Gökbilimciler kozmik arka bahçede bir kara delik buluyor

Gökbilimciler Cuma günü, Cadılar Bayramı için neredeyse tam zamanında olmasa da keşfettiklerini duyurdular. Bilinen en yakın kara delik. Devasadır, Güneş’in kütlesinin on katı kadar esneyen boşluktan oluşan bir zarftır ve kendi yıldızının yörüngesinde, Dünya’nın bizim yıldızımız yörüngesinde döndüğü kadar dolanır.

Ama merak etmeyin: Bu kara delik Yılancı takımyıldızı yönünde 1.600 ışıkyılı uzaklıkta. Bilinen en yakın kara delik, Monoceros takımyıldızında yaklaşık 3.000 ışıkyılı uzaklıkta yer almaktadır. Bu yeni kara deliği, Samanyolu’muzda zaten tanımlanmış olan yirmi kadar diğerinden ayıran, yakınlığının yanı sıra, hiçbir şey yapmamasıdır – yakındaki yıldızı kendi kaderine çekmemesi ve yakındaki her şeyin yerçekimini tüketmemesidir. Bunun yerine, kara delik uykudadır, uzay akımlarının onu beslemesini bekleyen sessiz bir katildir.

Kara delikler o kadar yoğundur ki Einstein’ın genel görelilik kuramına göre ışık bile onlardan kaçamaz. Bu onu doğadaki en ilginç ve şiddetli fenomen yapar; Beslendiğinde, gaz, toz ve hatta genç yıldızlar parçalanıp parıldamak için ısıtılıp sonsuzluğun kapılarına yaklaşırken enerji yayarak evrendeki en parlak şey haline gelebilir.

Her galaksi, Güneş’in kütlesinin milyonlarca veya milyarlarca katı kadar süper kütleli bir kara delik içerir. Bilim adamları nereden geldiklerinden emin değiller. Daha küçük kara deliklerin, termonükleer yaşamlarının sonuna ulaşmış ve çökmüş büyük yıldızlardan oluştuğu düşünülmektedir. Samanyolu’nda milyonlarca kara delik olabilir. Genellikle çift yıldız sistemlerinde arkadaşlarından gaz çıkarırken tükürdükleri X-ışınları ile tanınırlar.

Ama şu anda ateş çıkarmayan uyuyan delikler ne olacak? Harvard-Smithsonian Astrofizik Merkezi’nde astrofizikçi olan Karim El-Badri, dört yıldır bu tür gizli şeytanları arıyor. Bu kara deliği, Samanyolu’ndaki milyonlarca yıldızın konumlarını, hareketlerini ve diğer özelliklerini kesin doğrulukla izleyen Avrupa Uzay Ajansı’nın GAIA uzay aracından gelen verileri inceleyerek buldu.

Al-Badri ve ekibi, Güneşimizle neredeyse aynı olan, sanki görünmez bir yoldaşın yerçekiminin etkisi altındaymış gibi garip bir şekilde titreyen bir yıldız keşfetti. Daha fazla araştırma için araştırmacılar, Hawaii’deki Mauna Kea’nın tepesinde bulunan ve bu salınımın hızını ve periyodunu ölçebilen ve böylece söz konusu nesnelerin göreceli kütlelerini belirleyebilen Gemini Kuzey teleskobuna sahip oldular. Teknik, astronomların Güneş Sistemi çevresinde dönen ötegezegenlerin varlığını tespit etmek için yıldızların yalpasını analiz etme süreciyle eşleşiyor – ancak bu sefer taş ocağı çok daha büyüktü.

Sonuçları ve sonraki hesaplamaları, bizimkine benzer bir yıldızla çevrili 10 güneş kütleli bir kara delik ile tutarlıydı. Adını Gaia BH1 koydular.

“Güneş sistemini alın, güneşin olduğu yere bir kara delik, dünyanın olduğu yere güneş koyun ve o sistemi elde edin” diyor Dr. Dolunay Bir basın açıklamasında söyledi Gemini Kuzey Teleskobu’nu işleten Ulusal Optik ve Kızılötesi Laboratuvarı’ndan.

O ve meslektaşları şunları yazdı: “Bu, bilinen en yakın üç katlı kara delik ve keşfi, ikili dosyalarda çok sayıda uyuyan kara delik olduğunu gösteriyor.” kağıtta Royal Astronomical Society’nin Aylık Bildirimlerinde Çarşamba günü yayınlandı. Gökbilimciler, yeni keşfin ikili yıldız sistemlerinin nasıl evrimleştiğine dair sözde bilgileri hakkında sorular ortaya çıkardığını söyledi. Bu kara deliğin selefi, yaklaşık 20 güneş kütlesindeki bir yıldız olmalıydı. Önde gelen teorilere göre, yıldızın ölümü ve müteakip kara delik oluşumu, bir süpernova patlaması ve sistemdeki diğer, daha küçük yıldızı ciddi şekilde bozacak diğer süreçleri içeriyordu. Peki diğer yıldız neden doğal olarak ortaya çıkıyor?

Dr. El-Badri basın açıklamasında, “Bu ikili sistemin nasıl oluştuğu ve orada kaç tane gizlenen kara delik olduğu hakkında birçok soruyu gündeme getiriyor.” Dedi.