Çıngıraklı yılanların “hile” sesi insan kulaklarını aldatır

Bilim adamları, çıngıraklı yılanların insanları tehlikenin düşündüklerinden daha yakın olduğuna ikna etmek için akıllıca bir yol geliştirdiğini söylüyor.

Kişi yaklaştıkça kuyruk sallama sesleri yükselir, ancak aniden çok daha yüksek bir frekansa geçer.

Testlerde sesteki hızlı değişim, katılımcıları yılanın gerçekte olduğundan çok daha yakın olduğuna inandırdı.

Araştırmacılar, bu özelliğin yılanların ezilmekten kaçınmasına yardımcı olmak için evrimleştiğini söylüyor.

Bir çıngıraklı yılanın kuyruğunun sesi her zaman bir klişe olmuştur.

Masal iplikleri, sürüngen kuyruklarının ucundaki sert keratin halkalarının hızlı titreşiminden oluşur.

Keratin, tırnaklarımızı ve saçlarımızı oluşturan aynı proteindir.

Hype’ın anahtarı, yılanın kuyruk kaslarını saniyede 90 defaya kadar titretebilme yeteneğidir.

Bu güçlü titreşim, diğer hayvanları ve insanları varlıkları konusunda uyarmak için kullanılır.

Buna rağmen, çıngıraklı yılanlar, Amerika Birleşik Devletleri’ndeki her yıl maruz kalan 8.000 civarında insanın maruz kaldığı ısırığın çoğundan hala sorumludur.

Araştırmacılar, gürlemelerin frekansının değişebileceğini onlarca yıldır biliyorlardı, ancak sesteki değişimin önemi hakkında çok az araştırma var.

Bu çalışmada bilim adamları, insan benzeri bir gövdeyi batıdaki elmas sırtlı bir engereke yaklaştırarak ve tepkiyi kaydederek deneyler yaptılar.

Nesne yılana ne kadar yakınsa, çıngırakların frekansı yaklaşık 40 Hz’e kadar o kadar yüksek olur. Bunu, 60-100 Hz arasında daha yüksek bir frekans aralığına seste ani bir sıçrama izledi.

Ani değişimin ne anlama geldiğini bulmak için araştırmacılar, insan katılımcılar ve varsayımsal bir yılanla daha fazla çalışma yaptı.

Katılımcılar, yaklaştıkça artan ses şiddeti olarak artan bir tıkırtı hızı algıladılar.

Bilim adamları, frekanstaki ani değişiklik 4 metre mesafede meydana geldiğinde, deneklerin çok daha yakın olduğunu, yaklaşık 1 metre olduğunu düşündüler.

Hikaye devam eder

Yazarlar, sesteki geçişin sadece basit bir uyarı değil, türler arasında karmaşık bir iletişim sinyali olduğuna inanıyor.

Avusturya Graz’daki Karl Franzens Üniversitesi’nden kıdemli yazar Boris Chajno, “Yüksek frekans moduna ani geçiş, dinleyiciyi ses kaynağı ile kendisi arasındaki gerçek mesafe konusunda kandıran akıllı bir sinyal görevi görüyor” diyor.

“Dinleyici tarafından mesafenin yanlış yorumlanması, mesafe için bir güvenlik payı yaratır.”

Yazarlar, yılan davranışının, artan ses şiddetini daha hızlı hareket eden ve yaklaşan bir şey olarak açıklamak için gelişen insan işitsel sisteminden yararlandığına inanıyor.

Dr. Shagno, “Evrim rastgele bir süreçtir ve bugünün perspektifinden zarif tasarım olarak yorumlayabileceğimiz şey, aslında yılanların büyük memelilerle karşılaştığı binlerce deneyin sonucudur” dedi.

“Yılan gümbürtüleri, memelilerin işitsel algısı ile deneme yanılma yoluyla birlikte gelişti ve bu yılanların ayaklar altında ezilmekten en iyi şekilde kurtulmasını sağladı.”

NS Çalışma yayınlandı Güncel Biyoloji dergisinde.

Matt’i Twitter’da takip edin Tweet yerleştirme.