‘Bay. Bachmann incelemesi ve bölümü: En iyiden öğrenmek

Dieter Bachmann’ın sınıfındaki öğrenciler bazen sıkılıyor. Altıncı sınıftalar, yani bu beklenen bir şey, ancak yönetmen tarafından fark edilen bu gençlerin iyi bir şansı var, Maria Speth 2016-2017 eğitim öğretim yılında enerjik ve alışılmışın dışında öğretmenleri sayesinde yaşıtlarının çoğundan daha az sıkılırlar.

Kesin olan şu ki, Speth’in dersten aldığı Duvardaki Flyer belgeseli üç buçuk saatten fazla olmasına rağmen sıkıcının tam tersi.

Uzunluğu, zarif kurgusu, sıcak merakı, A. Bachmann ve klası ile size Friedrich Wiseman’ın filmini hatırlatabilir. Karşılaştırma ancak bu kadar ileri gider. Wiseman, kolektif ve kişisel olmayan yapıların – mahalleler, organizasyonlar ve kurumlar – bireysel kişilikleri ve ilişkileri nasıl aydınlattığıyla ilgilenme eğilimindedir. Spieth’in dikkati ters yönde hareket eder.

Filmografisi, sabrı ve karizması çocukları çeken ve izleyiciyi çeken öğretmenle başlar. Yavaş yavaş, bir şehrin ve bir ulusun oldukça ayrıntılı ve karmaşık bir portresi olan kolektif bir portre ortaya çıkıyor. Ve dahası: samimi bir insan destanı.

Almanya’daki Stadtallendorf, Frankfurt’un yaklaşık bir saat kuzeyinde yer almaktadır. Tarihinin büyük bir bölümünde kırsal bir köy olan bu köy, silah fabrikaları ve zorunlu çalışma kampları inşa eden Naziler tarafından sanayileştirildi. İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra, çoğu Türkiye’den gelen “misafir işçiler” metalurji ve diğer fabrikalarda çalışmak üzere işe alındı. (Bu gerçekleri ve daha fazlasını saha gezilerinde ve sınıf tartışmalarında öğreneceksiniz.)

Bachmann’ın öğrencilerinin çoğu, diğer ülkelerin yanı sıra Bulgaristan, Fas ve Azerbaycan’dan gelen göçmenlerin çocuklarıdır. Almanca yeterlilikleri, akademik beklentileri gibi değişmektedir. Bachmann’ın işinin bir kısmı, her öğrenci için doğru lise yolunu belirlemek, netlik, empati ve biraz isteksizlikle üstlendiği bir görevdir.

Bir heykeltıraş ve şimdi 60’larında olan, genellikle örme bir şapka ve kapüşonlu giyen eski bir sosyoloji öğrencisi olan Bachmann, kültürlerarası dürtüleri ile bürokratik görevleri arasındaki gerilimin farkındadır. Sınavları yönetir ve puanları dağıtır, aynı zamanda müzik aletlerini ve sanat malzemelerini reçel oturumları ve yaratıcı projeler için hazır tutar. Anarşist çizgisi onu kısmen yardımsever bir otorite figürü yapıyor olsa da, öğrencilerine karşı yumuşak veya hoşgörülü olduğunu söyleyemezsiniz. Bunun yerine, onlara karşı dürüsttür, onlara arkadaş ya da akran olarak değil, onur ve saygıya mutlak hakkı olan insanlar gibi davranır.

Onu test edip kızdırırlar ve birbirleriyle pervasız veya kaba olabilirler. Sonuçta onlar çocuk. Özellikle bir avuç kişiye özel bir vurgu yapılıyor, neredeyse akıl hocalarından vazgeçiyor ve filmin duygusal zenginliğine katkıda bulunuyor. Okul dışındaki hayatları (veya Bachmann’ın hayatı hakkında) hakkında pek bir şey öğrenmiyoruz, ancak her biri bir duyum ve olasılık dünyası, canlı ve savunmasız.

Bachmann ile tanıştığımız için şanslıyız. Film, 17 yıllık öğretmenlikten sonra emekli olmasıyla sona eriyor, Spith’in incelikle ve abartısız bir şekilde not ettiği tatlı ve acı bir an. Bu, zorluklar karşısında idealizmle ilgili kahramanca bir öğretmen draması değil. Bu, öğrenmenin sıkı çalışmasının ve basit nezaketin cazibesinin bir göstergesidir.

Bay Bachmann ve ekibi
sınıflandırılmamış. Almanca altyazılı. Gösteri süresi: 3 saat 37 dakika. Mubi’de izleyin.