Chris Ellis: Sezon sona ererken bir hindi avı hikayesi daha | Spor Dalları

Bu ay sona eriyor ve yakında takvimimizi yepyeni bir aya çevireceğiz. Haziran yaz ayıdır ve çoğumuz için bu, balık tutmak anlamına gelir. Levrek avcılığı, yayın balığı avcılığı, yayla alabalığı için sinek balıkçılığı ve son hobim olan walleye için yavaş ve alçaktan balık avlama.

Haziran aynı zamanda ülke genelinde bahar otlatma sezonunun sona erdiği anlamına da geliyor ve sezonun sonundan ne kadar korkarsanız korkun, daha sıkı avlanmayı veya hindi kovalamak için yeni bir eyalete seyahat etmeyi ne kadar isterseniz isteyin, artık bunun bir önemi yok. . Sezon sonu zilleri çaldığında bitmiştir. Yani gelecek seneye kadar bekle, bitti.

Evimde mükemmel bir sezona veda etme ruhuyla, son bir hindi avı hikayem var.

Birkaç yıldır sezonun son birkaç günü için özel bir yer ayırdım. Çoğunlukla bir avuç ineğe yetecek mera ve bir saman tarlasından oluşan küçük bir çiftliktir. Çiftçi hindi avlamıyor ve sadece hindi sezonunda benim ve erkek kardeşinin çiftliğe girmesine izin veriyor. Arabayla yanından geçebileceğiniz ve tarlada hindi görmeyi bekleyebileceğiniz çiftliklerden biri; her çağrıya cevap veren ancak geniş bir tarlanın ortasında durmanın emniyetini ve emniyetini bırakmayan korkunç hindiler. Tehlike çok yaklaşırsa ormana kaçmak veya kanatlarını ayarlayıp bir sonraki bölgeye uçmak için bolca zamanları olacaktı. Ve bunu biliyorlar. Ama zayıf bir noktaları var, sahanın ortasında oturamıyorlar, bu yüzden gün doğumunda uçtuklarında tek şansınız onlara yaklaşmak.

İşte bu bahardaki son hindi avımdan saha notlarım:

Bu yüzden güneş doğmadan orada kaldım. Bir ağaç yiyordu. Özgürce ve sık sık yemek yiyordu. Yere çarptığında yutkundu. Tavukların sesini duydum. Bir hamle yapıp onlardan kaçmaya karar verdim. Eski, terk edilmiş bir gaz kuyusu sahasına bakıyorum ve sağımda dikenli tel çit var. Çit, iki mülk arasındaki sınırdır. Gaz kuyusu alanından çıkan tavuklar. Açıklıktan içeri giriyorlar ve açık çimenlik alanda yavaşça ilerlerken biraz çığlık atıyorlar. Tom’un hindisi tavuklarının peşinden hiç ara vermeden yiyor. 50 metreden az ama ormanın ve gaz kuyusu alanının kenarındaki kapıyı veya çiti geçmiyor. Tavuklarını tarlaya kadar takip etmek istiyor ama mahsur kalıyor. Çoğunlukla hayal kırıklığı yüzünden yutuldu. O gözden kaybolunca harekete geçtim. Onu çit çizgisi boyunca ve çitin içinde ineğin sürünerek geçebileceği bir delik kurdum. Çit çizgisinde ileri geri, ileri geri, ileri geri yürüyor. Yiyip bitirirken uzaklaşıyor.

Bir adım daha attın. Tepenin eteğindeki çit hattına bakan yaşlı bir meşe ağacının arkasında kaldım. Şimdi çit boyunca yürürken benden 20 metre uzakta yemek yiyor. Çit çizgisini geçmeyecek. O uzaklaşırken üçüncü bir adım attım, sonra tekrar çit hattında bir aşağı bir yukarı yürüdüm. Gaz kuyusuna doğru kaydım ve kendimi hazırladım. Çitin diğer tarafında 40 metre kadar yer yiyor. İleri geri sallanarak arkasını dönüyor. Bir adım daha attın. Onu bir gaz kuyusu alanının kenarına kurdum. Kapıya bakıyorum. Bir tavuk geçiyor ve dev doğrudan kapıya geliyor. 25 metrede kasılarak yürüyor. Kendini bir şans daha teklif etti. Şu an saat 9:30. Ben ateş etmedim. İşte hikayenin geri kalanı Paul Harvey. Çitin diğer tarafında avlanma iznim yoktu ve hindi bunu aklımdan biliyordu. Komşu arazi sahibinden hiç izin istemedim.

Çıkarken yanımdaki çiftçiden çitin iki yanında hindi avlamak için izin istedim. Gelecek baharı sabırsızlıkla bekliyorum.