Bir Beyaz Saray basın asistanı, gazeteciye tehdit içeren sözler üzerine istifa etti

Londra: Eksantrik yayıncı Naim Atallah, geçtiğimiz hafta Coronavirüs (COVID-19) ile sözleşme yaptıktan sonra 89 yaşında öldü, ancak Filistinli-İngiliz adamın – göz alıcı yaşam tarzını da içeren – mirası gelecek nesiller boyunca kalacak.

Atallah, 1931’de o zamanlar Filistin’in bir parçası olan Hayfa’da Katolik bir ailede dünyaya geldi. 1949’da, 18 yaşındayken, ailesi onu Londra’daki Battersea Polytechnic’te bir mühendislik diploması alması için Birleşik Krallık’a gönderdi. İsrail hükümetinin 1951’de getirdiği mali kısıtlamalar nedeniyle kurumda geçirdiği süre kısaldı ve bu nedenle daha büyük hedefler peşinde koştu.

Önümüzdeki birkaç yıl boyunca, evinden hiçbir gelir kaynağı olmayan Atallah, hayatta kalmak için tuhaf işler yaptı, bu da kendi kendine yeten bir gerçek. Bu, tartışmalı fikirleri ve lüks ürünler grubu Asprey’in CEO’su ve iyi görünümlü bir yazar ve yayıncı olmadan önce, bütün gece bir caz kulübü fedaisi, elektrik fabrikası işçisi ve bankacı olarak çalışmayı içeriyordu. .

1957’de Atallah, Wandsworth Sineması’nda evlenme teklifinin ardından iç mimar Maria Nikulin ile evlendi. Daha da zor zamanlarda eve doğru yürürken, genç çift bir Asprey mağazasının önünde mücevherlerle kaplı bir saat gördüklerinde, Atallah karısına bir gün saatin sahibi olacağına söz verdi.

Ve bunu tüm şirketle yaptı.

Ancak, göreve başlamadan önce Atallah, John Asprey’in ortak genel müdürü olarak çok çalıştı. Daha sonra grubu yönetmeye terfi etti ve CEO’su oldu. Bağımsız şirketini kurmaya çalışırken, 1976’da Quartet kitapları, 1977’de The Woman’s Press ve The Wire, The Oldie ve Litary Review gibi çeşitli dergiler satın aldı.

Atallah’ın damgası, yayın dünyasında belirgindi. Karizmatik ve çok sayıda yazar ve okuyucuya ilham vermiş ve onları cezbetmiştir.

Sanat alanındaki pek çok önemli ismiyle yakın temas halinde olan Atallah, iletişimin ve arkadaşlıkların gücünü biliyordu ve sık sık hayran olduğu kadınlarla dolu cömert partilere ev sahipliği yaptı ve birçok yayınında onlar hakkında yazdı.

Quartet Books’ta aşırılık yanlısı ve maceracı olduğu ve mahkeme savaşındaki davalardan korkmadığı biliniyordu. Yazı işleri sınırlarından korkmayan Atallah, “Bırakın dava açsınlar!” Sloganıyla biliniyordu. Cesur ve tartışmalı kararlar aldıktan sonra dava riskleriyle karşı karşıya kaldığında.

1987 yılında Atallah, onun yetkisi altında, dünyanın her yerinden kadınların hikayelerini içeren ünlü 1.5 kilogramlık kitabı “Kadınlar” ı yayınladı.

Bu muazzam ortak yerleşim için Atallah, feminizm, cinsiyet, yaratıcılık, annelik ve kariyer gibi çeşitli konularda yaklaşık 300 kadınla röportaj yaptı.

Atallah, 2020’de yayınlanan son kitabı “The Memories” de Londra’daki ilk yıllarını katalogladı, çağdaşları hakkında uzun uzun konuştu ve yıllar boyunca bir dizi önemli kültürel figürle çeşitli ilişkilerindeki iniş ve çıkışları anlattı.

Atallah’ın günlüklerden röportajlara kadar on beş kitabı ve birçok blog yazısı, 20. yüzyılın sonlarındaki Londra kültürüne bir bakış sunuyor.

2017 Yeni Yılında Edebiyat ve Sanat Hizmetleri Onurları ile İngiliz İmparatorluğu Düzeni Komutanı olarak atanan Atallah ismini pek kimse bilmiyor – ancak yayın dünyasında bir sembol ve ilham kaynağı olmaya devam ediyor.