Bizi insan yapan nedir? Primat genomu üzerine yapılan bir araştırma bazı ipuçları sunuyor

WASHINGTON, 1 Haziran (Reuters) – Lemurları, primatları, maymunları ve insanları içeren bir grup olan primatlarda şimdiye kadar yürütülen en kapsamlı genetik çalışma, soyumuzun evrimsel bölünmesi için zaman çizelgesini geliştirirken, insanlar için benzersiz şekilde önemli olan genetik özellikleri ortaya çıkardı. bizimkilerden En yakın kuzenler, şempanzeler ve bonobolar.

Araştırmacılar Perşembe günü, bugün yaşayan türlerin neredeyse yarısını oluşturan 233 primat türünün genomlarını sıralayıp analiz ettiklerini ve şaşırtıcı bir şekilde çoğunun, değişen ortamlara ve diğer zorluklara uyum sağlamak için hayati önem taşıyan türler içindeki çeşitlilikten daha fazla genetik çeşitliliğe sahip olduğunu keşfettiklerini söyledi. insanlar. .

Daha önce diğer primat türlerinde insanlara özel olduğu düşünülen bazı genetik farklılıklar bulunurken, araştırmacılar beyin işlevi ve gelişimi ile benzersiz bir şekilde ilişkili olan diğerlerini belirlediler. Ayrıca insanlarda hastalığa neden olan genetik mutasyonları tahmin etmek için bir yapay zeka algoritması eğitmek için primat genomlarını kullandılar.

İspanya’daki Barselona Evrimsel Biyoloji Biyomedikal Araştırma Enstitüsü’nden genomik bilimcisi Lucas Cuderna, “Primat genetik çeşitliliğini incelemek yalnızca devam eden biyoçeşitlilik krizini ele almak için önemli değil, aynı zamanda insan hastalığına ilişkin anlayışımızı geliştirmek için muazzam bir potansiyele sahip” dedi. Illumina. Inc (ILMN.O), dergide yayınlanan araştırmaya ilişkin baş makalenin baş yazarı Bilimler.

Lemurlar, lorisler, suaygırları, Eski ve Yeni Dünya maymunları, “küçük maymunlar” – gibonlar ve siamanglar – ve “büyük maymunlar” – orangutanlar, goriller, şempanzeler ve bonobolar dahil olmak üzere 500’den fazla primat türü vardır. Lemurlar ve lorisler, primatlar arasında insanlarla en az akraba olanlardır.

Kuderna, “Primatlar, büyük beyinler, yüksek el becerisi (çoğu türün karşıt başparmakları vardır) ve iyi görme gibi özelliklere sahip biz insanların ait olduğu çeşitli memeliler grubudur. Amerika’da, Madagaskar dahil Afrika’da ve Asya’da yaşarlar,” dedi.

Şempanzeler ve bonobolar genetik olarak insanlara en yakın canlılardır ve DNA’mızın yaklaşık %98,8’ini paylaşırlar.

Çalışma, insanlara yol açan evrimsel soy ile şempanzeler ve bonobolara yol açan evrimsel soydaki fark için zaman çizelgesini ayarladı ve bu kilometre taşının, önceden beklenenden biraz daha uzun bir süre önce, 6,9 milyon ila 9 milyon yıl önce gerçekleştiğini buldu.

İnsan ırkı, türlerin birbirini takip etmesiyle iki ayaklılık, daha uzun uzuvlar ve daha büyük bir beyin gibi temel özellikleri kazanmıştır. Türümüz Homo sapiens, dünyaya yayılmadan önce yaklaşık 300.000 yıl önce Afrika’da ortaya çıktı.

Çalışma, primatların kökenlerini bir grup olarak araştırdı. Günümüze kadar gelen tüm primatların son ortak atası, 66 milyon yıl önce dinozorları yok eden ve memelilerin hakimiyet kazanmasına izin veren asteroit çarpmasının ardından kayda değer bir evrimsel yenilik döneminde 63,3 milyon ila 58,3 milyon yıl önce yaşadı.

Habitat tahribatı, iklim değişikliği ve avlanma gibi insan kaynaklı tehditler, primat türlerinin yaklaşık %60’ını yok olma tehlikesiyle karşı karşıya bıraktı ve yaklaşık %75’i yok oldu.

Teksas’taki Baylor Tıp Fakültesi’nden genom bilimcisi ve çalışmanın ortak yazarı Jeffrey Rogers, “Primat türlerinin büyük çoğunluğu, kişi başına insanlardan çok daha fazla genetik varyasyona sahiptir” dedi. “Bu, eski insan popülasyonlarındaki genetik çeşitliliğin miktarını ve doğasını değiştiren muhtemelen birkaç büyük popülasyon darboğazının olduğunu gösteriyor.”

Genom verileri, koruma çabalarına en çok ihtiyaç duyan anahtar türlerin belirlenmesine yardımcı olabilir.

Çalışma, nesli tükenmekte olan bazı primatları kapsıyordu. Bu, vahşi doğada tahminen 1.500 kalan, Çin, Laos ve Vietnam’da yaygın olan batı kara tepeli jibonu ve kuzey Madagaskar’ın küçük bir bölgesinde vahşi doğada yaklaşık 40 kalan kuzey sportif lemurunu içeriyordu.

Cudierna, “İlginç bir şekilde, genetik çeşitliliğin genel olarak yok olma riskinin zayıf bir göstergesi olduğunu bulduk.” Dedi. “Bunun nedeni, farklı türlerin primatlarının sayısının o kadar hızlı azalması ki, genetiklerinin popülasyon büyüklüğündeki bu kaybı telafi edecek yeterli zamanı olmaması olabilir.”

(Bildiren Will Dunham; Düzenleyen Rosalba O’Brien)

Standartlarımız: Thomson Reuters Güven İlkeleri.