Avusturya – Türkiye karmaşası: Kısmen Bundesliga, kısmen Güney Amerika, kısmen alt lig

Euro 2024’ün son 16 turundaki sekizinci ve son maçı kesinlikle bir Avrupa Şampiyonası maçı değildi.

Leipzig’deki sağanak yağış, kaymayı güçlendirip kaosu daha da artırdı, Türkiye ve Avusturya, Salı gecesi, Fransa ve Belçika arasında önceki öğleden sonra yaşanan istikrarlı, temkinli taktik mücadeleden çok farklı bir maç oynadı.

Bazen uluslararası futbolun kalitesinde değildi.

Bu, üç ayrı ortamdan üç ayrı oyun gibi geldi.

Maçın başlangıcı Bundesliga’nın dışında bir şey gibiydi.

Her dakika çılgınca değişimler yaşanıyordu. Avusturyalı taraftarlar (kendi takımlarının köşe vuruşlarından kendi kalesine atılan birçok taraftarın yaptığı ‘ooooh’ sesi çıkarmak gibi alışılmadık şekillerde ses çıkaranlar) ve Türk taraftarlar arasında nezih bir atmosfer vardı. Almanya’da yaşayan Türklerin sayısının çokluğu, onları neredeyse bu turnuvanın ikinci ev sahibi takımı haline getirdi; bu durum, ülke çapındaki şehirlerde oynarken açıkça görülüyor, ancak hiçbir zaman gerçek maçlardan daha belirgin değil.

İkinci yarıda her iki takım taraftarları da sahaya nesneler atarak kendilerini hayal kırıklığına uğrattılar – Türk tarafından gelen bir para Avusturyalı Marcel Sabitzer’in kafasına çarptı – ancak çoğunlukla bu harika bir futbol atmosferiydi.

Sonra bir dönem Güney Amerika oyunu gibi göründü.

Pres ustası olması gereken Avusturya, ikinci yarının büyük bölümünde yoğunluk göstermedi, ancak sezon dışı soğuk bir Temmuz günü, bu çılgın kovalamacaya yardımcı olmuş gibi görünüyordu. Skor 1-0 olunca Türkiye’ye savunmada topun verilmesine izin verildi. Orta sahaya kapanmadan basit paslar atmayı başardılar.

Daha önce sağ kanattan konuşlanan ancak burada sahte bir orta saha oyuncusu ve klasik bir 10 numara olarak öne çıkan Arda Güler’de, iki rakibin üzerinden top sürerek ve defansa yapışarak baskıyı hafifletebilen küçük ve kurnaz bir merkez forvet oyuncusu vardı. top. Güler, maçın çoğunu takım arkadaşlarına sinirlenerek, onları atağa davet ederek geçirdi, ancak geçmiş bir dönemin oyun kurucuları gibi kendi içine kapanmak için fazla bir şey yapmadı.

Alt lig maçına benzediği dönemler de oldu.

İlk gol, kaleci Merih Demiral’in kaleye gönderdiği köşe vuruşunda topu ağlara gönderdi. İkincisi ise kafasıyla gol atan oyuncunun doğrudan kafasına gitti. Avusturya daha sonra 188 cm’lik (6 ft 2 inç) defans oyuncusu Stefan Bosch’un geçtiği bir köşe vuruşuyla karşılık verdi ve daha uzun yedek (6 ft 4 inç) forvet Michael Gregoritsch tarafından devre arasında yedek kulübesinden çağrıldı. Avusturya gerçekte olduğundan daha doğrudan gitti.

Gerçek futbol seviyesinin çoğu zaman berbat olduğu söylenmelidir. İlk yarıda Avusturya topa sahip olma konusunda bir dizi basit hata yaptı. Ancak ikinci maçta kontrolü neredeyse otomatik olarak ele geçirdiler çünkü Türkiye, alıştıkları gibi tamamen kafalarını kaybetti. Son yarım saate sanki oyunun son beş dakikasıymış gibi yaklaştılar, ne topu sahada tutmaya çalıştılar, ne de tutarlı bir kontra atak yaptılar.

