Federal seçim tarihi 2022: Avustralya Başbakanı Scott Morrison, 21 Mayıs için seçim çağrısı yaptı

Avustralya Başbakanı Scott Morrison, 21 Mayıs için seçim çağrısı yaparak seçmenleri zor bir seçimle karşı karşıya oldukları konusunda uyardı.

Şimdi yeniden seçim için 41 günlük bir kampanya başlatacağını doğruladı ve seçmenleri “parayı yönetemeyen” bir İşçi Partisi hükümetini riske atmamaya çağırdı.

“Bu ülkeyi seviyorum. Avustralyalıları seviyorum ve Avustralyalıların çok zor zamanlar geçirdiğini biliyorum” dedi.

“Henüz ormandan çıkmadık ve Avustralyalılar bunu biliyor.”

“Bu seçim seninle ilgili. Senden başka kimse yok.”

spekülasyon sonu

Başbakanın VIP uçağı bu sabah erken saatlerde Sidney’den ayrıldı ve Parlamento’yu 10.15 civarında feshetmek için Canberra’daki Hükümet Konağı’na geldi.

Anketlerde İşçi Partisi’nin arkasındaki seçim yarışı başladı, ancak dün gece yayınlanan bir seçim reklamında Avustralyalıların net bir seçimle karşı karşıya olduğu açıklandı.

Morrison, “Hükümetimiz mükemmel değil” dedi.

“Ama dürüst olduk. Neyi temsil ettiğimizi biliyorsunuz ve teslimat tarihimizi ve gelecek için planımızı görebilirsiniz.”

“Ekonomimizde çok fazla hareketli parça ve çok fazla risk var. Ancak birçok fırsat da var.”

Bugün yayınlanan “Seçim” başlıklı bir görüş yazısında Morrison, Avustralyalıların hükümet değişikliği riskine girmemesi gerektiğini söyledi.

“Anthony Albanese ve İşçi Partisi’nin ekonomik planları yok. Ekonomimizi zayıflatacaklar ve toparlanmamızı tehlikeye atacaklar” dedi.

“Bay Albanese hiçbir zaman portföy tutmadı. Hiçbir zaman bir ulusal güvenlik portföyüne sahip olmadı. Hiçbir zaman bir bütçe sunmadı.

“Çalışmak, daha yüksek vergilerin bir kaydıdır. Albanese emekliler, konutlar, aileler ve miraslar üzerindeki daha yüksek vergileri savundu.

“Şimdi risk alma zamanı değil.”

Zafer için küçük marj

Morrison, 2019 seçimlerini her şeye rağmen kazandı.

Avustralya genelinde, koalisyon için salınım sadece yüzde 1.17 idi ve zayıf bir zafer elde etti.

Başbakan, arkadan gelen bu sürpriz zaferi bir kez daha tekrarlamayı umuyor, ancak bu sefer daha zor bir soru. Anketlerde geride kalıyor ve bu süre zarfında ofiste dönen tartışmalar ve kişilik soruları tarafından engelleniyor.

Bunlar arasında Morrison’ın “hortum olmadığını” ilan ettiği yaz orman yangını sırasında Hawaii tatili, Parlamento’daki suistimal iddiaları ve aşının serbest bırakılması yer alıyor.

Morrison’ın ana saldırısı nedir?

Bildiğiniz Şeytan, başbakanın İşçi Partisi’ne yönelik pasif saldırısını en iyi şekilde özetliyor.

Morrison, muhalefet lideri Anthony Albanese’yi “boş bir sayfa” olarak nitelendirdi.

Geçen hafta, “İşçi Partisi hakkında hiçbir şey bilmiyorsun. Sana hiçbir şey söylemediler.” dedi.

“Yani bu seçim bir fırsat olacak, şu anda tamamen boş bir sayfa. Son seçimde reddedildikten sonra ekonomik planın ne olacağını size söylemek için üç yılı vardı ve henüz size söylemediler.

“Gelmesi gereken uygun inceleme olmadan bir seçime hızla girmeyecekler…çünkü bu seçim kampanyası çok önemli. Avustralya’nın en belirsiz zamanlarımızda ne kadar güçlü olduğunu tanımlıyor.

“Arnavutlar istifa etti ve döndü. Güneşin altındaki herkes gibi davrandı. Kendisi hariç. Ve bu gerçek bir risk.”

İşçinin kazanmak için kaç sandalyeye ihtiyacı var?

Temsilciler Meclisi’nde halen 151 sandalye bulunuyor. Yetmiş altı hala zafer için sihirli sayıdır.

Şu anda İşçi Partisi 68 sandalyeye sahip ve Avustralya Yeşiller Partisi tek sandalyesini koruyor. Bununla birlikte, Victoria’daki yeniden dağıtımın bir sonucu olarak, İşçi Partisi Hawke’de güvenli çalışma olması beklenen yeni bir seçmen kazandı. Dolayısıyla, gerçek anlamda, İşçi Partisi 69 sandalye için rekabete başlıyor ve seçimi kazanmak için net yedi sandalye kazanması gerekiyor.

Teoride, yayınlanmış anketlere dayanarak bu çok zor olmamalı. Aslında, en son Newspoll anket gününde tekrarlansaydı, İşçi Partisi 17 sandalyeye kadar çıkacaktı.

