Fenerbahçe ile beIN Sports arasındaki anlaşmazlık, Türk futbol TV anlaşmasının geleceğini tehdit ediyor

Dubai: Lee Harris maraton koşmaya pek hevesli değil. Ama bu şekilde değil, pek çok insan maraton koşmaya hevesli değil.

Dubai sakinleri için maratonlar yeterince uzun değil. Şimdi, Ultramaratonlardan – 50 ila yüzlerce kilometre arasında değişebilen ve günlerden bir haftadan fazla sürebilen bu acımasız dayanıklılık testlerinden bahsediyorsan, onun dikkatini çektin.

50 yaşındaki Harris, Arab News’e “Maraton koşmak hiç sevdiğim bir şey olmamıştı” dedi. “Koşmaktan zevk aldım ve diğer sporlarda antrenman için temel olarak koşmayı kullandım. Kırklı yaşlarımda daha uzun mesafeler koşmaya başladım ve maratonların yolda daha hızlı olduğunu düşündüm ve bir beceri testi arıyordum. “

Tramatona katılan sayılar zamanla şaşırtıcı hale geldi. Harris, son on yılda Birleşik Arap Emirlikleri’nde dağlar ve çöller etrafında 21.000 km yol kat etti. 750.000 metreden fazla birikmiş yükseliş ve iniş, Everest Dağı’nda 42 kez yukarı ve aşağı koşmaya eşittir.

Birleşik Krallık’tan bir fitness eğitmeni olan Harris, çölde yedi maraton olan De Sable Maratonunda meslektaşlarından bir treni izledikten sonra maratonlarla ilgilenmeye başladı.

Şimdi 10 yıldan fazla bir süredir Ultramarathon’lara güç veriyor ve bu tür mesafelerin belirli bir dizi beceri gerektirdiğini söylüyor. Maraton koşucuları zamana karşı yarışır, ancak Harris yaşlandıkça daha uzun, daha yavaş koşular aramaya başladığını söylüyor. Ve biraz da açık hava macerası.

İngiltere’nin Cornwall ilçesinde doğup büyüdü ve kendisine bir “taşra insanı” diyor. Halter, boks – Kraliyet Donanması’nda yedi yıl boyunca – ve kros koşusunda mükemmeldi. Yolda maraton koşma konusunda ustalaştıktan sonra, eğitimde 50 km’lik bir ultramaratonu yönetti. İlk rekabetçi ultramarathon, Nepal’deki Manaslo Dağı çevresindeki 220 km’lik zorlu yarıştı.

Onun için her şey verimlilikle ilgili. Ve uzun yollarda fiziksel ve zihinsel bir meydan okuma buldu.

Dedi ki, “Dışarıda olduğunuzda Doğa Ana’nın gerçekte neye benzediğini görürsünüz, bu bir tür yeniden bağlanma gibi.” “Çevre harika, şehirlerde yaşarken çok az şey kaybediyoruz. Dağlarda ilk fark ettiğim şey, tüm dünyam kapanıyor. Çok fazla renk ve koku var ve arazi her zaman farklı. Her zaman aynı yoldan gitmeniz önemli değil, bununla ilgili her zaman farklı bir şeyler öğreniyorsunuz. Doğa Ana bununla ilgili. “

Cuma günü Harris, yenilenmiş 50 km’lik tramatonda yarışacak.

Bir ultramaraton koşmanın, kazara umutsuzluktan nihai neşeye kadar bir dizi duyguyu ortaya çıkardığını söyleyen, Dubai’de yaşayan bir Fransız olan Kathleen Leguin de ona katılacak.

Arab News’e şunları söyledi: “Şimdi, deneyimlerime dayanarak, bir noktada her zaman bir düşük anın olacağını biliyorum.” “Başlangıçta, ortada veya sona yakın olabilir. Başladığımda, başlangıç ​​çizgisinde her zaman çok mutlu, heyecanlı ve biraz gerginim, çünkü iyi yapmayı ve ilk sıralar için yarışmayı seviyorum. “

“Ama biliyoruz, çünkü yarışlar o kadar uzun ki, bir noktada işler planlandığı gibi gitmeyecek. Seviyorum çünkü pek çok problem çözme var. Ancak sonunda bu bitiş çizgisini gördüğünüzde, hissettiriyor. Dışarıda uzun bir gün olduğu için rahatladı.

