Erdoğan’ın Ekonomik Hesabı Anne Kruger

Türkiye Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, diğer ülkelerden mali yardım sağlamak için Türkiye’nin jeopolitik konumundan yararlanarak, Türkler Mayıs ayında oy kullanana kadar popülist harcama çılgınlığını sürdürmeyi başardı. Ama şimdi, gerçeklik ısıracak – ve hoş olmayacak.

İSTANBUL – Türkiye Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın geçen ay yeniden seçilmesinin ardından zafer turu, ülkesi ekonomik çöküşün eşiğinde olduğu için kısa olacak. Erdoğan’ın partisi Adalet ve Kalkınma Partisi (AKP) 2002’de ilk kez iktidara geldiğinde Türk ekonomisi de krizdeydi. O dönemde Türkler ezici bir çoğunlukla Avrupa Birliği’ne katılmak istiyordu, Erdoğan’ın liderliğindeki AKP hükümeti de öyleydi. Başkan olduğu 2014 yılına kadar ekonomik reformları hayata geçirdi ve üyelik başvurusunda bulundu.

2010 yılına gelindiğinde, bu düzeltmeler amaçlandığı gibi çalışıyordu. kişi başına Gelir üçe katlandı, Dünya Bankası’nın Türkiye’yi üst orta gelirli bir ülke olarak sınıflandırmasına neden oldu. the Enflasyon oranı düştü ekonomi hızla büyürken bile %100’ün üzerindeki zirveden tek haneli rakamlara indi. Ancak bu ilerlemeye rağmen, Avrupa Birliği’ne katılım müzakereleri durdu. Üyelik umudunun hızla kaybolmasıyla birlikte Erdoğan Avrupa’ya sırtını dönmeye başladı. Yeni siyasi stratejisi, teknokratik verimlilikten otoriter popülizme geçişi gerektiren bir hareket olan, kırsal kesimdeki Türklerin dindarlığına hitap etmekti.

85 milyonluk nüfusu ve Avrupa Birliği, Rusya ve Ortadoğu’yu içine alan jeopolitik çevresi ile Erdoğan her zaman karmaşık bir diplomasi oyunu oynamak zorunda kaldı. ABD’den savaş uçakları ve diğer silahlardan oluşan bir dilek listesi almayı başaramadıktan sonra, dedi. Silah satın aldı yerine Rusya’dan Geçen yıl, tahılın Ukrayna limanlarından sevk edilmesine izin vermek için Rusya ile bir anlaşmaya aracılık etti ve sürekli İsveç’in PKK ile bağlantılı kişilere sağladığı sığınma hakkını gerekçe göstererek İsveç’in NATO’ya katılmasını engellemek.

Avrupa Birliği’nden uzaklaşma, belki de en çok Erdoğan’ın giderek alışılmışın dışında ve düzensiz hale gelen ekonomi politikalarında belirgindir. Boğaz’a üçüncü bir köprü, yeni bir kanal, yeni bir havaalanı ve Başkanlık Sarayı Binden fazla odasıyla Türkiye’nin artan cari açığını dengelemek için sermaye girişlerine giderek daha fazla bel bağladı. Ardından, enflasyon yükselirken, merkez bankalarının standart uygulamasının aksine (ekonomik sağduyudan bahsetmiyorum bile) faiz oranlarının düşürülmesi gerektiğinde ısrar etti. Şaşırtıcı olmayan bir şekilde bu, liranın kurunun yükselmesine neden oldu. düşmekErdoğan’ın ihracat büyümesini teşvik edeceğini umduğu şey. Son olarak, beş yıllık lira değer kaybından sonra, enflasyonu dengelemek için başarısız bir girişimde düşüşü durdurmaya çalıştı.

2022’nin başında Türkiye’nin ekonomik durumu zaten çok kötü. Enflasyon üç haneli rakamlara yükseldi, döviz kuru tehlikeli bir şekilde aşırı değerlendi ve cari hesap açığı hızla artıyor; Ekonomist adlı Erdoğan’ın Vudu Ekonomisi.

