Beynimizin kendi kendini tamir edebildiğini nasıl anlarız?

özet: Yeni bir çalışma, insan beyninin yaşlanma ve nörolojik hastalıklardaki rejeneratif potansiyelini inceliyor ve bu, beyin fonksiyonunu iyileştirmek veya eski haline getirmek için geleneksel stratejilere bir alternatif sağlayabilir. Yetişkin insan hipokampüsündeki son tek hücreli transkripsiyonel çalışmalar çelişkili sonuçlar vermiştir ve yazarlar, yetişkin insan hipokampüsündeki bu çalışmaların tasarımının, analizinin ve yorumlanmasının, özel dikkat gerektiren ve bundan büyük fayda sağlayacak belirli konularla örtüşebileceğini bulmuşlardır. alanda açık bir tartışma.

kaynak: biliyorum

Beynimiz kendini yenileyebilir mi? Yaşlanma sırasında veya nörodejeneratif koşullarda bu rejeneratif kapasiteden yararlanabilir miyiz? Bu sorular, nörobilim alanında yıllardır yoğun tartışmaları alevlendirdi.

Hollanda Nörobilim Enstitüsü’nün yaptığı yeni bir çalışma, neden çelişkili sonuçlar olduğunu gösteriyor ve bu sorunların nasıl çözüleceğine dair bir yol haritası öneriyor.

Yaşlanma veya nörolojik hastalıklarda insan beyninin rejeneratif potansiyelinden yararlanma fikri, özellikle Alzheimer hastalığı gibi nörodejeneratif bozukluklarda etkili terapötik stratejilerin mevcut eksikliği göz önüne alındığında, beyin işlevini geliştirmeye veya eski haline getirmeye yönelik geleneksel stratejilere özellikle çekici bir alternatifi temsil ediyor.

İnsan beyninin yenilenme yeteneğine sahip olup olmadığı sorusu, uzun yıllardır yoğun bilimsel tartışmaların merkezinde yer almakta ve son araştırmalar çelişkili sonuçlar vermektedir.

Nörogenez ve Nörodejenerasyon Laboratuvarı’nda Evgenia Salta’nın gözetiminde Giorgia Tosoni ve Dilara Ayyıldız’ın yaptığı yeni bir çalışma, daha önce yayınlanmış veri setlerini eleştirel bir şekilde tartışıyor ve yeniden analiz ediyor. Bu bilmeceye henüz net bir cevap bulamamış olmamız nasıl mümkün olabilir?

Ölümden sonra insan beyninde bölünen hücrelerin sınıflandırıldığı önceki çalışmalar, yeni hücrelerin gerçekten de yetişkinlik döneminde, öğrenme ve hafızada önemli bir rol oynayan ve aynı zamanda Alzheimer hastalığından büyük ölçüde etkilenen bir yapı olan beynimizin hipokampüsünde ortaya çıkabileceğini göstermiştir.

Ancak diğer çalışmalar bu bulgularla çelişmekte ve bu bölgede yeni beyin hücrelerinin oluşumunu tespit edememektedir. Hem kavramsal hem de metodolojik kafa karışıklıkları, görünüşte karşıt olan bu gözlemlere muhtemelen katkıda bulunmuştur. Bu nedenle, insan beynindeki rejenerasyonun kapsamını açıklamak zor olmaya devam ediyor.

Son teknoloji

Tek hücreli transkripsiyon teknolojilerindeki son gelişmeler, çeşitli beyin hastalıklarından muzdarip olan vefat etmiş donörlerden alınan insan beyinlerinde bulunan farklı hücre tiplerine ilişkin değerli bilgiler sağlamıştır.

Bugüne kadar, insan beynindeki nadir hücre popülasyonlarını karakterize etmek için tek hücreli transkripsiyon teknikleri kullanılmıştır. Spesifik hücre tiplerini belirlemeye ek olarak, mononükleer RNA sekanslama, hipokampustaki hücrelerin karmaşıklığını ortaya çıkarmak için spesifik gen ekspresyon profillerini de araştırabilir.

Tek hücreli transkripsiyon teknolojilerinin ortaya çıkışı, başlangıçta bu alandaki tartışmayı çözmek için her derde deva bir çare olarak görüldü. Bununla birlikte, insan hipokampüsündeki son tek hücreli RNA dizileme çalışmaları çelişkili sonuçlar vermiştir.

İki çalışma halihazırda nöral kök hücreleri tanımlarken, üçüncüsü herhangi bir nöronal popülasyon tespit edemedi. Bu yeni yöntemler – yine – insanlarda hipokampal yenilenmenin varlığı hakkındaki tartışmayı sonuçlandırmada başarısız mı oldu? Sonunda kavramsal ve teknik zorlukların üstesinden gelebilecek ve görünüşte karşıt bakış açılarını ve sonuçları uzlaştırabilecek miyiz?

Teknik problem

Bu çalışmada, araştırmacılar daha önce yayınlanmış tek hücreli transkriptom veri setlerini eleştirel bir şekilde tartıştı ve yeniden analiz etti. Yetişkin insan hipokampüsündeki bu çalışmaların tasarımı, analizi ve yorumlanmasının kavramsal, metodolojik ve hesaplamalı değişiklikler gerektiren belirli sorunlarla karıştırılabileceği konusunda uyarıyorlar.

Daha önce yayınlanmış veri kümelerinin yeniden analizi yoluyla, özel dikkat gerektiren ve bu alanda açık bir tartışmadan büyük ölçüde fayda sağlayacak bir dizi özel zorluk araştırıldı.

