Bilim adamları yıldızlararası bir nesneyi engellemeyi planlıyor: ScienceAlert

Sonunda yıldızlararası nesneleri tespit edecek teknolojiye sahibiz. Son birkaç yılda iki tane keşfettik”Oumuamua Ve 2 ben / BorisovKuşkusuz, daha fazlası var.

Bu nedenle, keşfedildikten sonra ziyaret edilebilecek bir misyon geliştirmeye büyük ilgi vardı. Ama böyle bir görev neye benzerdi?

Şimdi, taslak kağıt Başta Amerikalı bilim adamlarından oluşan bir ekipten bu soruyu yanıtlamaya çalıştılar ve bizi böyle bir misyonu başlatmamız için bir adım daha ileriye ittiler.

Yıldızlararası Ziyaretçi misyonunu bu kadar ilginç yapan şeylerden biri de Yıldızlararası Ziyaretçilerin çok tuhaf olmasıdır. Borisov, güneş sistemine girdiğinde tipik bir kuyruklu yıldız gibi davrandı, ancak Oumuamua tamamen farklı bir canavardı.

Pek çok bilim adamının tahmin ettiği gibi hiçbir zaman bir kuyruklu yıldızın kuyruğunu geliştirmedi. Ayrıca, radyoaktif veya başka yollarla açıklanmayan bir hızlanma gösterdi ve bazı önde gelen bilim adamlarının bunun bir uzay sondası olabileceğini iddia etmesine yol açtı.

Bu tür hayali iddialarla mücadele etmenin en iyi yolu onları yakından incelemektir. Ve bunu yapmak için, yetişebilecek bir görevimiz olmalı. Ama önce onu görmemiz gerekiyor ve astronomlar şimdiden bunun üzerinde çalışıyorlar.

Vera Sea Robin Uzay ve Zaman Gözlemevi Mirasının İncelenmesi (LSST) yazarların hesaplamalarına göre, her yıl kabaca ‘Oumuamua’ ile aynı büyüklükte 1-10 yıldızlararası nesneyi tespit edebilecek.

Doğru adayı bulmak için birçok fırsat var. Ancak bu adayın hangi kriterleri karşılaması gerekiyor?

En önemlisi, “Nereden geliyor?” olurdu. Yıldızlararası bir nesnenin (ISO) yaklaşması için “en iyi” bir açı olmamasına rağmen, “yıldızlararası kesişimi” (ISI) nerede sakladığımıza bağlı olarak bir fark yaratır.

Makaleye göre, bunun için en iyi yer muhtemelen Dünya-Güneş L2 Lagrange noktasıdır. Birden fazla avantajı vardır – ilk olarak, istasyonda kalmak için çok az yakıt gerekir ve herhangi bir ISI’nın yıllarca toplanmış pozisyonda beklemesi gerekebilir.

İşe çağrıldığında, hızlı tepki vermesi gerekir ve L2’nin başka bir sakini bunu yapmasına yardım edebilir.

NASA Zaman Etki Alanı Spektral Gözlemevi (TSO), JWST gibi en ünlü teleskoplarla birlikte L2 Lagrange noktasında konumlandırılması planlanan 1,5 metrelik bir teleskoptur.

Harika fotoğraflar çekme konusundaki tüm inanılmaz yeteneğine rağmen, JWST’nin büyük bir zayıflığı var – yavaş. Belirli bir nesneye odaklanmak 2-5 gün sürebilir, bu da ISO dosyalarını izlerken işe yaramaz hale getirir. Öte yandan, TSO sadece birkaç dakika sürer.

Dünya-Ay sisteminin L1 Lagrange noktasında bulunması amaçlanan planlanan NEO adlı başka bir teleskopla desteklenebilir.

TSO ile birleştirildiğinde, bu iki yüksek duyarlılığa sahip teleskop, doğrudan L1-L2 temel çizgisi boyunca bir yol üzerinde olmayan iç Güneş Sistemine giren herhangi bir ISO’nun görüntülerini çekebilmelidir.

Bir kez tespit edildiğinde, bir sonraki görev ISO’ya erişmektir. Bazıları, ne yazık ki, yörünge mekaniği açısından anlaşılması zor olacaktır.

Ancak yazarlar, L2’de depolanan ISI’nın 10 yıl içinde ‘Oumuamua’ büyüklüğünde uygun bir ilgi nesnesi bulabilme olasılığının yüzde 85 olduğunu hesaplıyor.

Temel olarak, ISO’ları bir kez tespit edebildiğimizde, bu sadece doğru fırsatı sabırla beklemek meselesidir.

ISI ISO’ya ulaştığında, hem doğal hem de sentetik malzemelerin tam bir spektral haritası dahil olmak üzere yakından gözlemlemeye başlayabilir, bu da bu nesnelerin uzaylı yapımı sensörler olup olmadığı konusundaki tartışmayı çözmeye yardımcı olabilir.

Oumuamua’ya etki eden gizemli güçleri açıklayabilecek herhangi bir gaz salınımını da izleyebilirdi.

Bilim insanlarının ziyaret ettiğimiz ilk yıldızlararası nesne hakkında anlamak istedikleri kuşkusuz pek çok heyecan verici şey var.

Ancak bu makaledeki hesaplamalara göre, bunu yapmak için birçok fırsat ve bunu yaptığımızda toplanacak çok fazla veri olacak. O halde planlama aşamalarına geçme zamanı!

Bu makale aslen tarafından yayınlandı bugün evren. Okumak orijinal makale.