Ateş Topunun Cüreti: Kalplerimizi Şarkı Söyletmek

1 Şubat 2023 Çarşamba

Matt Birchler,”Android’deki meraklı uygulamalarının şaşırtıcı durumu::

son zamanlarda Mastodon ile ilgili yorum yapın Üçüncü taraf uygulamalar söz konusu olduğunda, iOS’un Android’in önemli ölçüde önünde olduğunu düşündüm. Benim düşüncem, Android’de bir kategoride en iyi uygulamayı alabileceğinizdir ve bu, iOS’ta bu kategorideki en iyi 3. ila 5. uygulama olacaktır.

Zor olduğunu biliyorum ama ilgilendiğim her uygulama kategorisi için gerçekten doğru olduğunu düşünüyorum.

Birisi bana, Android uygulamalarında iOS benzerlerinden daha iyi olan bir grup olduğunu söyleyerek yanıt verdi. Açık fikirli olmak istedim, bu yüzden Android’in iOS’ta nasıl çalıştığını görmek için hangi uygulamalara bakmayı önerdiklerini sordum. Modern bir yazma aracından çok Notepad++ gibi bir kullanıcı arabirimine sahip bir metin düzenleyici önerdiler.

Birchler’in Mastodon gönderisi, başladığım bir ileti dizisindeydi benim sorumla Mastodon’un en iyi Android istemcileri hakkında, ancak bu makaleyi bugüne kadar yazdığını fark etmedim – bir gün sonra Aynı konu hakkındaki görüşüm. Birchler, Android için RSS okuyucuyu incelemeye devam ediyor. sana okudumAndroid’deki en iyi yayın okuyucusu gibi görünüyor. Okuduğunu söylemek için, iOS için en iyi yayın okuyucuları listesine bile kaydolmazsınız. Android’de herhangi birinin akış okuyucunun ne olduğunu bilip bilmediğini merak etmenize yetiyor. Birchler’in incelemesi adil olmaktan da öte. Tek bir kategoride yalnızca bir uygulama seçmiyor – Bence Read You’nun Android için geçerli olduğunu söylemenin adil olduğunu düşünüyorum çünkü bunlar, Birchler’in dediği gibi “meraklı uygulamaları”.

Android hayranları bunu duymak istemiyor ama tasarım açısından Android’deki uygulamalar berbat. Özellik perspektifinden berbat olmayabilir (ama çoğu zaman öyledir), ancak estetik açıdan cilalanmamış ve “tasarım nasıl çalışırsa öyledir” bakış açısından bile kötü tasarlanmış. (Örneğin, Read okunmamış klasör sayıları sunmaz, garip bir şekilde seyrek bilgi düzenine sahiptir ve desteklenen tek senkronizasyon hizmeti 2014’te durdurulmuştur. Ayrıca, çalıştırmak için göz korkutucu sayıda sistem izni gerektirir; Başlat ve arka planda çalıştır.) Yazdığım gibi dün, Hareket halindeki iki sistem arasındaki kültürel uçurum artmakta ve küçülmemektedir. 2010’da Nexus One satın aldığımdan beri Android pazarına ayak uydurdum ve herhangi bir kategorideki en iyi uygulamalar arasındaki üretim değerleri farkı, Android ve iOS arasında hiç bu kadar büyük olmamıştı. Ve bu sadece mobil uygulamalardan bahsediyor, Android tablet uygulamalarının üzücü durumunu bir kenara bırakıyoruz.

Michael Tsai’yi buldum Hacker News’te dünkü makalemi tartışan kısa konuları içeren iki ileti dizisi, Burada Ve Burada.¹ Fikrimden şüphe duyan bir Android kullanıcısından temsili bir yorum:

Bu uygulamalardan ne istiyor? Bir uygulamanın “deneyimini” diğeriyle nesnel olarak nasıl karşılaştırırsınız? Bir geliştiriciysem, uygulamamda biraz “dinlenme” kodlamak için atabileceğim adımlar nelerdir? Bu şikayetler belirsiz ve belirsiz görünüyor.

