Aşk gibi yemek: Türkiye’de hiçbir şeyi olmayanlar her şeyi paylaşır

Birçok ülkeye seyahat eden biri olarak, çoğu zaman insan cömertliğine ön planda yer verdim. Ancak Türkiye bunu daha da ileri götürüyor gibi görünüyor. Her şey, beni havaalanından İstanbul’daki evine yemek yemeye götürmek için ısrar eden Antakyalı bir adamla temasa geçmemle başladı. O zamandan beri İskender ve İda Azaroğlu’nu hayatım boyunca tanıdığımı hissettim.

Azaroğlu Hanım depremde 10 aile ferdini kaybetti. Kocası en iyi çocukluk arkadaşını kaybetmiştir. Azaroğlu, deprem bölgesine yaptığı bir gezide, felaketten sonra kendisine çadır ve soba sağlayan bir kadını görmek için uğradı. Minnettarlıkla Azaroğlu Hanım’ın çantasına yaprak, gözleme ve köfte doldurur. Her şey o kadar ağırdı ki çanta kırıldı.

Bu noktada, hiçbir şeye sahip olmayan ve ellerinden gelen her şeyi paylaşanlara şaşırmamalıydım. Antakyalı bir şefin hazırladığı sofradan erkenden belli oluyordu. 285 lb ağırlığındaki beş fırını kaybettim yemek ve onun evi. Ama yemek pişirirken gülümsedi ve işine devam etmeyi düşündü.

Masanın etrafındaki insanlar da gülümsedi – neşeyle olduğu kadar zarafetle, ortak bir üzüntüde birleştiler, ama aynı zamanda ortak bir kültürde ve buna derin bir takdirle.

Aida Svadoğlu’nun parmakları endüstriyel mutfak makinelerinin bir uzantısı gibi hareket ediyor.

Elleri zeytinyağına batırılmış hamurdan parçalar koparıyor, sonra bu parçaları yassılaştırıyor, tüpler haline getiriyor ve nefessiz bir sırayla yuvarlıyor.

Suadioğlu hanım yapıyor Kitaz Borigi, üzerinde et ve nar pekmezi bulunan, Türkiye’nin güneyindeki Antakya’nın tipik bir hamur işi. Bundan sonra, içli köfteYa da içli köfte. Et, bulgur ve baharatlardan oluşan her bir kabuğu elleri şekillendirdiği için zarif ve kusursuz görünüyor. Her iki yemek de tabbouleh masasına katılacak – bu versiyonda domates salçası, biber ve nar, marul yaprakları ile kepçe – ve lebeniyeKöfte çorbası ve yoğurt.

Törensel olmayan durumlar dışında bir bayram yemeğidir. Savadoğlu’nun yemek şirketini yerle bir eden 6 Şubat depreminden bu yana, İstanbul’un dört bir yanındaki özel evlere, gastronomisiyle ünlü bir ülkede kendileri de ünlü olan, etkilenen bölgenin geleneksel yemeklerini pişirmesi için davet edildi. Bugünün masasında, şef gibi deprem nedeniyle yerinden edilmiş ya da Türkiye’nin Suriye sınırındaki eyaletiyle derin bağları olanlar oturuyor.

Suvadoğlu, “Yemek yaptığımızda kendimizi eve gelmiş gibi hissediyoruz” diyor. “Bu, gurbetçilerin canlı hissetmelerinin bir yolu.”