Coronavirus: Yeni AY.4.2 “soyu” hakkında ne kadar endişeliyiz?

AY.4’ün bir avantajı var mı?

AY.4 mutasyonlarının gerçek bir avantaj sağlayıp sağlamadığından veya suşun artan sıklığının basitçe sözde Kurucu etki. Bu, bir virüs alt kümesi toplam virüs sayısından ayrıldığında ve ardından izole olarak çoğaldığında meydana gelir. Ayrı virüslerin bulunduğu bölgede, sonraki tüm virüsler bu alt grubun torunları olacaktır.

COVID ile bu, büyük bir olayda bir vaka olduğu için olabilir. Bu tek virüs, bu etkinlikte dolaşan tek virüs olan “kurucu” idi. Çok sayıda insana bulaştıysa, daha sonra başkalarına da bulaştıysa, bu, aynı kökenden büyük miktarda virüsü hızla biriktirebilirdi. Bazen, belirli bir virüs formunun tutunabilmesi için diğerlerinden daha iyi olması gerekmez – sadece doğru zamanda doğru yerde olması gerekir.

Ancak, Birleşik Krallık’taki hakimiyetinin yükselişi göz önüne alındığında, AY.4’ün seçici bir avantajı olabilir. AY.4’teki spesifik değişiklik, virüsün Nsp3 proteinini etkileyen ve viral replikasyonda bir takım roller oynayan A1711V mutasyonudur. Ancak bu mutasyonun etkisi bilinmemektedir.

Bu bizi, İngiltere’de Haziran ayı civarında ortaya çıkmasına rağmen, ilk olarak Eylül sonunda gözlemlenen AY.4.2’ye – AY.4’ün alt dizisine – getiriyor. Spike proteini etkileyen iki ek gen mutasyonu, Y145H ve A222V ile tanımlanır. NS Başak Proteini Virüsün dış yüzeyinin önemli bir parçasıdır ve hücrelere ulaşmak için kullandığı yapısının bir parçasıdır.

AY.4.2 boyutu şimdi temsil ettiği noktaya kadar istikrarlı bir şekilde büyüdü Son 28 gündeki İngiltere vakalarının yaklaşık yüzde 9’u. Birkaç Avrupa ülkesinde de gözlemlenmiştir: Danimarka, Almanya ve İrlanda.

Ancak virüse seçici bir avantaj sağlayan iki mutasyonun da olup olmadığı açık değildir. A222V geçen yılın başlarında B.1.177 soyağacında görülmüştü. İspanya’da ortaya çıkmış olabilir Daha sonra büyük olasılıkla tatilciler tarafından kuzey Avrupa’ya yayıldı. O zamanlar birçok kişi A222V’nin bir avantaj sağlayacağına şüpheyle bakıyordu. Aslında, AY.4.2 olarak bilinen virüsün formundaki artış, yalnızca Y145H mutasyonunu kazanmasından sonra meydana gelmiş gibi görünüyor.

Bu mutasyon, proteinin antikorların sıklıkla tanıdığı ve hedeflediği kısmı olan spike protein ‘süper antijen’ içinde bulunur. Spike proteinin bu kısmının aslında bir zamanlar delta genetik materyalindeki bir mutasyon tarafından değiştirildiğini biliyoruz ve bu katkıda bulunabilir Delta’nın bağışıklıktan kaçma yeteneği daha fazladır, çünkü antikorlar sonuç olarak onları hedef almakta zorluk çekerler. Bununla birlikte, bunu araştıran araştırma hala basılı durumda, bu da henüz resmi olarak gözden geçirilmediği anlamına geliyor – bu nedenle bulgularını dikkatli bir şekilde ele almamız gerekiyor.

Ancak bu nedenle, Y145H mutasyonunun, bu süper bölgeyi antikor tanımaya daha az uygun hale getirerek virüse bağışıklıktan kaçmak için daha büyük bir yetenek vermesi mümkündür.

Karşı argüman, birkaç Avrupa ülkesine girmesine rağmen, AY.4.2’nin kontrolü ele geçirememesi, Almanya ve İrlanda’da radarı düşürmesi – Danimarka’da devam etmesine rağmen. Bu, bağışıklığı aşma yeteneğinin Delta’nınkinden daha büyük olmadığını gösterebilir. Aynı şekilde, AY.4.2’nin bu yerlere tutunabilmesi için yeterli erişimi olmayabilir.

Gerçekten, bunun bir sonraki baskın hanedanın başlangıcı olup olmadığını söylemek için çok erken. Bağışıklıktan kaçmak zorunda kalabilecek herhangi bir yetenek, deneysel çalışma ile onaylanmalıdır. Bununla birlikte, ortaya çıkmasının, virüsün genetik gözetimine devam eden bir ihtiyaç olduğunu gösterdiği açıktır.

Konuşma

Matthew Pashton, Northumbria Üniversitesi, Newcastle’da Hesaplamalı Biyoloji alanında Kıdemli Araştırmacıdır ve Darren Smith, Newcastle, Northumbria Üniversitesi’nde Bakteri Biyolojisi Profesörüdür.