Hükümet, Avustralyalı mültecilerin vatandaşlık müzakerelerine katılımını reddediyor

Üç sığınmacı, protestocular, Nauru ve Manus Adası’ndaki denizaşırı gözaltı merkezlerinden tıbbi gerekçelerle Avustralya’ya tahliye edildikten sonra 13 Haziran 2020’de Melbourne’da alıkonuldukları otel odalarından mülteci haklarını desteklemek için yürürken jest yapıyor.
resim: AFP/William West

Hükümet, mültecileri Avustralya’dan Yeni Zelanda’ya getirme anlaşmasının, vatandaşlık ve 501 sınır dışı etme konusundaki politika değişiklikleri için verilen bir bedelin parçası olduğu yönündeki önerileri kaldırdı.

RNZ bu hafta, eski gözaltı merkezi tutukluları için üç yıllık bir anlaşma kapsamındaki 450 mültecinin çoğunun zaten Avustralya’da yaşadığını açıkladı.

Gelecek ay yaklaşık 30 mültecinin gelmesi bekleniyor.

Eski Başbakan John Key, mültecileri gözaltı merkezlerinden Yeni Zelanda’ya götürme anlaşmasını ilk olarak 2013’te teklif etti.

O sırada Mülteci Konseyi, Avustralya’daki spekülasyonun, anlaşmanın açıklanmayan bir değiş tokuş içerdiğini söyledi: bir sığınmacı teknesi Yeni Zelanda’ya ulaşırsa, bir Avustralya gözaltı merkezine gönderileceklerdi.

Mülteci Konseyi’nin o zamanki İcra Kurulu Başkanı Gary Ball’a göre, Yeni Zelandalı gurbetçilerin Avustralya’da daimi ikametgah kazanmalarından da bahsediliyordu.

Key, toplu deniz erişimi varsa, Avustralya gözaltı merkezlerinin kullanılması olasılığı hakkında zaten tartışmalar olduğunu kabul etti.

Ancak sığınmacı tekneleri Yeni Zelanda kıyılarına asla ulaşmadı ve Avustralya’nın mültecileri Tasman Nehri’nin karşısına gönderme teklifi kabul edilmedi.

Geçen Mart ayında, mülteci anlaşmasının açıklanmasının ardından, hükümete bunun karşılığında bir şey teklif edilip edilmediği konusunda yeniden spekülasyonlar yapıldı – belki de bu kez Avustralya’nın, yasayı çiğneyen sürgün edilen Yeni Zelandalıların geri dönüşüne yönelik tutumunda bir yumuşama.

501’ler için bir politika değişikliği geçen yılın Temmuz ayında ortaya çıkmaya başladı. Avustralya’da Yeni Zelandalılar için vatandaşlık ilanı bir ay önce geldi.

Başbakan Chris Hipkins bunun Avustralya’nın kararları olduğunu söyleyerek iki ülke arasındaki müzakerelerin sonucu olduğunu yalanladı.

Göç Bakanı Michael Wood’un bir sözcüsü Cuma günü yaptığı açıklamada, mülteci anlaşması ile Avustralya’nın Yeni Zelandalılara yönelik politikalarındaki değişiklikler arasında hiçbir bağlantı olmadığını söyledi.

Ev aramak için bir yer

Mustafa, iki yıl önce göçmenlik gözetiminden salıverildiğinden beri Melbourne’da yaşıyor.

İranlı mülteci, önümüzdeki beş hafta içinde Yeni Zelanda’ya giden 30 kişilik bir grup arasındaydı.

2013 yılında tekneyle Avustralya’ya geldikten sonra Papua Yeni Gine’deki Manus Adası’ndaki bir gözaltı merkezine transfer edildi.

2020’de tıbbi tedavi için Avustralya’ya geri gönderildiğini ve hiçbir şey almadığını söyledi. Gözaltından serbest bırakıldıktan ve Melbourne’da yaşadıktan sonra, bir pratisyen hekim onu ​​bir nöroloğa sevk etti ve o da – gözaltındayken çekilen – MRI taramasının sonuçlarını gördü ve orada felç geçirdiğini anladı.

Avustralya’dan uzakta olmaktan mutlu olduğunu söyledi.

“Örneğin, Avustralya hükümeti logosu bana her zaman gözaltı merkezimi hatırlatıyor çünkü o logoyu orada her zaman görebiliyordum.

“Avustralya hükümeti bana ‘tüm Avustralyalılar bizim gibidir ve sizden nefret ederler’ derdi. Ama Avustralya’da pek çok harika Avustralyalıyla tanıştım.”

Şimdi Yeni Zelanda’ya taşınmak için geri sayım yapıyor ve mutlu olup olmadığı sorulduğunda mücadele ediyor.

“Bu noktada mesele mutluluk değil, hayatta kalma meselesi. Bence mutluluk hakkında düşünmek için çok erken en azından benim için. Çünkü bu noktada hayata dair çok daha basit şeyler düşünüyorum. Mutluluk garip bir duygu. 10 yıldır deneyimlemedim.” .

“Ben sadece evim diyebileceğim bir yer arıyorum ve bilirsiniz, kendinizi rahat ve huzurlu hissedebileceğiniz ve Avustralya hükümetinin üzerimde kurduğu baskılardan uzaklaşabileceğiniz bir yer. Bir gün yaşayacağımı biliyorum. Yeni Zelanda’da istikrarlı bir yaşam.”