Daha sonra Kubrick’in şu sözüyle ayrılır: “Bazen bir şeyin gerçeği, onu düşünmek değil, onu hissetmektir.” Artık tamamen tasavvuf aleminde bulunuyoruz, bu herhangi bir şeyi adil bir şekilde karşılaştırma veya ölçme girişimi değildir. […]

Bence bazı uygulamaları övecek ve diğerlerinin salyalarını akıtacaksa, ölçülebilir kriterler kullanarak karşılaştırma yapmalı. Aksi takdirde, yalnızca bir kişinin görüşüdür. “X Uygulaması iyi görünüyor” demek, “X Uygulaması daha iyi çakra enerjisine sahip” demek gibidir. Herhangi bir geliştiricinin bu notlarla ne yapması gerekiyor? Makalenin tamamı “Bu uygulamaları kişisel olarak seviyorum ve sevmiyorum” şeklinde kısaltılabilirdi.

Bu, bir filmi, romanı, şarkıyı veya tabloyu derecelendirmek için “ölçülebilir kriterler” istemek gibidir. Başka bir Kubrick alıntısı sunacağım: “Bir sanat eserinin testi, her şeyden önce, onun neden bu kadar iyi olduğunu açıklama yeteneğimiz değil, ona olan tutkumuzdur.”

sanat etkili kelimedir. Ya yazılımın bir sanat olabileceğini ve çoğu zaman olması gerektiğini biliyorsunuz ya da burada bahsettiğim şeyin astrolojiye benzediğini düşünüyorsunuz. Uzun zaman önce öğrendiğim bir şey de, sevdikleri yazılımda tasarıma, kullanıcı arayüzüne ve kullanıcı deneyimine öncelik veren kişilerin, diğer faktörlere (ham özelliklerin sayısı veya yazılımlarını sistem düzeyinde kurcalama yeteneği veya Program ücretsizdir). Ancak diğer şekilde çalışmaz: Başka şeylere öncelik veren çoğu insan, birinin neden tasarım/UI/UX ile bu kadar ilgilendiğini anlayamaz. Çünkü bunun farkında değiller. Bu nedenle, Pied Piper tarzı pazarlama yoluyla yerel iOS ve Mac hipnoz uygulamaları hakkında heyecanlanıyorlar.

Son on yılda olan şey, bence, iki platformun herhangi bir dengeye ulaşması yerine, hem kullanıcılar hem de geliştiriciler kendilerini çözdüğü için kültürel farklılıklar arttı. Yazılım ve arayüz tasarımında sanatsal değeri gören ve takdir edenler büyük ölçüde iOS’a yöneldiler; Android’de bitmeyenler. Elbette istisnalar var. Elbette Android’in daha açık doğasını kıskanan iOS kullanıcıları ve geliştiricileri var. Elbette, bu platformun sınıfının en iyisi uygulamalarının kullanıcı arayüzlerinin ne kadar açık olduğunu gören Android kullanıcıları ve geliştiricileri var. Ancak çok farklı kültürel değerlere sahip çok farklı iki ekosistemle baş başa kaldık – (dün verdiğim örneği yeniden kullanmak için) konsol oyun platformlarındaki Coke-vs.-Pepsi durumu gibisi yok. Mobilde, kültürel farklılıklar, ulusal meselelerimizin siyaseti kadar kutuplaşmış ve net bir şekilde tanımlanmıştır.

Steve Jobs’ın sahnedeki son sözlerinden birinin, Apple’ın teknoloji ile liberal sanatların kesiştiği noktada olduğuna dair eleştirileri olması tesadüf değil. Mart 2011:

Apple’ın DNA’sında, teknoloji tek başına yeterli değildir; teknoloji liberal sanatlarla, beşeri bilimlerle evlidir ve bizim için kalbimizi şarkı ettiren sonuçlar üretir.

Kalbinin şarkı söylemesini sağla. fark bu.