Erdoğan’ın zaferi ABD ve müttefikleri için ne anlama geliyor?

Türkiye Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan hakkında ne söylerseniz söyleyin ama adam seçimleri kazanmaya devam ediyor. Geçen hafta sonu, Türkiye cumhurbaşkanı ikinci tur oylamada rakibi Kemal Kılıçdaroğlu’nu geride bıraktı. yaklaşık 5 puanBir süredir Erdoğan’ın en yakın yarışı. Erdoğan, son zaferiyle Türkiye’nin en uzun süre görev yapan devlet başkanı statüsünü koruyor ve sandıklarda art arda 11 galibiyet serisini sürdürüyor.

Tahmin edilebileceği gibi, Türkiye gözlemcileri şimdi Erdoğan’ın iktidardaki üçüncü on yılında onu neyin beklediğini anlamaya çalışıyor. Genel tahmin, otoriter tutumunun sıkılaşmaya devam ettiği gibi görünüyor. Cumhurbaşkanlığı seçimleri özgür ve adil olup alışılmadık derecede yüksek bir katılımla övünürken, Erdoğan’ın zorlayıcı taktikleri tartışılamaz. Siyasi muhalefet, Erdoğan’ın muhalefeti bastırdığı, Türk medyasını kutuplaştırdığı ve seçim şansını iyileştirmek için Türk toplumunu böldüğü yirmi yıldan sonra Türk demokrasisini yeniden rayına oturtmak için seçimi belki de son şans olarak gördü. Erdoğan’ın uzaktan zafer kazanmış gibi davrandığına dair hiçbir gösterge yok. Zafer konuşmasında rakipleriyle alay etti.

Biden’ın raf vergisini artırması ve harcamalara odaklanması gerekiyor

Türk dış politikası açısından, ABD ve Avrupa’nın özellikle Erdoğan’ın yenilgisini hayal etmediğine inanmamak zor. Türk cumhurbaşkanı şiddetli bir bağımsız milliyetçi ve Batı ile Rusya arasında bir denge sağlama politikası endişe kaynağı olmaya devam ediyor. Türkiye’nin uzun süredir NATO müttefiki olması, Türk dış politikasının NATO politikasıyla %100 uyumlu olacağı anlamına gelmez. Ne de olsa Türkiye, sorunlu ekonomisi Avrupa’ya bağlı ama aynı zamanda giderek artan bir şekilde Rus enerji kaynaklarına bağımlı olan benzersiz bir jeopolitik konumda.

Erdoğan’ı doğası gereği Batı karşıtı bir milliyetçi olarak görmek, komploya varabilecek retoriği göz önüne alındığında güçlü bir noktadır (kitabını hatırlayın). protestolar Washington’un 2016’da kendisine yönelik darbe girişimini desteklediğini mi?). Ama aslında Erdoğan Batı karşıtı değil, Türkiye yanlısı. Politikaları, Türk devletinin çıkarlarına hizmet ettiğine inandığını yansıtacaktır. Erdoğan’ın Türkiye’yi küresel etkiye sahip bir güce dönüştürmeye derinden bağlı olduğu göz önüne alındığında, politikaları, Erdoğan’ın Avrupa güvenliğini etkileyen büyük sorunlara boyun eğmesi gerektiğine inanan Washington ve Avrupa’dakileri sık sık rahatsız ediyor.

Ancak Erdoğan Batı’yı tamamen yabancılaştıramaz. Türk Ekonomisi Bir Çöp Ateşi: Enflasyon %40’ın üzerinde (O. O %80’e ulaştı geçen sonbahar) lira kayıp değer 4 milyona yakın Suriyeli mülteciye ev sahipliği yapmaya devam etmesine rağmen ülke, geçtiğimiz yıl dolar karşısında büyük bir depremin ardından yeniden yapılanmaya çalışıyor. Avrupa Birliği ile ticaret Temsil etmek Türkiye’nin neredeyse dörtte biri tamamlamak gayri safi yurtiçi Hasıla.

Bu nedenle, Erdoğan’ın iktidarda olduğu dönemde neredeyse tamamladığı dış politika dengeleme eyleminin devamını görmemiz muhtemeldir. Bu, somut tavizler elde etmek için Türk gücünü kullanmak, Türkiye’nin direncini en üst düzeye çıkarmak için mümkün olduğu kadar çok dış ilişkiyi sürdürmek ve NATO müttefiklerine Batı’nın hala yararlı olabileceğini hatırlatmak için ara sıra bir kemik atmak anlamına geliyor.

NATO için, gelen kutusundaki acil öğe, Erdoğan’ın İsveçlileri Türkiye’nin terörist olarak gördüğü Kürtleri teslim etmeye zorlamak için yılın büyük bir bölümünde ertelediği İsveç’in üyeliği. Doğru teşvikle, belki de 20 kadar F-16 savaş uçağı şeklinde, Erdoğan itirazlarını yükseltmeye ve koalisyonun bu işi halletmesine izin vermeye istekli olacaktır. Başkan Joe Biden bile dolaylı ima Hafta sonu boyunca açıklamalar sırasında böyle bir ticaret hakkında. Sonuç olarak, İsveç’in NATO’ya katılmasına izin vermek Türkler için çok düşük maliyetli bir taviz, özellikle de ödül her zaman arzuladıkları dördüncü nesil uçağa erişim ise.

Erdoğan’ın Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin ile ilişkisi de devam edecek. Nasıl ki Türkiye ABD ve Avrupa’yı tam manasıyla düşmanlaştıramıyorsa, Türkiye de Rusya’yı tam manasıyla düşman edemez. Rusya, Türk ekonomisinin gerçekten çökebileceği bir zamanda nispeten ucuz bir enerji kaynağıdır. Ankara’nın Moskova ile ilişkileri stratejik bir işleve de hizmet ediyor ve Türkiye’nin Batı’yı dürüst tutarak ve Erdoğan’ı günün en büyük uluslararası hikayesi olan Ukrayna’daki savaşta değerli bir arabulucu olarak konumlandırarak uluslararası ilişkilerdeki ağırlığını artırmasına olanak tanıyor.

Siyasi kariyerinin yenilgiyle sona ereceğine dair aylarca süren spekülasyonlardan sonra yeniden ortaya çıkan Erdoğan, iktidardaki üçüncü on yılına giriyor. Bu tehlike artık ortadan kalktı ve Birleşik Devletler bununla başa çıkmayı öğrenmek zorunda kalacak.

WASHINGTON EXAMINER’DAN DAHA FAZLA OKUMAK İÇİN BURAYA TIKLAYIN

Daniel De Petrice (@çalışan) katkıda bulunur Washington Denetçisi Çevre Yolu Gizli Blogu. Görüşleri kendisine aittir.