Bilim adamları ağaçkakan perküsyonunun aslında solo bir davul olduğunu söylüyor

Ağaçkakanın içi boş bir ağaca aralıksız vurması, dinlemesi gereken herkes için can sıkıcı bir oyalama olabilir. Bununla birlikte, diğer ağaçkakanlarla ilgili olarak, herhangi bir kuş ötüşü kadar ayırt edici ve etkileyicidir.

Yeni çalışma Geçen hafta yayınlandı PLOS Biology dergisinde, hem ağaçkakan su kabaklarının hem de ötücü kuşların seslendirmelerinin kuş beyinlerinde benzer özel yapılara, yani uyumayan diğer kuşlarda bulunmayan yapılara maruz kaldığı bulundu. Araştırmacılar, her iki davranışın da bölgeyi işaretlemek ve arkadaşları çekmek için aynı amaçlara hizmet ettiğini söyledi.

Bulgular özellikle ilgi çekici çünkü ötücü kuşların şarkı söylemesi insan konuşmasıyla önemli benzerliklere sahip, bu nedenle ağaçkakan perküsyonu artık insanların nasıl konuştuğuna dair yeni bilimsel bilgiler de verebilir.

Providence, Rhode Island’daki Brown Üniversitesi’nde ekoloji, evrim ve organik biyoloji doçenti ve yeni araştırmanın kıdemli yazarı evrimci biyolog Matthew Foxjager, “Ağaçkakanlar davul kullanıyor çünkü ötücü kuşlar ötücü kuşlar kullanıyor” dedi. “Yapılar boyut ve şekil olarak benzer ve beyinde bulundukları yer açısından benzerler.”

Araştırma, ağaçkakanları incelemek için iki yaklaşımı birleştiriyor: Fuxjager’ın çevrelerindeki çalışmaları ve işbirlikçisi, New York’taki Rockefeller Üniversitesi’nde nörogenetik profesörü Erich Jarvis, oyundaki genetik mekanizmalar üzerinde çalıştı.

Araştırmacılar, ağaçkakan su kabaklarının ve ötücü kuşların şarkı söylemesinin, hayvanların kollarında, protein parvalbumini güçlü bir şekilde eksprese eden hücrelerden oluşan çok benzer yapılara sahip olduğunu buldular.

Fuxjager, “Ötücü kuşları, sinek kuşlarını ve papağanları incelediğinizde, vokal öğrenmeyi kontrol eden alanların beynin diğer bölümlerinden daha fazla parvalbumin ifade ettiğini görürsünüz.” Dedi.

Parvalbumini güçlü bir şekilde ifade eden hücre yapılarının insan beyninde de görüldüğünü, ancak seslerle iletişim kurmayan kuşlarda görülmediğini kaydetti.

Bu nedenle, Fuxjager ve Jarvis tarafından yürütülen araştırma, ağaçkakanların beyinlerinde bu tür yapıları bulduğunda, ancak emus, penguenler ve ördekler gibi şarkı söylemeyen kuşlarda bulunmadığında sürpriz oldu (sahtekarlar sayılmaz).

Araştırmada Fuxjager, hem şarkı söylemenin hem de davul çalmanın modern kuşların atalarında ince motor kontrolü için özelleşmiş beyin yapılarından kaynaklandığını öne sürdü.

Çok farklı görünseler de, her iki davranış da oldukça benzerdir. Her ikisi de karmaşık kas koordinasyonu içerir ve her ikisi de davulları duyabilen veya uzaktan şarkı söyleyebilen yarışmacılar için bölgeyi işaretlemek için kullanılır.

Hem davul hem de şarkı, bir erkek bir eşi çekmeyi umduğunda, kur sinyalleri olarak kullanılır. Gelecekteki çalışmaların, ötücü kuşların şarkı söylemesi gibi ağaçkakan vurmalı çalgı kalıplarının erken yaşta öğrenilip öğrenilmediği gibi diğer benzerlikleri arayacağını söyledi.

Fuxjager, dünya genelinde 200’den fazla ağaçkakan türü bulunduğunu ve bunların Avustralya hariç her kıtada yaşadıklarını kaydetti.

Her ağaçkakan türü, neyle ve kiminle iletişim kurmak istediklerine bağlı olarak belirli bir ritim ve hızda kısa patlamalar halinde çalar.

Bir ağaçkakan davul kalıbını doğru almazsa, bu türün diğer ağaçkakanları tarafından fark edilir ve bunu bir bireyin değerli bir rakip olup olmadığını değerlendirmek için kullanır. Ancak yanlış anlarlarsa diğer ağaçkakanlar onu tanıyamaz veya anlayamazlar.

Davulların şarkı söylemeye göre bazı avantajları da vardır, çünkü başka kullanımları vardır: ahşapta yenilebilir böcekleri tespit etmek ve ağaç gövdelerinde yuva yapmak için oyuklar yapmak için kullanılır.

Ancak Foxjager, böcekleri bulmak veya yuva yapmak için davul çalmanın, ağaçkakanların bölgeyi işaretlemek ve arkadaşlarını çekmek için kullandıkları tekrardan ve daha yüksek sesten çok daha yavaş olduğunu söyledi.

Bilim adamları, ötücü kuşların şarkı söylemesini – ve belki de şimdi ağaçkakanların vurmalı çalgılarını – inceliyorlar çünkü bu, insan konuşmasına benziyor.

Her ikisi de örneğin gençken öğrenilir, ancak genetik bir bileşeni vardır. Her ikisi de karmaşık kas koordinasyonu gerektirir ve her ikisi de beynin özel alanları tarafından kontrol edilir.

Ötücü kuş iletişiminin nörofizyolojik ve davranışsal mekanizmalarında uzmanlaşmış, Montreal’deki McGill Üniversitesi’nde biyoloji doçenti olan John Sakata, yeni çalışmada açıklanan ağaçkakan vurmalı çalgısını kontrol ediyor gibi görünen ön beyin yapıları ile ötücü kuşlarda şarkı söyleme arasındaki benzerliklere dikkat çekti. . Sakata, en son çalışmada katılımcı değildi.

Her iki durumda da, Sakata bir e-postada, parvalbumin içeren beyin hücre yapılarının karmaşık motor hareketleri gerçekleştirmek ve bu tür hareketleri üretmeyi öğrenmek için önemli olduğunu söyledi.

“Parvalbümin nöronları aynı zamanda konuşma üretimi ve öğreniminde de yer aldığından, bu, benzer beyin mekanizmalarının türler arasında farklı davranışlar için nasıl seçim yaptığını gösteren harika bir örnektir” dedi.