Bu ve O: Türkiye’de İncil Oranında Bir Gün | Özellikler

Karım bize ziyaret etmemiz gereken yerleri gösterdiğinde, güzergahta Kuşadası, Türkiye adı hiçbir şey ifade etmiyordu.

Akdeniz gezisi bizi bildiğim yerlere, Roma’ya, Napoli’ye, İstanbul’a ve Atina’ya götürmek için oradaydı. Girit, Mikonos, Santorini ve Sicilya’yı duydum. Karadağ ülkesinin bile tanıdık bir sesi vardı. Ama Kuşadası? Bir ipucu değil.

Yıllar içinde öğrendiğim gibi, aşinalık eksikliği, şaşırtıcı şeylerin mağazada olmadığı anlamına gelmez. Ege Denizi’ndeki bu Türk limanında durum böyleydi. Bu epik, hatta İncil’deki orantıların bir durağı.

Mary Lou ve ben grubumuzu rezerve ettiğimiz turda üç durağa götürecek otobüse bindik. Rehberimiz Tunç kendini tanıttı ve bize ziyaret ettiğimiz ülkeyi ve Türkiye bölgesini anlatmaya başladı.

İlk durak Selçuk yakınlarındaki bir tepede bulunan St. John Bazilikası. Hıristiyan geleneği, İsa’nın bu öğrencisinin, son günlerinde Meryem Ana’ya bakmak için bölgeye geldiğini söylüyor. John, vadiye bakan dramatik bir manzaraya sahip sakin bir yer olduğu için oraya gömülmek istedi.

John’un mezar alanı dört sütunla işaretlenmiştir ve yakındaki duvar ve sütun bölümleri ziyaretçilerin bunun bir zamanlar etkileyici bir yapı olduğunu bilmesini sağlar.

Yirmi dakika sonra otobüs, serin bir çam ormanının içinden bir dağ geçidine tırmanarak başka bir dönüm noktasına doğru ilerliyordu. Katolik geleneği, görmek üzere olduğumuz ortamın, İsa’nın annesi Meryem’in dünyadaki son evi olduğuna inanır.

Son zamanlarda üç papa, Paul VI, John-Paul II ve Benedict XVI siteyi ziyaret etti ve Kilise onu kutsal bir yer olarak kabul ediyor. Binanın dışındaki bir Meryem Ana heykeli her yıl buraya gelen binlerce ziyaretçiyi karşılıyor ve evin içinde daha küçük bir heykel duruyor. Küçük, taş yapının içinde 30 saniyelik uzun sıramızda bekledik. Herkese evin içinde fotoğraf çekmemeleri tavsiye edildi ve hepimiz saygılı bir sessizlik içinde içeri girdik.

Tepeden aşağı kısa bir yolculuk bizi Efes antik kentinin kalıntılarına götürdü. Pavlus Yeni Ahit mektuplarından birini Efes’teki kilisede yazdı ve hizmeti sırasında orada üç yıl kaldı.

Bir zamanlar gelişen bir liman olan Efes, yüzyıllar boyunca oluşan siltleşme nedeniyle şimdi denizden iki milden fazla uzakta. Yine de, en parlak döneminde çeyrek milyon insanın yaşadığı hareketli bir şehri hayal etmek zor değil.

Mermer sokaklar ve bitişik kaldırımlar, günümüz turistlerini kutsal mekanların, tapınakların, evlerin ve iş yerlerinin yanından geçiriyor. Öne çıkan yerler arasında Hadrian Tapınağı, Forum, Augustus Kapısı, Celsus Kütüphanesi ve 25.000 kişilik Efes Tiyatrosu sayılabilir.

Rehberimiz Dunch, kalabalığın arasından sıyrıldı ve ona ayak uydurmak her zaman kolay olmadı. Ama bu şehri ve sakinlerini yüzlerce yıl ve birçok imparatorluğu sözlü olarak resmetti.

Katlı evlerin kazıldığı bölgeyi işaret etti. Kleopatra’nın üvey kardeşinin bu şehirde ölümünü anlattı ve Mısır kraliçesini ve Efes’i ziyaretini içeren kısa bir oyunla bizleri eğlendirdi.

Sonunda otobüse geri döndük ve bir satıcı lokum kutuları sattı – ne eşim ne de ben özellikle hoş bulduk.

Kuşadası ismi o günden önce benim için hiçbir şey ifade etmese de, şimdi benim için yeni bir yeri var – İncil’deki orantıları olan bir yer.