Bilim adamları, Dünya yüzeyinin altında büyük bir okyanus keşfetti

Bir sualtı dünyası fikri birçok bilimkurguyu tetikledi, ancak bir grup araştırmacı bunun bilimsel gerçeklerden çok uzak olmadığını söylüyor. Dünya yüzeyinde, dünyanın geri kalan okyanuslarının toplamından birkaç kat daha fazla su içerdiğine inanılan bir alan keşfettiler. Keşif, elmasların keşfiyle yapıldı ve suyun gezegende nasıl ortaya çıktığına dair geleneksel bilgeliği sarsan bir teoriyi destekleyebilir. Bilim adamlarının ne bulduğunu ve ne gibi etkileri olabileceğini öğrenmek için okumaya devam edin.

içinde Goethe Üniversitesi Almanya’nın Frankfurt kentinde jeologlar, Afrika’nın Botswana kentinde yerin 2100 fitten fazla derinlikte bulunan bir elması araştırıyorlardı. Taşın içeriğini analiz ederken, büyük miktarda su içerdiğini buldular. Elmaslardaki saf su hacmi, Dünya’nın üst ve alt katmanları arasında, gezegenin kabuğunun derinliklerinde devasa bir okyanusun asılı kaldığına dair bir teoriyi – daha önce sadece bir teoriyi – destekleyen kanıtlardır.

Elmasların bulunduğu derinlik – 660 metre veya yaklaşık 2.100 fit – “geçiş bölgesinin” en derin kısmında, Dünya’nın üst mantosunu alt mantodan ayıran sınır tabakasındadır. Geçiş bölgesinin alt bölgelerinde – Dünya’nın çekirdeğine daha yakın olan – mineraller daha yoğundur ve Dünya yüzeyine daha yakın plaka tektoniği gibi hareket etme olasılıkları daha düşüktür. Frankfurt’taki Goethe Üniversitesi Yer Bilimleri Enstitüsü’nden Profesör Frank Brinker, “Bu mineral kaymaları mantodaki kayaların hareketlerini büyük ölçüde engelliyor” dedi. Örneğin, manto tüyleri – derin mantodan yükselen sıcak kaya tüyleri – bazen geçiş bölgesinin hemen altında durur. Kütlenin ters yöndeki hareketi de durur.” Bu bölgenin yoğunluğu ve sabit doğası nedeniyle, bilim adamları orada ne kadar su olduğundan emin değillerdi. ae0fcc31ae342fd3a1346ebb1f342fcb

Elmasları bile analiz ettiler. Gelişmiş spektroskopi kullanan araştırmacılar, elmasın yüksek su içeriğine sahip bir mineral olan ringwoodit içerdiğini buldular. Brinker, “Bu çalışmada geçiş bölgesinin kuru bir sünger olmadığını, daha çok büyük miktarda su içerdiğini gösterdik.” Dedi. “Bu aynı zamanda bizi Jules Verne’in Dünya’nın çevresi fikrine bir adım daha yaklaştırıyor.”

Bilim adamları daha önce, Dünya’nın kabuğunun derinliklerindeki mineraller – wadsleyit ve ringwoodit – büyük miktarlarda su depolayabildiğinden, geçiş bölgesinin muhtemelen gezegenin tüm okyanuslarından altı kat daha fazla su içerdiğini varsaymışlardı. Brinker, “Sınır tabakasının su depolamak için muazzam bir kapasiteye sahip olduğunu öğrendik” diyor. “Ancak, gerçekten yapıp yapmadığını bilmiyorduk.” Şu ana kadar. Dünyanın derinliklerindeki suların gezegenin genel su sisteminin bir parçası olduğunun kanıtı olabilir.

Bu keşif, Dünya’nın suyunun kaynağı için fikirlerin gözden geçirilmesinde diğerlerine katılabilir. Hakim teori, genç gezegenin suyun normal şekilde gelişmesi için çok sıcak olduğudur. Suyun güneş sisteminde oluştuğuna ve daha sonra yüzeye çarpan kuyruklu yıldızlar veya asteroitlerle gezegene ulaştığına inanılıyor. Ancak su, gezegenin geçiş bölgesinin derinliklerinde yer alsaydı, bu teori geçerli olmazdı.