Giorgia Tosoni: “Daha önce yayınlanmış tek hücreli transkriptom çalışmalarını analiz ettik ve yetişkin nöronal popülasyonların, özellikle fareler ve insanları karşılaştırırken, farklı türler arasında güvenilir bir şekilde tanımlanıp tanımlanamayacağını değerlendirmek için bir meta-analiz gerçekleştirdik.

Yetişkin farelerdeki nöronal süreç çok iyi karakterize edilmiştir ve dahil olan farklı hücre gruplarının özellikleri bilinmektedir. Bunlar aslında insan beynindeki nöronları tanımlamak için alanda yaygın olarak kullanılan aynı moleküler ve hücresel imzalardır.

Bununla birlikte, birçok evrimsel adaptasyon nedeniyle, fareler ve insanlar arasındaki nörogenezin farklı olmasını bekleriz. Her bir nöron türü için belirteçleri inceledik ve iki tür arasındaki örtüşen belirteçlerin miktarını inceledik.

İkisi arasında çok az örtüşme bulduk, bu da uzun süredir kullandığımız fare kaynaklı işaretlerin insan beyni için uygun olmayabileceğini düşündürüyor. Ayrıca, bu tür çalışmaların yeterli istatistiksel güç gerektirdiğini keşfettik: yetişkin insan beyninde nöronların yenilenmesi meydana gelirse, bunun çok nadir olmasını beklerdik. Bu nedenle, bu nadir, muhtemelen nöronal popülasyonları tanımlamak için yeterli hücrenin dizilenmesi gerekecektir.

Örneklerin kalitesi gibi diğer parametreler de önemlidir. Donör ölümü ile kesin işleme arasındaki zaman aralığı kritiktir, çünkü doku kalitesi ve elde edilen veriler zamanla düşer.

Üreme anahtardır

Dilara Ayyıldız: “Bu yeni teknolojiler, uygun şekilde uygulandığında, insan beynindeki hipokampal rejenerasyonun haritasını çıkarmak ve yaşlanma, nörodejeneratif ve nöropsikiyatrik hastalıklarda hangi hücre tiplerinin ve durumlarının terapötik müdahalelere en uygun olabileceğini keşfetmek için eşsiz bir fırsat sunuyor.” Ancak, tekrarlanabilirlik ve tutarlılık anahtardır.

Analizi yürütürken, deneysel ve hesaplama hattındaki bazı görünüşte küçük ama çok önemli ayrıntıların ve parametrelerin sonuçlar üzerinde önemli bir etkiye sahip olabileceğini ve dolayısıyla verilerin yorumlanmasını etkileyebileceğini fark ettik.

Bu tek hücreli transkripsiyon deneylerini ve analizlerini tekrarlanabilir hale getirmek için doğru raporlama esastır. Bu önceki çalışmaları ortak hesaplamalı ardışık düzenler ve standartlar kullanarak yeniden analiz ettikten sonra, bu alandaki bariz tartışmanın aslında yanıltıcı olabileceğini fark ettik: çalışmamızla, aslında daha önce düşündüğümüzden daha fazla üzerinde anlaşmaya varılabileceğini öne sürüyoruz. .

Yardımla oluşturulan özet sohbet yapay zeka teknolojisi

Bu Nörobilim Araştırma Haberleri Hakkında

yazar: basın ofisi
kaynak: biliyorum
iletişim: Basın Ofisi – KNAW
resim: Resim kamu malıdır

Orijinal arama: açık Erişim.
“Tek hücreli transkriptomlar kullanarak yetişkin hipokampal nörojenezinin haritalanması: uzlaşma mı yoksa tartışmayı körüklemek mi?Giorgia Tosoni ve ark. gergin

Özet

Tek hücreli transkriptomlar kullanarak yetişkin hipokampal nörojenezinin haritalanması: uzlaşma mı yoksa tartışmayı körüklemek mi?

Öne Çıkanlar

• Yetişkin hipokampusta nörojenezin tek hücreli profili, önemli bilgiler sağlayabilir
• Metodolojik ve kavramsal karışıklıklar, ortaya çıkan veri setlerini etkileyebilir
• Numune boyutu, tabakalandırma, veri işleme ve belirteçlerin seçimi kritik öneme sahiptir
• Çabalar, protokollerin ve ardışık düzenlerin optimizasyonuna ve halka açık paylaşımına odaklanmalıdır.

özet

Fizyolojik yaşlanma veya nörolojik hastalıklarda insan beyninin rejeneratif potansiyelinden yararlanma fikri, beyin işlevini geliştirmeye veya eski haline getirmeye yönelik geleneksel stratejilere özellikle çekici bir alternatif sunar. Bununla birlikte, ele alınması gereken ilk büyük soru, insan beyninin kendini yenileme yeteneğine sahip olup olmadığıdır.

Yetişkin hipokampusta nörojenezin varlığı, yıllardır yoğun bilimsel tartışmaların merkezinde yer almaktadır. Tek hücreli transkripsiyon teknolojilerinin ortaya çıkışı, başlangıçta bu tartışmayı çözmek için her derde deva bir çare olarak görüldü. Bununla birlikte, insan hipokampüsündeki son tek hücreli RNA dizileme çalışmaları çelişkili sonuçlar vermiştir.

Burada, daha önce yayınlanmış AHN ile ilgili tek hücreli transkriptom veri kümelerini eleştirel bir şekilde tartışıyor ve yeniden analiz ediyoruz.

AHN’nin insan beynindeki umut verici, tek hücreli transkripsiyonel profilinin, çalışmalarda tutarlı bir şekilde ele alınması ve bilimsel topluluk içinde açıkça tartışılması gereken metodolojik, kavramsal ve biyolojik faktörlerle karıştırılabileceğini savunuyoruz.