Uygulamada, ilk bakışta göründüğünden daha zor bir iştir. İşçi Partisi’nin ilk oyu tehlikeli derecede düşük. Newspoll’a göre, muhalefet son zamanlarda üç puan düşerek yüzde 38’e düştü. Bu, başbakanın, özellikle de kampanya sırasında onu daha da aşağıya çekebilirse yararlanabileceği bir boşluk olduğunu gösteriyor.

İşçi Partisi’nin koltukları seçebileceği eyaletlerde ihtiyaç duyduğu salınımı veya aslında kazanması gereken koltukları güvence altına almama tehlikesi her zaman vardır. Bu, Arnavutların ihtiyaç duydukları koltukları elde etmek için savaşmasına, hatta asılmış bir parlamentoyla karşı karşıya kalmasına ve yönetmek için bağımsızların veya Yeşillerin desteğine ihtiyaç duymasına neden olabilir.

Morrison yine de seçimi kazanabilecek mi?

Kısa cevap evet. Morrison’ın 2019’daki “mucize” galibiyeti ona 77 koltuk verdi. Ancak, Liberal Temsilci Craig Kelly daha sonra partiden istifa ederek resmi çetelesini 76 sandalyeye çıkardı. Liberal Parti, Hughes’un seçim koltuğunu yeniden kazanmayı umuyor.

Başka bir deyişle, Scott Morrison seçime 76 sandalyeyle başlıyor ve çoğunluğu korumak için bu koltukların hepsini alması veya bir kısmını kaybetmesi ve diğerlerini geri alması gerekiyor. Bu, İşçi Partisi’nde önemli bir değişime işaret eden yayınlanmış kamuoyu yoklamalarına göre imkansız bir görevdir. Ancak başbakan, önceki yarışmada yaptığı gibi seçim kampanyası sırasında bu boşluğu kapatabileceğini umuyor.

Ana savaş alanları nerede?

İşçi Partisi zaferine giden tüm yollar Yeni Güney Galler’den Queensland’e kadar uzanır. Bunun nedeni, İşçi Partisi’nin diğer eyaletlerde işgal edebileceği koltukların şu anda sihirli sayıda yedi koltuk sağlamıyor gibi görünmesidir.

WA ve SA

Batı Avustralya’dan başlayarak ülke çapında tur yapıyorsanız, dört adede kadar koltuk mevcuttur. İşçi, iki koltuk alacağından emin ve bu artabilir. Görülmesi gereken koltuklar arasında daha önce Christian Porter, Haslock ve Swann tarafından kullanılan Pierce yer alıyor. Ancak Washington’da iki koltukla muhafazakar bir şekilde başlarsak, Güney Avustralya’ya taşınırsak, muhtemelen alacağınız tek bir koltuk var ve bu, İşçi Partisi’nin 1940’lardan beri kazanamadığı Boothby koltuğu.

Independent’ın Gray’in koltuğunda güçlü bir meydan okuma sunabileceği ve Stuart’ın koltuğunun İşçi Partisi’ne karşı savunmasız olabileceği yönünde spekülasyonlar olsa da, bu güçlü bir marjı koruyor. Büyük bir salınım varsa mümkündür, ancak potansiyel kategoride değerlendirilmez.

Tazmanya

Tazmanya’ya giderken, İşçi Partisi için pek sevinç belirtisi yok. Örneğin, dini ayrımcılık da dahil olmak üzere Başbakan aleyhine konuşan Liberal Bas Partisi üyesi Bridget Archer, bağımsızlığının bir sonucu olarak bu koltuğu kısmen koruyabilir. Senato’da büyük bir Jacqui Lambie oyu var – belki de yüzde 20’ye varan. Ancak Liberal Parti’nin Lyon’daki koltuğunu geri alabileceği yönünde spekülasyonlar var. Böylece, seçim gecesi İşçi Partisi, WA, SA ve Tazmanya’da yalnızca 3 veya 4 sandalye elde edebildi.

Victoria

Victoria’ya taşınan İşçi, Chisholm koltuğunu hedefliyor, ancak Liberaller, Dunkely ve Corangamite dahil olmak üzere bazı marjinal İşçi koltuklarını da hedefliyor. Bu, seçim sonucunun Yeni Güney Galler ve Queensland’de belirlenmesini sağlar.

NSW ve NT

NSW’deki ön seçim kaosu, birkaç adayın daha yeni onaylandığı ve bunun İşçi Partisi’ne hizmet ettiği anlamına geliyor. Liberaller tarafından işgal edilen ana koltuklar Lindsay, Robertson, Reid ve Banks’tir.

Ancak, göz önünde bulundurmanız gereken bazı işçi kontrollü marjlar da vardır. Aralarında Gilmore ve Eden Monaro var. Kuzey Bölgesi’nde, ünlü İşçi Milletvekili Warren Snowdon emekli oluyor, ancak koltuk yüzde 5’lik bir farkla tutuluyor.

Queensland

Queensland’de görülmesi gereken banklar arasında Longman ve Leichhardt yer alıyor.

Sonucu kampanya belirleyecek

Emek aktivistleri şimdi koltuklarını saydıklarında, ezici bir zaferden ziyade mütevazı bir zafere bakıyorlar.

Seçmenler seçim kampanyası sırasında Anthony Albanese’nin arkasında güçlü bir şekilde hareket ederse, koltukların sağlam bir çoğunluğunun izleyeceği doğrudur.

Ancak İşçi Partisi, kampanyanın sonucunun önceden belirlenmiş bir sonuç olduğuna inanmıyor. Her şey kampanyaya geri dönüyor.