Dünyanın çekirdeği beklenmedik bir antik yapıya sarılmış gibi görünüyor: ScienceAlert

Bilim adamları, Dünya’nın güney yarımküresinin altında yatan jeolojinin şimdiye kadarki en doğru haritasını bir araya getirerek daha önce keşfedilmemiş bir şeyi ortaya çıkardılar: çekirdeğin etrafını sarmış olabilecek eski bir okyanus tabanı.

Bu ince, yoğun katman, yüzeyin yaklaşık 2.900 kilometre (1.800 mil) altında yer alır; burada erimiş metalik dış çekirdek, üzerindeki kayalık manto anlamına gelir. bu Birincil manto sınırı (SPK).

Ayaklarımızın altında tam olarak neyin yattığını mümkün olduğu kadar ayrıntılı olarak anlamak, volkanik patlamalardan Dünya’nın bizi uzaydaki güneş radyasyonundan koruyan manyetik alanındaki değişimlere kadar her şeyi incelemek için hayati önem taşır.

“Bizimki gibi sismik araştırmalar, gezegenimizin iç yapısının en yüksek çözünürlüklü görüntüsünü sağlıyor ve bu yapının önceden düşünülenden çok daha karmaşık olduğunu buluyoruz.” o diyor Alabama Üniversitesi’nden jeolog Samantha Hansen.

Hansen ve meslektaşları, üç yıllık bir süre boyunca depremlerden gelen sismik dalgaları haritalamak için Antarktika’nın buzuna gömülü 15 izleme istasyonu kullandılar. Bu dalgaların hareket etme ve sekme şekli, Dünya’nın içindeki malzemelerin bileşimini ortaya çıkarır. Ses dalgaları bu bölgelerde daha yavaş hareket ettiğinden, bunlara ultra düşük hız bölgeleri (ULVZ’ler) denir.

Analiz [thousands] Antarktika’dan gelen sismik kayıtlardan, yüksek çözünürlüklü görüntüleme yöntemimiz SPK’da baktığımız her yerde ince, anormal malzeme bölgeleri buldu.” o diyor Arizona Eyalet Üniversitesi’nden jeofizikçi Edward Garnero.

Malzemenin kalınlığı birkaç kilometreden [tens] kilometrelerce. Bu, çekirdekte, bazı yerlerde Everest Dağı’nın beş katı kadar yüksek dağlar gördüğümüzü gösteriyor. “

Araştırmacılara göre, bu ULVZ büyük olasılıkla milyonlarca yıl boyunca gömülü olan okyanus kabuğudur.

Batan kabuk, yüzeyde tanınan dalma bölgelerinin yakınında olmasa da – hareketli tektonik plakaların kayayı Dünya’ya doğru ittiği alanlar – çalışmadaki simülasyonlar, konveksiyon akıntılarının bugün olduğu antik okyanus tabanını nasıl kaydırmış olabileceğini gösteriyor. .

Sismik dalgaların hareketine dayanarak kaya türleri ve hareketleri hakkında varsayımlarda bulunmak zordur ve araştırmacılar diğer seçenekleri göz ardı etmez. Bununla birlikte, şu anda bu ULVZ’ler için en olası açıklama okyanus tabanı hipotezi gibi görünüyor.

Kesin olarak bilmek zor olacak kadar ince olmasına rağmen, bu eski okyanus kabuğunun tüm çekirdeği sarmış olabileceğine dair bir öneri de var. Gelecekteki sismik araştırmalar, genel resme daha fazlasını ekleyebilmelidir.

Keşfin jeologlara yardımcı olabilmesinin bir yolu, ısının daha sıcak, daha yoğun çekirdekten mantoya nasıl kaçtığını bulmaktır. Bu iki katman arasındaki bileşim farklılıkları, yaşadığımız kısımdaki katı yüzey kayaçları ile üzerlerindeki hava arasındaki farklardan daha fazladır.

“Araştırmamız, sığ ve derin Dünya yapısı ile gezegenimizi yönlendiren genel süreçler arasında önemli bağlantılar sağlıyor.” o diyor Hansen.

Araştırma yayınlandı Bilim ilerlemeleri.