Bilim adamları, Dünya’nın yeni bir “ayına” sahip olduğunu ve en az 1500 yıl burada kalacağını ortaya çıkardı

Yeni bir çalışma, Dünya’nın yeni bir ayı olduğunu veya en azından bir yarım ayı olduğunu ortaya koyuyor.

Bir yarı-ay, Dünya’nın yörüngesinde dönen, ancak yerçekimsel olarak Güneş’e bağlı bir uzay kayasıdır.

2023 FW13 olarak adlandırılan bu kuasar, Hawaii’deki Haleakala yanardağının tepesindeki Pan-STARRS teleskopu kullanılarak uzmanlar tarafından keşfedildi ve bilinen birkaç kuasardan biri.

Uzmanlar, antik kozmik yol arkadaşının MÖ 100’den beri Dünya’nın etrafında olduğuna ve MS 3.700’e kadar en az 1.500 yıl daha gezegenimizin yörüngesinde dolaşmaya devam edeceğine inanıyor.

Neyse ki, 2023 FW13 veya 469219 Kamoʻoalewa adlı benzer bir yarı-ay’ın Dünya’daki insanlar için herhangi bir tehlike oluşturduğuna inanılmıyor.

“Yarı uydular” olarak da bilinen yarı uydular, genellikle gezegenimizin yörüngesinde (“Luna” olarak bilinen) doğal bir uydu gibi görünürler.

Ancak onlara “yarı” ön eki verildi çünkü onlar Dünya’dan ziyade yerçekimsel olarak Güneş’e bağlılar ve Ay’da olduğu gibi tersi değil.

2023 FW13, Ay’ımızdan farklıdır çünkü Dünya’nın “sırt topunun”, yani yerçekiminin uyduları çeken baskın kuvvet olduğu gezegensel bir cismin etrafındaki bölgenin oldukça dışında yörüngede döner.

Dünya’nın höyük küresinin yarıçapı 932.000 mil (1,5 milyon km), 2023 FW13’ün Dünya’dan yarıçapı ise biraz daha büyük – yaklaşık 1,6 milyon mil.

Colorado, Boulder’daki Uzay Bilimi Enstitüsü’nde kıdemli bir araştırmacı olan Alan Harris, “Yüzüğün boyutu – yarıçapta yaklaşık 0,18 astronomik birim – o kadar büyük ki, Dünya onun hareketinde hiçbir temel rol oynamıyor” dedi. Gökyüzü ve teleskop.

“[2023 FW13 is] Şans eseri dışında hiçbir şekilde Dünya’ya bağlı değildir.

Genel bir yarı uydu yörüngesinin şematik diyagramı. Uydu hem Güneş’in hem de yakındaki gezegenin yörüngesinde dönüyor – ancak yerçekimsel olarak gezegene değil Güneş’e bağlı

Uydu, güneş ve güneş sistemindeki diğer gezegenlerle ilişkili olarak 2023 FW13’ün yörüngesini gösteren çevrimiçi bir simülatör

Hawaii adası Maui’de sönmüş bir yanardağ olan Haleakala’nın tepesinde bulunan Pan-STARRS teleskopu kullanılarak keşfedildi.

2023 FW13, varlığı birkaç başka teleskop tarafından onaylanmadan önce ilk olarak 28 Mart’ta PanSTARRS tarafından tespit edildi.

Onaydan sonra, 2023 FW13 idi. dahil Uluslararası Astronomi Birliği’nin (IAU) Küçük Gezegen Merkezi tarafından.

2023 FW13’ün boyutu belirsiz olsa da, asteroit uzmanı Richard Penzel çapının 30 ila 50 fit (10 ila 15 metre) arasında olduğunu tahmin ediyor.

Bu, 2.159 mil olan Ay’ımızın çapının sadece küçük bir kısmıdır (Ay, boyutundan çok yörüngesel özellikleri nedeniyle bu şekilde sınıflandırılmasına rağmen).

2023 FW13’ün Güneş etrafındaki yörüngesi, Dünya’nınkiyle yaklaşık aynı süreyi alıyor – 365,42 gün (1,0005 Dünya yılı).

Yörünge yolculuğunda Dünya’nın çevresini dolanırken, bu yörünge o kadar uzar ki Mars’ın yarısına, Venüs’ün yarısına ulaşır.

Dünya var Birçok tanınmış kozmik yol arkadaşıBirçoğu yarı uydu olsa da 2023 FW13, daha fazlasının keşfedilme olasılığının yüksek olduğunu gösteriyor.

Yarı uydular, sonunda gezegenin yörüngesinden ayrılmadan önce birkaç on yıldan fazla bir süre Dünya etrafında “sabit” bir yörüngeyi takip etme eğilimindedir.

2023 FW13 özel çünkü yüzyıllar boyunca aynı durumda olacak ve “gelecek yüzyıllar boyunca” öyle kalacak. Amatör astronom Tony Dunn.

Adı tek başına seyahat eden yavrulara atıfta bulunan Kamo’oalewa, 2016 yılında Hawaii’deki PanSTARRS teleskopu tarafından keşfedildi. Dünya ve güneşe göre yörüngesi görüntülendi.

O Çevrimiçi simülasyon Ay, Güneş ve Güneş Sistemindeki diğer gezegenlerle ilişkili olarak 2023 FW13’ün yörüngesini gösteren Dunn tarafından oluşturulmuştur.

469219 Kamoʻoalewa veya 2016 HO3 olarak bilinen bir başka popüler yarı uydu, Nisan 2016’da PanSTARRS tarafından keşfedildi.

Arizona Üniversitesi’nden bir uzman olan Renu Malhotra’ya göre, çapı 100 metre olan 469219 Kamoʻoalewa, yaklaşık 300 yıl boyunca bu yörüngede kalacak.

Malhotra, 469.219 Kamoʻoalewa’nın ayımızın eski bir parçası olabileceğini bulan yakın tarihli bir çalışma yazdı.

Uzay taşından yansıyan ışığın analizi, bunun NASA’nın Apollo görevlerinde ay kayalarında bulunan minerallerle aynı malzemeden yapıldığını gösterdi.