Ahtapotun annesini kendi kendini yok eden tetikleyici

Ahtapot türlerinin çoğu bir yıl yaşar. Ancak ahtapot annelerinin doğum yaptıktan sonra ölmesi uzun süredir bilimsel bir gösteriydi.

Ahtapot annelerinin üremeden hemen sonra ölüme yol açan bir tür kendine zarar verme eyleminin tam olarak nedeni bir sır olarak kalıyor. ama Current Biology dergisinde Perşembe günü yayınlanan bir araştırma Kaliforniya iki noktalı ahtapotu, bu garip davranışın fizyolojisini açıklamaya yardımcı olmak için bir model olarak kullanılıyor.

Washington Üniversitesi’nde psikoloji ve biyoloji doçenti olan ve araştırmanın yazarı Yan Wang, türün dişisinin üç üreme aşamasından geçtiğini açıkladı.

Çiftleştikten sonra anne yumurtalarını üretir ve özenle tutar. Her yumurtayı tek tek alın ve dikkatlice uzun ipliklere bağlayın. Sonra onları ininin duvarına yerleştirir ve orada kalırlar, yumurtaları oksijenli tutmak ve yırtıcılardan ağır bir şekilde korumak için yumurtaların üzerine su üflerler.

Ama sonra yemek yemeyi bıraktı. Yumurtadan çok fazla zaman ayırmaya başlarsınız. Renk ve kas tonusunu kaybedersiniz. Gözleri hasar görmüştü. Birçok anne kendine zarar vermeye başlar. Bazıları derilerini yaralayan deniz tabanının çakıllarını ovalar; Diğerleri, vücutlarında zararlılar yaratmak için enayilerini kullanır. Hatta bazı durumlarda kendi kollarını bile yerler.

Bilim adamları, bir süredir, ölüm de dahil olmak üzere ahtapotun üreme davranışının, hayvanın omurgalılardaki hipofiz bezi gibi davranan, hormonları ve çeşitli bedensel süreçleri kontrol eden diğer ürünleri salgılayan iki optik bezi tarafından kontrol edildiğini biliyorlardı. (Bezler, hayvanın gözleri arasındaki konumlarından dolayı “optik” olarak adlandırılır. Görme ile ilgisi yoktur.) Her iki bez de cerrahi olarak çıkarılırsa dişi yavrularını terk eder, tekrar yemeye başlar ve büyür ve uzun bir ömür sürer.

Yeni çalışma, bu üreme davranışını yöneten optik bezlerin ürettiği spesifik kimyasal yolları açıklıyor.

Bir yolun prenolinolon ve progesteron ürettiğini buldular, bu şaşırtıcı değil, çünkü bu maddeler üremeyi desteklemek için diğer birçok hayvan tarafından üretiliyor.

Başka bir ürün, diyet yağlarının emilimini artıran safra asidi öncüleri üretir ve üçüncüsü, 7-dehidrokolesterol veya 7-DHC üretir. 7-DHC birçok omurgalıda da üretilir. İnsanlarda kolesterol ve D vitamini üretiminde birincil rolleri de dahil olmak üzere çeşitli işlevleri vardır. Ancak yüksek 7-DHC seviyeleri toksiktir ve onu karakterize eden nadir bir genetik hastalık olan Smith-Lemli-Opitz sendromu gibi bozukluklarla bağlantılıdır. Şiddetli entelektüel, gelişimsel ve davranışsal sorunlar. Ahtapotlarda, Dr. Wang ve meslektaşları, ölüme yol açan kendine zarar verme davranışını tetiklemede 7-DHC’nin birincil faktör olabileceğinden şüpheleniyorlar.

Woods Hole, Massachusetts’teki Deniz Biyolojisi Laboratuvarı’nın baş bilimcisi Roger T. Hanlon, “Bu, çoğu ahtapotun programlanmış üreme ve ölüm oranlarında uzun süredir devam eden bir soruyu ele alan zarif ve yenilikçi bir çalışma” dedi. çalışma.

Dr. Wang, “Bizim için en heyecan verici olan şey, ahtapotlar ve diğer omurgasızlar ve hatta insanlar arasındaki bu paralelliği görmekti” dedi. “Birbirinden bu kadar uzak hayvanlarda aynı moleküllerin bu kadar yaygın kullanımını görmek büyüleyici” diye ekledi.

Moleküller aynı olabilir ama ölümün çok farklı olduğunu söyledi. İnsan ölümünü genellikle organ sistemlerinin veya işlevinin başarısızlığı veya başarısızlığı olarak görüyoruz.

Dr. Wang, “Ama bu ahtapot için geçerli değil” dedi. “Sistemin bunu yapması gerekiyor.”