Çalışma, görmedeki bozulmanın depresif belirtilerdeki artışla ilişkili olduğunu bulmuştur.

Rusya’da glokom hastalarında yapılan yeni bir çalışma, retina ganglion hücre kaybı seviyesi ile depresif semptomların şiddeti arasında güçlü bir ilişki olduğunu bildirdi. Glokom sonucu oluşan ganglion hücrelerinin kaybı ışık algısını bozarak görme kalitesinin bozulmasına neden olur. Çalışma yayınlandı Affektif Bozukluklar Dergisi.

Glokom, görsel bilgiyi gözden beyne gönderen optik sinire zarar veren bir grup göz hastalığıdır. Göz içi basıncı olarak bilinen göz içindeki artan basınç genellikle bu hasarla ilişkilendirilir. Tedavi edilmediği takdirde glokom görme kaybına ve ciddi vakalarda kalıcı körlüğe yol açabilir.

Retinal ganglion hücreleri, optik sinirin önemli bir parçasıdır. Retinanın en iç tabakasında bulunan ve görsel girdiyi alan ve bunu optik disk yoluyla beyne giden sinir uyarılarına dönüştüren sinir hücreleridir. Glokom durumunda, göz içindeki artan basınç, bu hücreler üzerinde mekanik bir baskı oluşturarak bozulmalarına ve kaybolmalarına neden olabilir.

Gün ışığını görebilmek uyku ve ruh hali için önemlidir. Çalışmalar, glokomlu kişilerin ruh hali değişikliklerine ve bilişsel zorluklara daha yatkın olduğunu bulmuştur. 2021’de Meksika’da yapılan bir araştırma, glokomlu bireylerin genel popülasyona göre on kat daha yüksek depresif semptom oranlarına sahip olduğunu bildirdi.

Çalışma yazarı Dennis Jobin ve meslektaşları, glokomlu bireylerde bu artan depresyon riskinin retinal ganglion hücrelerinin kaybına atfedilip bağlanamayacağını incelemek istediler. Retinanın ayrıntılı resimlerini çekmek için optik koherens tomografi adı verilen invaziv olmayan bir görüntüleme tekniği kullandılar. Ayrıca, retinanın elektriksel tepkilerini, yani retina ganglion hücrelerinin aktivitesini, görsel uyaranlara, özellikle dama tahtası desenleri gibi desenli uyaranlara değerlendirmek için elektroretinogram adı verilen bir teşhis testi kullandılar.

Çalışmaya glokom tanısı alan 115 hasta dahil edildi. Düzeltmeli veya düzeltmesiz görme keskinliği iyi, şeffaf göz merceği ve retinanın maküler bölgesinde patoloji olmaması istendi.

Katılımcılar depresyon semptomları, tercih edilen uyku düzenleri ve göz sağlığı açısından değerlendirildi. Araştırmacılar retina ganglion hücrelerine verilen hasarı, bu hücrelerin işlevini, göz içi basıncını ve diğer faktörleri değerlendirdi. Ayrıca tükürük örneklerini ve genetik bilgileri de analiz ettiler.

Sonuçlar, retina ganglion hücrelerine verilen hasar ne kadar büyükse ve glokom ne kadar ilerlemişse, depresyon semptomlarının o kadar şiddetli olduğunu gösterdi. Daha şiddetli depresif belirtilere sahip katılımcılar, retina ganglion hücrelerinde daha fazla hasara ve bu hücrelerin işlevinde azalmaya sahipti. Depresif belirtiler, cinsiyetten bağımsız olarak uyku düzeni, uyku süresi ve yaş ile de ilişkiliydi.

Tükürük örneklerinin ve genetik bilgilerin analizi, depresif semptomların şiddeti, melatonin seviyeleri veya genetik farklılıklar arasında doğrudan bir ilişki göstermedi. Bununla birlikte, spesifik bir genetik varyantı ve ilerlemiş glokomu olan hastalar, daha şiddetli depresif semptomlara sahip olma eğilimindedir.

Araştırmacılar, retina ganglion hücrelerinin kademeli kaybının, özellikle toplam kayıp %15’i aştığında, depresyon skorları ile ilişkili olduğu sonucuna vardılar. Çalışma, ilerlemiş glokomda bu hücrelerin kaybının, ışığa duyarlılıkla ilgili görünmez süreçleri etkileyebileceğini ve duygudurum bozukluklarına yol açabileceğini düşündürmektedir.

Çalışma, göz sağlığı ve depresyon arasındaki ilişkiye dair içgörü sunsa da, bazı sınırlamaları var. Çalışma tasarımı, neden-sonuç ilişkilerini belirlememize izin vermiyor. Ek olarak, araştırmacılar katılımcıların duygudurum bozuklukları öyküsünü dikkate almadılar, bu nedenle depresif semptomların glokom ilerledikçe mi yoksa hastalığın başlangıcından önce mi var olduğu belirsizliğini koruyor.

çalışma, “Depresyon skorları, retina ganglion hücre kaybı ile ilişkilidirDenis Gubin, Vladimir Nerov, Tatyana Malyshevskaya, Sergey Kolomychuk, Germaine Korneleisen, Natalia Yuzakova, Anastasia Vlasova, Dietmar Weinert tarafından yazıldı.