Bir ara ceza sahasına giren Barış Alper Yılmaz, kenar çizgiye yöneldi ve ardından topun kesilmesine neden oldu… ancak 20 yard yakınında hiçbir Türk oyuncunun bulunmadığını gördü, derin oturmaktan memnun oldular ve savunuyor.

İkinci yarının duraklama süresinde Türkiye’nin sağdan taç atışını kazandığı tuhaf bir an yaşandı, bu da bariz bir vakit kaybı anıydı. Ancak orta saha oyuncusu Auki Yokuşlu, açıkça asla gelmeyecek bir ileri atış arayışıyla sahaya doğru koştu, sonra kendini pozisyon dışında buldu ve kalesine doğru giderken kas gerginliği yaşıyor gibi görünüyordu. Türkiye oyunu yönetmekte tamamen başarısız oldu.

Sonra kahramanca anlardan biri geldi.

Maçın bitimine 4 dakikalık duraklama süresi kala, tam 94:00’te Mert Junuk’un yaptığı muhteşem kurtarış, hemen Peter Schmeichel ve Gordon Banks’i düşündürdü. Buna yol açan hareket, ikinci yarının oldukça tipik bir hareketiydi: sağdan gelen bir orta, ardından soldan gelen bir orta kaleye doğru yöneldi.

RB Leipzig’den Christoph Baumgartner, kulübünün stadında oynarken her şeyi doğru yaptı; topa kafa attı ve geldiği yere geri döndü; ancak Jonuk yanlış yöne gidiyor gibi göründü, ribauntu değerlendirmedi ve Not’a ulaştı. sadece topa ulaştı ama aynı zamanda topu direğin etrafından ve köşeden dışarı doğru savurdu. Ekstra süreyi hak eden bir maçtı ama bu kurtarış da aynı derecede uygun bir bitiş oldu.

Daha derine git

Harika bir kurtarışın anatomisi: Mert Junuk’un Avusturya karşısında 95. dakikada gösterdiği kahramanlıkların analizi

Beraberliğin uzatmalara gitmesini önlemek için Mert Junuk’un muhteşem kurtarışı (Ralph Epping – Vero Sport Photo/Getty Images)

Avusturya, son iki yıldaki gelişimi nedeniyle övgüyle karşılansa da, Avrupa Şampiyonası’ndan üç yıl önce bir önceki turnuvada olduğu gibi aynı aşamada çıktı; uzatmalar sonrasında 2-1 kaybetmeden önce ciddi bir mücadele sergilediler. . , nihai şampiyon olan İtalya’ya.

Bu kez yeniden kazananların eline geçmeleri pek mümkün görünmüyor.

Türkiye çok eğlenceli (iki filmde görünüyor) SporcuEuro 2024’ün şu ana kadarki en iyi üç maçı ateşli ve duygusaldı, ancak taktik zeka eksikliklerini göz ardı etmek imkansızdı. Dün gece sadece altı şut attılar ve 21 gol yediler; maçın ilk dakikasından son dakikasına kadar önde oldukları düşünüldüğünde bu neredeyse beklenebilecek bir durumdu. Ancak gerçekte burada gösterdikleri tek şey, stoperlerin ceza sahasındaki yetenekleriydi; iki kez rakip ceza sahasında ve görünüşe göre 100 kez de kendi kalelerinde.

Ama bu turnuvanın ihtiyacı olan şey bu.

İkinci tur iyi başladı ve bazı yavaş maçlar, bu Avrupa turnuvasında eğlence değerinin olmayışı konusunda şikayetlere yol açtı.

Bu, son 16 turunun en zayıf yarısı, dolayısıyla ilginç de olabilir. Ve bu çok eğlenceliydi.

Daha derine git

READ  Türkiye, Erdoğan'ın 20 yıllık iktidarını sona erdirebilecek önemli bir seçimde oy kullanıyor

Türkiye ve pozitif baskı: Montella’nın takımı Euro 2024’te duygu dalgaları yaşıyor

(En üstteki fotoğraf: Amin Sansar/Anadolu, Getty Images aracılığıyla)