Henüz keşfedilmemiş bir kara delik, parçalanıp yakınında dolaşan bir yıldızı yuttuğunda varlığını gökbilimcilere duyurdu.
Bir milyon ışıkyılı uzaklıkta bir cüce galakside orta kütleli bir kara delik bulunur. Yer Yıldız, gökbilimcilerin gelgit bozukluğu olayı (TDE) olarak adlandırdığı bir olayda parçalandı. TDE, cüce galaksinin evindeki tüm yıldızların toplamından kısa süreliğine daha iyi performans gösterecek kadar güçlü bir radyasyon dalgası saldığında kendini görünür hale getirdi.
TDE, bilim adamlarının galaksiler ve galaksiler arasındaki ilişkiyi anlamalarına yardımcı olabilir. Kara delikler onların içinde. Ayrıca, gökbilimcilere üzerinde çalışabilecekleri başka bir ara kara delik sağlar. “Bu keşif, yaygın bir heyecana neden oldu, çünkü gelgit bozulma olaylarını yalnızca sessiz bir cücede daha fazla orta kütleli kara delik bulmak için değil, kullanabiliriz.” galaksiler ama aynı zamanda kütlelerini ölçmek için,” araştırma ortak yazarı ve California Üniversitesi, Santa Cruz (UCSC) astronomu Ryan Foley şunları söyledi: Beyan (Yeni bir sekmede açılır).
İlişkili: Kara delik, yıllarca yuttuğu bir “erişte” yıldızını “patlar”
TDE kızdırma – eşkenar dörtgen 2020’de (Yeni bir sekmede açılır)İlk olarak, bir kara deliğin bir yıldızı yutmaya başladığı süpernova patlamaları gibi kısa ömürlü kozmik olayları tespit eden astronomik bir araştırma olan Genç Süpernova Deneyi’ni (YSE) kullanan gökbilimciler tarafından gözlemlendi.
Bu ilk yıkım anını gözlemlemek, UCSF bilim adamları, ilk araştırma yazarı ve Niels Bohr Enstitüsü astronomu Charlotte Angus tarafından yönetilen uluslararası bir ekibin etrafındaki kara deliğin kütlesini ölçmesine ve bulmasına izin vermede hayati önem taşıyordu. Güneş’in kütlesinin 100.000 milyon katı. (Yeni bir sekmede açılır)
TDE’ler geçmişte süper kütleli karadeliklerin kütlesini ölçmek için başarılı bir şekilde kullanıldı, ancak ilk kez daha küçük orta kütleli karadeliklerin kütlelerini belgelemede çalıştıkları gösterildi.
Bu, inanılmaz hızlı AT 2020neh parıltısının ilk gözleminin, gelecekte orta büyüklükteki kara deliklerin kütlelerini ölçmek için bir temel oluşturabileceği anlamına geliyor.
Angus, “Bu orta büyüklükteki kara deliği, bir yıldızı yutarken yakalayabildiğimiz gerçeği, bize bizden neyin gizlenmiş olabileceğini keşfetmek için harika bir fırsat verdi” dedi. Ayrıca, galaksilerin merkezlerindeki kara deliklerin çoğunluğunu temsil edebilen bu anlaşılması zor orta ağırlıktaki kara delikler grubunu anlamak için ışımanın kendisinin özelliklerini kullanabiliriz.
Bu orta büyüklükteki kara delik sınıfı, 100 ila 100.000 kat arasında bir kütle aralığına sahiptir. Güneşonları yıldız kütleli kara deliklerden çok daha büyük, ancak çoğu galaksinin merkezindeki süper kütleli kara deliklerden çok daha küçük hale getiriyor. Samanyolu.
Fizikçiler, kütleleri Güneş’in kütlesinin milyonlarca, hatta milyarlarca katı olabilen süper kütleli kara deliklerin, orta kütleli kara deliklerin birleşmesi sonucunda bu kadar büyük kütlelere ulaşabileceğinden uzun süredir şüpheleniyorlardı.
Bu büyümeyi kolaylaştırabilecek mekanizmaya ilişkin bir teori, erken evrenin ara kara deliklere sahip cüce galaksiler açısından zengin olduğudur.
Bu cüce gökadalar birleştiğinde veya daha büyük gökadalar tarafından yutulduğunda, içlerindeki ara kara delikler birbirlerini dağıtarak kütlelerini büyüttüler. Giderek daha büyük birleşmelerin bu ardışık süreci sonunda dev kara delik Titanlar günümüzde çoğu galaksinin kalbinde yer almaktadır.
“Orada kaç tane orta kütleli kara delik olduğunu, nerede ve kaç tane olduğunu anlayabilirsek, süper kütleli kara deliklerin oluşumu hakkındaki teorilerimizin doğru olup olmadığını belirlemeye yardımcı olabiliriz” dedi. UCLA. Enrico Ramirez Ruiz bir astrofizikçidir.
Kara delik büyüme teorisi ile ilgili kalan sorulardan biri şudur: Tüm cüce galaksilerin kendi orta kütleli kara delikleri var mı? Bunu yanıtlamak zor, çünkü kara delikler ışığı olay ufku denilen bir dış sınırın arkasına hapsettikleri için, çevredeki gaz ve tozla beslenmedikçe veya kırılmadıkça gözle görülemezler. yıldızlar TDE’lerde.
Gökbilimciler, kara deliklerin varlığını anlamak için, yörüngelerinde dönen yıldızların yerçekimi etkisine bakmak gibi diğer yöntemleri kullanabilirler. Ancak bu tespit yöntemleri şu anda cüce galaksilerin merkezlerindeki uzak kara deliklere uygulanacak kadar hassas değil.
Sonuç olarak, birkaç orta kütleli kara delik, cüce galaksilere kadar izlendi. Bu, AT 2020neh gibi orta büyüklükteki kara delikler için TDE parlamalarını tespit edip ölçerek, süper kütleli kara deliklerin büyümesi konusundaki tartışmayı çözmede hayati bir araç olabileceği anlamına geliyor.
Ekibin araştırması 10 Kasım’da dergide yayınlandı. doğal astronomi (Yeni bir sekmede açılır).
Bizi Twitter’da takip edin Tweet yerleştirme (Yeni bir sekmede açılır) veya üzerinde Facebook (Yeni bir sekmede açılır).
More Stories
Yeni bir okyanus atlası, yapay ışığın geceleri denizleri nasıl kirlettiğini gösteriyor
NASA’nın Webb Uzay Teleskobu, Kayalık Gezegen Oluşumu bölgesinde su buharı tespit etti
Ölü bir balinanın leşiyle beslenen düzinelerce köpekbalığını izleyin: ScienceAlert