Antakya’da antikacı depreme rağmen ayakta

Eski bir siyah kasetçiden, Pink Floyd’un “Keşke Burada Olsaydın” şarkısı, Türkiye’nin antik kenti Antakya’da, yaklaşık bir ay önce meydana gelen yıkıcı depremden bu yana çok az kişinin kaldığı harap olmuş bir mahallede çınlıyor.

Kentte hemen hemen tüm dükkanlar kapalı, sıra sıra binalar moloz yığınları içinde, ama yerinde kalmaya karar vermiş antikacı Mehmet Serkan Sincan, eşyalarını sokağa seriyor ve yoldan geçenlere müzik çalıyor. daha önce yaptı Deprem meydana geldi. Salvador Dali’nin ünlü eriyen saatlerinin bir baskısı, hasarlı dükkânının dış duvarında belirgin bir şekilde asılı duruyor, ayrıca büyük bir camiden duvar halıları ve İsa’yı bir koyun sürüsünü suya götürürken tasvir eden diğerleri.

Yakınlarda modern Türkiye’nin kurucusu Atatürk’ün mozaik bir portresi, eski dergiler ve birkaç Türk bayrağı vardı. Hayatın durduğu bir şehirde, felakette ölen 50.000’den fazla kişi arasında arkadaşlarını ve komşularını sayan 50 yaşındaki Sincan, geçit töreni düzenlemenin her zamanki gibi normalliği bir nebze de olsa sürdürmenin bir yolu olduğunu söyledi.

“Depremden önce bile bu sandalyeler dışarıdaydı ve antika dükkanı işlettiğimizi göstermek için dışarıda eşyalarım vardı… Bu bizim için normal, klasik bir hayat… yani normale döndük” söz konusu. “Biz burada mutluyuz.” Bir zamanlar turistlerle dolup taşan sokaklarda yoldan geçenlerin çoğu artık askerler, polisler ve diğer acil durum çalışanları.

Sincan, dükkanının bulunduğu tarihi binanın mühendisler tarafından güvenli kabul edildiğini, hasarın yalnızca sıva ve bazı taşıyıcı olmayan duvarlarla sınırlı olduğunu söyledi. Ancak yıllar boyunca topladığı binlerce eserde de hasar oluştu.

Binanın içinde vazolar, çay fincanları, tabaklar ve diğer tabak takımları dolaplardaki yerlerinden fırlıyordu, kırık çok renkli camlar ve kırık taşlar, gümüş eşyalar, şamdanlar ve hırpalanmış ahşap mobilyalar arasında zemini kaplıyordu. Sincan bulabildiği her şeyi kurtarmak için dükkâna girdi: babasının bir resmi, Albert Einstein’ın dilini çıkarmış bir karikatürü; Mona Lisa’nın solmuş bir versiyonu.

Bir odada, antika Türk züccaciye koleksiyonunun üzerine bir duvar çöktü. “Biraz biriktirdim” dedi gülümseyerek, “geri kalanı da orada ve her şeyin bozulduğunu düşünmüyorum. Burayı ayarladığımızda Allah’ın izniyle birkaç bardak daha çıkacak.”

‘İnşa ediyoruz’ Deprem, antik çağlardan kalma kiliseler ve şehrin eski camilerinin çoğu da dahil olmak üzere, güçlü bir dini çeşitlilik geçmişine sahip bir şehirdeki birçok tarihi binayı harabeye çevirdi.

Eskiden günde 5 vakit ezan okuyan imamların da ayrıldığını söyleyen Senkan, kutsal görevi kendisinin üstlenmesini istedi. “Ezan duymuyorum. 20 yıldır namaz kılıyorum ve bu beni rahatsız ediyor” dedi.

Günde birkaç kez, binasının merdivenlerini caddenin yukarısındaki avluya çıkıyor ve yüksek sesle inananları ezan okumaya çağırıyor. “Türklerin namus meselesidir. Biz diyoruz ki bayrak inmesin, ezan susmasın.”

Antika eşyalarla geçimini sağlayan Sinkan, depremin bıraktığı tahribata tarihi bir bakış attığını söyledi. Eski adı Antakya olan Antakya, 2000 yılı aşkın bir süre içinde gerek depremler gerekse eski Yunanlılar, Romalılar, Araplar ve Osmanlılar arasında geçerken istilalar nedeniyle birçok kez ağır hasar gördü veya yıkıldı.

Sinkan, şehrin yeniden ayağa kalkacağına güvendiğini söyledi. “Antakya altı kez düştü, bu sefer 6,5 oldu. Allah’ın izniyle yedinciye kadar yeniden inşa edeceğiz.”

(Bu hikaye, Devdiscourse ekibi tarafından düzenlenmemiştir ve otomatik olarak sendikasyon beslemesinden oluşturulmuştur.)