34 yaşındaki Legwin, hızlı bir şekilde eklemeden önce, “Birdenbire daha uzun süre gidebileceğinizi hissediyorsunuz,” dedi, “Uzun sürmeyecek, dürüst olacağım. Ama aniden, düşündüğünüzden daha hızlı koşabilirsiniz, o ekstra enerjiniz var. “

Legwen, 2010 yılında BAE’ye taşındı ve sadece dört yıl önce koşmaya başladı. Sadece bir yıl sonra, aslında Tramaratona başvurdum. Geri gitmek onun için her zaman heyecan verici değildir.

“Yollarda daha kısa mesafeler, şimdi bunu sıkıcı buluyorum” dedi. “Bu konuda pek rahat değilim, ancak bazen kendimi rahatlık bölgesine girip çıkarmak için daha kısa yarışlar yapmayı seviyorum. Benim için ne kadar kısa olursa o kadar zor olur. Kulağa biraz tuhaf geldiğini biliyorum ama bu böyle, sıkıcı bulduğum ama beni kısa bir yola koyduğum, tadını çıkardığım yol bu.

Legwin, “Ne kadar iyi olursa, o kadar teknik ve tırmanabilirsek, o kadar mutlu olacağım,” diye ekledi. “Yolda koşmayı ve şehri keşfetmeyi seviyorum, ancak hareket hala sık, beni bir patikaya çıkarıyormuş gibi yürüyemiyorum. Dışarıda saatlerce veya günlerce gidebilirim.”

Görünüşe göre manevi deneyimlere yaklaşan ultramaratonlarla, yolların kendilerini koşucuların ruhuna demirlemiş olması şaşırtıcı değildir. Harris için, Manaslo’daki ilk kişi biraz dayak yiyor.

“Çok harika bir yarış, her zaman favorim olacak, yani ilk yarışımdı, beni buna bağımlı yaptı.” Dedi. “Şimdiye kadar yaptığım en zor yarışlardan biri Grand Canyon’dan Utah’daki Grand Staircase’e kadar 274 km uzunluğunda, altı aşamalı, yedi günlük bir yarış.”

Duygu ve zihniyet şüphesiz büyük bir rol oynasa da, koşucunun Ultramarathon’un daha teknik yönlerinde ustalaşmadan başarılı olma şansı zayıftır.

Koşucular yiyecek ve beslenme dahil olmak üzere kendi ekipmanlarını yanlarında taşırken, organizatörler genellikle altı ila sekiz yarışmacının paylaştığı su ve bir çadır sağlar. Koşu süresince neye ihtiyaç duyulduğunu ölçmek her bireyin kendisine kalmıştır.

Katılımcılara belirli bir aşamayı tamamlamaları için bir zaman aralığı verilir, bu nedenle bu aşamayı ne kadar hızlı tamamlarlarsa yemek yemek, dinlenmek ve uyumak için o kadar çok zaman kazanır.

Harris, “Katıldığım en zorlu yarış olan ve Umman çölündeyken, aralıksız 300 kilometrelik bir kendi kendine destek (yarış) yarışına katıldım” dedi. Dağların üzerinden 150 km, sonra 150 km. Wahiba kumları. Sağladıkları tek şey her 15 ila 20 kilometrede bir kontrol noktalarıydı. Bu kontrol noktaları sizi su ile destekliyordu ve tüm ekipmanınızı yanınızda taşımak zorundaydınız. “

Tamamlanması 89 saat sürdü.

Cuma günü 50km, karşılaştırıldığında kulağa hoş bir koşu gibi gelebilir, ancak Harris önümüzdeki göreve saygısızlık ederek bugün olduğu şeyi elde edemedi.

“Böyle şeylere gittiğimde her zaman gerginim” dedi. “Her zaman kendimi geliştirmek istiyorum. Şimdi 50 yaşındayım ve yolculuk hiç bitmiyor, bu yüzden dört gözle bekliyorum çünkü bu öğrendiğim her şeyin başka bir sınavı. Nasıl gideceğini bilmiyorum , bu şeylerin en güzel yanı bilinmeyen bir faktör olmasıdır. Vücudum nasıl tepki verir? “Onunla, oraya gidene kadar asla bilemeyeceğim.”