Garip göktaşı güneş sistemimizin kökenleri hakkında ipuçları ortaya koyuyor

Çoğu bilim adamı “Eureka” almayı hayal ediyor! An – Yeni, harika ve önemli bir şey keşfettiğinizi fark ettiğiniz o değerli an.

Filmlerde, bunun epik bir müzik telaşı ve belki de zaman içinde bir yıldırım çarpmasıyla gerçekleştiğini hayal ederiz. St. Louis’deki Washington Üniversitesi’nden Profesör Ryan C. Auglior’un dediği gibi, birlikte çalıştığı bilim adamlarından oluşan ekibin bu buluş üzerinde daha çok bir tahmin etkisi oldu.

Auglier, “Düşündüğünüz ilk şey, ‘Ah, yanlış yaptığımız bir şey var’ oluyor. Bu yüzden bazı şeyleri değiştirip tekrar bakıyoruz. Garip bir şey hala oradaysa, iyi bir şeye sahip olduğunuzu düşünüyorsunuz.”

Kesin olmak gerekirse, Ogliore ve ekibi üzerinde çalıştıkları anomalileri birkaç farklı şekilde test ettiler, ancak araştırmaları tekrar tekrar aynı umut verici sonucu verdi.

Oglior, “İşte o zaman bunun doğru cevap olduğundan gerçekten emindim,” diye hatırlıyor.

onları keşfetmek? Meslektaşları Lionel G. Vacher (ekibi yöneten), Clive Jones, Nan Liu ve David A. Fike ile birlikte çalışan Ogliore, eski bir göktaşı üzerinde çalıştı ve uzun zaman önce ölmüş devasa bir yıldızın güneş sistemimizin yaratılmasında önemli bir rol oynadığını öğrendi . Bu, bir gün diğer güneş sistemlerinde yaşamın yapı taşlarını bulmak için kullanılabileceğini söyledikleri bir keşif.

Gelen kutunuzda daha fazla sağlık ve bilim hikayesi mi istiyorsunuz? Salonun haftalık bültenine abone olun kaba dünya.

Biraz arka plan: NASA’nın Genesis 2011 görevi güneş rüzgarından örnekler döndürdükten sonra, bilim adamları Güneş’teki oksijen izotoplarının Dünya’dakilerden farklı olduğunu keşfettiler. En olası açıklama, daha sonra gezegenlerimizde oluşacak olan kozmik maddenin bir ultraviyole ışık patlamasıyla patlatılmasıydı.

Ama bu ışık nereden geldi? Bilim adamları, şimdiye kadar bulgularını yorumlayamadılar.

Fasher, Uglior ve onların araştırma ekibi, cevabı 30 yıldan uzun bir süre önce Cezayir’de bir göktaşı olarak bulunan eski bir asteroit parçası olan Acfer 094’te buldu. Şimdiye kadar keşfedilen en eski göktaşlarından biri olmasının yanı sıra, aynı zamanda kozmik basitleştirilmiş – veya çok ağır oksijen izotopları içeren tek göktaşıdır.

Sonra Ogliore Bir fikirle geldiler Kozmik basitlikte kükürt izotoplarını ölçmekten, evrenimizin doğuşuna eşlik eden eski ultraviyole radyasyonu incelemeye.

Dergide yayınlandığı gibi onları hacklemek jeokimya ve kozmik kimya kanunu, Işığın genç güneşimizden gelecek olan ultraviyole tayfı ile uyuşmadığının keşfiydi – bu da ışığın yakındaki bir yıldızdan geldiği anlamına geliyor.

Çalışmada yazarlar, “Güneş’in yıldız komşularının, büyük olasılıkla büyük yıldız oluşum bölgesindeki O ve B yıldızlarının, Güneş Sistemi’nin yapı taşlarının oluşumunu etkilediği sonucuna varıyoruz.” İzotopik bozulmaların, genç Güneş tarafından üretilen gaz halindeki hidrojen sülfürün ultraviyole radyasyon tipiyle tutarsız olduğu sonucuna varıyorlar. Bununla birlikte, yakındaki büyük yıldızlardan gelen hidrojen sülfür ışımasına karşılık gelir.

Bu nedenle, “güneşin doğduğu ortam için makul bir senaryonun”, onun “etrafında en az bir büyük kütleli yıldız (O veya B tipi) bulunan büyük bir yıldız kümesinde” meydana geldiğine inanıyorlar.

Ogliore’nin Salon’a açıkladığı gibi, bu oldukça büyük bir olay.

Auglior, “Yaptığım şeyin ve benim gibi bilim adamlarının yaptıklarının amacının güneş sisteminin oluşumunu anlamak olduğunu düşünüyorum” dedi. “Bizimki gibi gezegen sistemlerinin oluşumunun evrende veya galakside nadir olmadığını biliyoruz. Sanırım güneş sistemimizin oluşumunu anlamak bize bu genel özelliği anlamamızı sağlıyor. Bu çok önemli çünkü dışarıda yaşam olabilir. orada da, diğer gezegen sistemlerinde.”