Enflasyonun faiz indirimleriyle kontrol altına alınabileceğine olan inancını baskı altında tutarak, bu kadar yıl içinde dört merkez bankacısı arasında geçiş yaptı. Onun rehberliğinde, iddialı harcama programlarını finanse etmek üzere yabancı sermayeyi çekmek için özel önlemler uygulandı. Bunların arasında genel taahhüt Lira cinsinden banka mevduatı olan Türkler, faiz oranındaki daha fazla düşüş için tazmin edilecek. 2023’ün başlarında, bu mevduatlar tahmini olarak gerçekleşti. 125 milyar dolar Türkiye’nin yaklaşık yedide biri 2022 yılı için GSYİH.

katılım Not numaram şimdi

katılım Not numaram şimdi

Tüm yeni erişim Not Yorum, abonelere özel içerikten oluşan eksiksiz On Point koleksiyonumuz – daha uzun okumalar, içeriden röportajlar, büyük resim/büyük soru ve daha fazlasını anlatma dahil – ve tam Not Arşivler.

şimdi abone ol

Sanki bu yaklaşan harcamalar yeterince külfetli değilmiş gibi, hükümet ayrıca Mayıs’taki cumhurbaşkanlığı seçimleri öncesinde pek çok tavsiye edilmeyen politikalar uygulamaya koydu. Kamu harcamaları artırıldı, asgari ücret düşürüldü. %55 arttı. Türkler bir aylık maaş aldı bedava gaz, ve daha fazlası. Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, enflasyon yıllık bir orana ulaştı. neredeyse %100Ve (sübvansiyonlu) ekmek gibi temel tüketim malları O dedi kısa tedarik.

Ardından, Şubat ayı başlarında Türkiye’nin güneydoğusunu vuran 7,8 büyüklüğündeki deprem, 55.000 kişi ve konutların, yolların ve diğer altyapının büyük ölçekte yok edilmesi. Kurtarma ve yeniden yapılanma kaynakları, mali durumu sağlam olan bir hükümeti bile zorlayabilirdi.

Aslında, Türkiye ekonomisinin seçimlerden çok önce tam ölçekli bir kriz içinde olmamasının tek nedeni, Erdoğan’ın ekonomiyi güvence altına almayı başarmış olmasıydı. Finansal destek Diğer ülkeler, en önemlisi Suudi Arabistan Krallığı. Türkiye’nin jeopolitik konumundan yararlanarak harcama çılgınlığını Türkler oy kullanana kadar sürdürmeyi başardı. Ama şimdi bir dönem daha kazandığına göre, ekonomik bir hesap beliriyor. Diğer ülkeler Türkiye’nin aşırı devlet harcamalarını (ve faiz oranlarını tersine çevirmeyi) finanse etmeye devam etmedikçe, Türkiye’nin ciddi reformlar yapması gerekecek. Aksi takdirde Türkiye uluslararası sermaye piyasalarına erişimini kaybedecek ve ekonomik beklentileri felakete dönüşecektir.

Erdoğan, her ikisine de büyük saygı duyduğu yeni bir maliye bakanı ve merkez bankası başkanını şimdiden atadı. Yeni yönetim, faiz oranlarını yeterince yükseltmek, liranın değer kaybetmesine izin vermek ve gerçekçi bir bütçe benimsemek de dahil olmak üzere bir dizi politika reformu uygularsa, yine de çöküşü önleyebilir ve daha sürdürülebilir bir büyüme yoluna geçebilir. Ancak başarı acı verici ayarlamalar gerektirecektir.

Yeni hükümet temel meseleleri ele almadıkça veya dost ülkelerden ek finansman sağlamadıkça, bir kriz kaçınılmaz hale gelecektir. Bu, Türkiye için başka bir trajedi ve Avrupa ile dünyanın geri kalanı için başa çıkması gereken bir başka büyük zorluk olacak.