Abur cuburdan kaçının ve ikinci el satın alın, düşük gelirli ev sahibi diyor

Kamyon şoförü Steve Smith, hiçbir zaman yüksek bir geliri olmadığını, ancak fedakarlık ve ekonomi yoluyla iki ev satın alabildiğini söylüyor.

İlk evini 15 yıl önce, ikinci evini ise 2020 patlamasından önce satın alan Smith, o zamanlar genellikle düşük veya asgari ücretle çalıştığını söylüyor.

40 yaşındaki Smith, Dunedin’i 2019’da satın aldı ve ayrıca Palmerston North’da kiraladığı bir mülkün sahibi.

15 yıl boyunca 197.000 dolar ödediği ilk evin mülkiyet hakları, ikinci eve geçmesine yardımcı oldu.

Devamını oku:
* Wellington’dan Westport’a ilk taşınan alıcılar
* Kaba bir nehirde uyuyan insanlar Fiona Chase’in evinin ‘ciddi’ konut krizine çözümünü teşvik etti
* Henüz ilk evinizi almaktan vazgeçmeyin
* Bankalar neden ev satın alanların mevduatın en az yüzde 5’ini kendilerinin biriktirmesinde ısrar ediyor?
* İlk evimi ellili yaşlarımda aldım – hükümetin yardım etmesini beklemeyin
* Eve yakın: neden bir ev satın alabileceğimi düşünmüyorum

Beş yıl önce, sürüşü için Güney Adası’nın manzarasını hayal ederek Dunedin’e taşındı. İşler hemen yürümedi ve ilk işi, “Dunedin’de kışın soğuğunda – tüm yağmurlu ve buzlu koşullarda – eski asgari ücretli iş” olarak tanımladığı bir motosiklet iş adamı olarak oldu.

“Palmi’de pek bir şey yoktu, bu yüzden motosikletime bindim ve kafamda bir rüya gördüm. İşim ya da ortağım yoktu.

Ülkedeki önceki seyahatlerinde Dunedin’i severdi ve Palmerston North ile karşılaştırılabilir büyüklükte olduğunu düşündü. Bir kez orada, bir ev satın almak için kendine iki yıl verdi.

“Belki de bu kesinlikle asil ve hırslı bir hedefti. Hiç iyi maaşlı bir işte çalışmadım çünkü kamyon kullanmanın bir değeri yok. Fonterra için çalışmadıkça hayır.

“Bana çok fazla kötü maaş verildi, uzun saatler, çok fazla mola değil.”

“Otoyol üzerinde, çok gürültü, garaj yok, tavanda birkaç sızıntı var. Bunu kimse istemez” diye bir ev bulmayı başardı.

Üç yatak odalı, 1950’lerde, tuğla ve beton bir ev için 240.000 dolar ödedi ve ilk iki yıl boyunca ipoteği karşılaması için oda arkadaşlarına ihtiyacı vardı.

Smith, oda arkadaşlarına sahip olmanın, özellikle bekarlarsa, düşük gelirli insanların bir ev sahibi olmak için yapmaları gereken fedakarlığın bir parçası olduğunu söylüyor.

“Belki pek çok bekar düzlük konusunda harika deneyimler yaşamamıştır. Sanırım herkes aynı fikirde olacaktır: Uzun bir iş gününden sonra eve gidip başkalarının yemeklerini görmek istemezsiniz. Bu sadece ekstra stres.”

“(Etrafta kimse yokken) müziğinizi istediğiniz kadar yüksek sesle açabilirsiniz.”

Palmerston North’da da benzer bir stratejisi vardı ve burada üç yatak odalı bir ev satın alarak üçünü kiraya verebilirdi. “Daha iyi, daha güzel bir bölgede üç yatak odam olabilirdi, ama dört yatak odalı oda bunun için ödeme yapmama izin verdi.”

Ev sahibi olmak için tutumlu olması gerektiğini söylüyor. “Okulda akademik olarak parlak değildim ama ekonomide öğrendiğim tek şey ihtiyaçlar ve istekler. Yaşamak için bir eve ihtiyacın var. Haftada iki kez fast food yemeye ihtiyacın yok.”

Paket servisi düşünmeye ek olarak, operasyon mağazalarından kıyafet satın alıyor ve kullanılmış mobilya satın alıyor. Dunedin’deki evindeki ‘yeni’ mutfak ikinci el.

“Materyalist değilim. Her zaman derim ki, ‘Bir TV’ye asla 100 dolardan fazla harcamayın’. 42 inçlik bir TV’m var, Trade Me’nin hemen dışında 75 dolar ödedim. Yeni bir TV almayı reddediyorum.

“Yeni alacağım şeylerden biri telefon. Bu bir Nokia, en yenisi ve en iyisi değil.”

200 dolarlık kullanılmış bir bisikletle yürüyüş ve dağ bisikleti parkurları da dahil olmak üzere dış mekanlardan hoşlanıyor.

10 yılı aşkın bir süredir 1990 Ford Laser kullanıyor. “Bir arabaya en fazla 3.000 dolar harcıyorum. Dunedin’e geldiğimde bu benim en büyük kazançlarımdan biriydi: Tamir edildikten sonra 3000 dolara mal olan 2.000 Toyota Celica aldım. Bu bir polis restorasyonuydu.

“Bazı insanlarla konuşuyorum ve ‘Bütün bu sorunları ve yüksek bakım maliyetlerini yaşayacaksınız’ diyorlar, ancak arabalar hakkında hiçbir şey bilmiyorsanız, Toyota’nın iyi ve güvenilir bir marka olduğunu bilirsiniz. hiç sorun yaşamadım.”

Smith, daha fazla düşük gelirli insan günlük seçenekleri hakkında düşünürse ve mutlaka “herkesin çayı” olmayan evlere bakışlarını azaltırsa, ev sahipliğinin onlar için de bir gerçek olabileceğini söylüyor.

Ev sahibi olmakla ilgili “her şeyi” seviyor.

“Daire denetimi yok. Poster asmak istiyorsan, odayı farklı bir renge boya… Yenilemeyi seviyorum.

“Bir şey yapmak için izin almak zorunda değilsin.”