Ay teleskopu, evrenin karanlık çağlarını ortaya çıkarabilir

LCRT ekibinin bir üyesi ve bir radyo gökbilimcisi olan Joseph Lazio, “Yıldız olmamasına rağmen, evrenin karanlık çağlarında bol miktarda hidrojen vardı – sonuçta ilk yıldızlar için hammadde olacak hidrojen,” dedi. NASA’nın Pasadena, California’daki Jet Propulsion Laboratuvarı’nda yaptığı açıklamada.

“Dünya’dan yeterince uzaktaki bir radyo teleskopuyla, ilk yıldızların oluşumuna yol açacak süreçleri izleyebilir ve hatta karanlık maddenin doğasına dair ipuçları bulabiliriz.”

LCRT gibi projeler, uzayı anlamamızı ve keşfetmemizi geliştirecek görev tekliflerini değerlendirmek için bir akran değerlendirmesi süreci sırasında program tarafından seçilir. Yıllarca teknolojik gelişme gerektirebilecek bu teleskopun ilk günleri bunlar, ancak bu yaklaşım NASA’nın gelecekteki görevler için seçimini teşvik ediyor.

NASA’nın Uzay Teknolojisi Misyonu Direktör Yardımcısı Jim Reuter yaptığı açıklamada, “İnovasyon, gelecekteki uzay keşiflerinin anahtarıdır ve bugünün garip görünebilecek devrimci fikirlerini teşvik etmek, bizi önümüzdeki yıllarda yeni görevlere ve yeni keşif yöntemlerine hazırlayacaktır” dedi. . .

Ayın uzak tarafı

Dünyada bilim adamları tarafından kullanılan radyo teleskopları, gezegenimizin üst atmosferindeki yüklü parçacıklar olan iyonosfer tarafından engellendiği için bu kozmik çağdan kalma radyo dalgalarını değerlendiremez. Dünya ayrıca zayıf sinyallerin radyo astronomisi tarafından izlenmesini önleyebilen kendi radyo emisyonlarıyla da doludur.

LCRT’de Baş Araştırmacı ve Jet Tahrik Laboratuvarı’nda bir robotik teknoloji uzmanı olan Saptarshi Bandyopadhyay yaptığı açıklamada. “Ancak, ayda bir radyo anteni inşa etmek için önceki fikirler yoğun kaynak gerektiriyordu ve karmaşıktı, bu yüzden farklı bir şey icat etmemiz gerekiyordu.”

Radyo teleskopu ne kadar büyükse, uzun radyo dalgaboylarını izleme hassasiyeti o kadar iyidir.

2 milden (3 kilometre) fazla uzanan krater, genişliği 0,5 milden (1 kilometre) daha geniş bir antene sahip bir radyo teleskopu barındırabilir.

Referans olarak, Arecibo 1000 fit (305 metre) genişliğindeydi ve Çin’deki Beş Yüz Metre Açıklıklı Küresel Teleskop (FAST) 1.600 fit genişliğindeydi. Her ikisi de çanak şeklindeki yapılarını desteklemek için doğal girintiler içinde inşa edilmiştir.

Bu yuvaların içinde, tüm çanağın radyo dalgalarını almasını sağlamak için binlerce yansıtıcı panel vardır. Bir çanağın üstündeki kablolara asılı, bir konteynerden sekerken radyo dalgalarını ölçebilen bir alıcıdır. Sabitleme kabloları kuleleri. Arecibo, bu kablolardan ve kulelerden bazıları arızalandıktan, aşağıdaki çanak kırıldıktan ve paneller parçalandıktan sonra çalışmaz hale geldi.

Robot yapım ekibi

Bandyopadhyay ve ekibi bunu, ağır ekipmanı aya taşımayı gerektirmeyecek daha basit bir tasarıma dönüştürmek istiyor.

Alternatif olarak, robotlar çanağı deliğin merkezini kaplayan tel örgü kullanarak yapabilir. Bir uzay aracı, ağı Dünya’dan aya taşıyabilirken, ayrı bir iniş aracı, çanağı inşa etmek için gezginleri teslim edebilir.

Bu DuAxel mobil araç, JPL’de geliştirilen bir konsepttir. İki hareketli tek eksenli araç, bir halat kullanarak temas halinde kalabilir, ancak yine de birbirinden ayrıdır; biri kraterin kenarında bir çapa görevi görürken, diğeri inşaat için çukurun tabanına yuvarlanır.

LCRT ve DuAxel ekibinin bir üyesi ve JPL’de robotik teknoloji uzmanı olan Patrick McGarry yaptığı açıklamada, “DuAxel, böylesine büyük bir anteni ay kraterinin içinde askıya almakla ilgili birçok sorunu çözüyor,” dedi. “Bireysel Axel Rovers, tellere bağlanırken, gerginlik uygularken ve anteni askıya almak için telleri kaldırırken kratere girebilir.”

Ekibe verilen en son finansman, zorlukları tanımlamaya, misyona farklı yaklaşımları hedeflemeye ve teleskopun yeteneklerini tanımlamaya yardımcı olacaktır.

İlk zorluk, kablolu ağın gerçek tasarımıdır. Şekillendirmeyi ve aralığı koruyacak kadar güçlü ve esnek olmalı, ancak yine de aya uçacak kadar hafif olmalıdır. Ve ayın yüzey sıcaklığındaki 280 derece Fahrenheit (eksi 173 santigrat derece) ile 260 derece Fahrenheit (127 santigrat derece) arasındaki dalgalanmalardan sağ çıkması gerekecek.

Ekip ayrıca, gezicilerin tamamen otonom olup olmayacağına veya yerde bir insan operasyonları ekibine ihtiyaç duyup duymayacağına da karar veriyor.

Araştırmacılar, projelerinin gelecekteki gelişim için seçilmesi umuduyla önümüzdeki iki yıl boyunca bu kararlar üzerinde çalışacaklar.

Bandiupadhyay, “Bu konseptin geliştirilmesi, özellikle difüzyon teknolojileri ve Dünya’nın dışında devasa yapılar inşa etmek için robotların kullanılmasıyla ilgili olarak, yol boyunca bazı önemli atılımlarla sonuçlanabilir.” Dedi. “Yaşadığımız evren hakkında çığır açan keşifler yapabilecek büyük fikirleri düşünmek için dünyaya ilham veren bu çeşitli uzmanlar ekibiyle çalışmaktan gurur duyuyorum.”