“Bendeki Etkisi”: 28 yaşındaki bir kızın işini bırakma zamanının geldiğini anladığı an

Devamını oku: Evden çalışmak çalışanları ve işverenleri nasıl daha sağlıklı ve mutlu hale getirebilir?.

Kız kardeşine ilk kez kanser teşhisi konduğunda Lisa, onunla birlikte olmak için Townsville’e geri dönmeye karar verdi; Bu, hayal bile edilemeyecek bir zamanda bir “gümüş astar” idi.

Uzaktan çalışmanın tam zamanlı olarak mantıklı gelmemesi nedeniyle sevdiğiniz işten ayrıldınız. Daha sonra 28 yaşındaki genç, pek hoşlanmadığı yerel bir pazarlama işi buldu.

“Rolden memnun kalmadım ve yaratıcı olamadım” dedi.

Lisa işinden keyif almak istese de öyle değildi ve o aynı zamanda kız kardeşinin sağlığının da işleri yoluna koyacağı bir konumdaydı.

“Artık günümden keyif almadığım bir durumda olmak istemedim. Her gün yapmaktan mutlu olduğun bir şey yapmalı ve hafta sonunu beklememelisin” dedi.

“Sanırım hâlâ Sidney’de olsaydım şu soruyu düşünmezdim bile: İş bana mutluluk getiriyor mu? Bana keyif veren bir şey mi yapıyorum?”

28 yaşındaki genç, mutluluğunun tamamını işten elde etmek zorunda olmadığınızı itiraf eden ilk kişi, ancak eğer bu genel mutluluğunuzun önüne geçmeye başlıyorsa, bir sorununuz var demektir; bu da çözmeniz gereken bir sorundur. görmezden gelme.

Avustralya’da işyerinde mutsuzluk nadir değildir. İş arama platformu O soruyor Business Insider ilk işyeri mutluluk endeksini yayınladı. Kuruluş 1.200’den fazla Avustralyalı işçiyle anket yaptı ve bunların yalnızca %55’i işte mutlu olduğunu söyledi.

Z kuşağı iş yerinde en az mutlu olan kuşaktır; %50’si kariyer ilerlemelerinden ve üst düzey liderlik fırsatlarından memnun değildir. Bebek patlaması kuşağı en mutlu olanıdır ve %61’i memnuniyetini beyan etmektedir.

Lisa’nın durumunda o mutsuz kalmaya hazır değildi. Bir iş teknik olarak iyi olsa bile bu, o işte kalmaya değer olduğu anlamına gelmiyordu; kariyerde ilerleme ihtimali bile benim “seksi” bulduğum bir şey değildi.

Beş ay sonra istifa etti.

“Gerçekten iyi hissettirdi. Sinir bozucu olacağını düşündüm. Herkesin, işten hoşlanmadığı için işini bırakma olanağına sahip olmadığını biliyorum” dedi.

Ayrıca Townsville’e dönmenin daha pahalı olmasına da yardımcı oldu; Mesela kiralamak yerine satın alabiliyordu.

“İpotekim Sidney’deki kiramdan daha ucuz” dedi.

Halen serbest meslek sahibi olup annesi ve babasının şirketinde pazarlama yapmaktadır. Yeterli işi var ve maaşında kesinti yapmak zorunda kalmıyor ama daha da önemlisi genel mutluluğu arttı.

İşe gidip günün bitmesini beklemiyor; Aksine işinden ve günlük hayatından keyif alıyor ve bu da kendisini çok daha iyi hissetmesini sağlıyor.

“Beni çok etkiliyordu.” [much] “Zihinsel olarak günde sekiz saatimi ofiste geçiriyordum ve bu konuda kendimi iyi hissetmiyordum” diye açıkladı.