Türkiye’de iktidar değişimi ve muhalefetin güvenilirliği

“İktidar değişikliği ihtimali reform için umut verirken, aynı zamanda önümüzdeki büyük zorlukların da altını çiziyor. Muhalefetin tutarlı ve uygulanabilir bir plan sunma ve yetenekli bir liderlik sağlama yeteneği, Türkiye’nin bu zorluğun üstesinden gelip gelemeyeceğinin belirlenmesinde hayati önem taşıyacak. Mevcut krizler.” Diğer tarafta çıkış daha güçlü. Fotoğrafta ana muhalefetteki Cumhuriyet Halk Partisi lideri Özgür Özil gazetecilere konuşuyor (Fotoğraf: Cumhuriyet Halk Partisi).

Dünya ve Türkiye, sonuçları ağır olabilecek yeni bir dönüm noktasından geçiyor. Bu, tarihte hem küresel hem de yerel olarak uçurumun kenarında bocaladığımız ender anlardan biri. İktidar değişikliği ihtimali Türkiye’de reform umudunu beraberinde getiriyor ama aynı zamanda riskleri de taşıyor.

Pek çok kişi bu gerçeği kabullenmekte zorlanıyor ama biz zaten hemen hemen her alanda ciddi bir dönüşüm yaşıyoruz. Jeopolitik çatışmalar, bölgesel savaş söylentileri ve hatta bazı ülkelerin parçalanma tehlikesiyle karşı karşıya kalmasıyla birlikte hızlanıyor.

Önümüzdeki dönemde, Türkiye dahil tüm dünyada, 2. Dünya Savaşı’nın temelini oluşturan 1928 Buhranı’nı hafife alabilecek kadar ağır bir ekonomik kriz bekleniyor.

İklim değişikliğinin neden olduğu büyük doğal afetler ufukta beliriyor; Pandemik riskler ve hassasiyetler her zamankinden daha hayati. Yapay zekanın hakimiyeti, siber saldırılar, gıda, su ve enerji kıtlıkları acil konular haline geldi. Tüm bu krizlerin ortasında mevcut demokratik yönetim modelleri ne yazık ki etkili ve hızlı çözümler üretememektedir.

Küresel çalkantıların ortasında iktidarda bir değişiklik olacak mı?

Seyirci yoruldu. Politika konusunda hayal kırıklığına uğradık ve artık kaliteyi ilk sıraya koyamıyoruz.

Bu nedenle dünyanın birçok yerinde otoriter rejimlerin yükselişi görülmektedir. Akıllı stratejik düşünme becerisine ve güçlü öngörüye sahip liderlerin eksikliği her yerde açıkça görülüyor.

Bir tarafta Joe Biden, Emmanuel Macron, Olaf Scholz ve Keir Starmer gibi etkisiz Batılı liderler var; Diğer yanda ise Vladimir Putin, Xi Jinping, Narendra Modi, Tayyip Erdoğan, Viktor Orban gibi ülkelerine damgasını vurmuş güçlü otoriter liderler var.

Böyle bir dünya karşısında boş konuşmalar yapma, gereksiz tartışmalar yaratma lüksümüz yok; İster ekonomi alanında, ister siyasi ve güvenlik istikrarı alanında olsun, iç düzeyde güçlü adımlar atmalıyız. Zemin kaygan kalırsa düşme kaçınılmazdır.

Umutsuzluğa kapılmak yerine, küresel ve yerel dinamiklerin verebileceği zararları azaltmak için proaktif ve cesur girişimlerde bulunmanın yollarını bulmaya çalışmalıyız.

Türkiye, bu küresel çalkantı ışığında geleceğini şekillendirmeye çalışıyor. Adalet ve Kalkınma Partisi’nin 23 yıllık iktidarının bitip bitmeyeceği, muhalefetin ülkeyi bu kaostan nasıl çıkaracağı büyük bir gizem olmaya devam ediyor.

Ekonomik ve siyasi krizler: Türkiye gerçeği

Güncel Türkiye Ekonomik kriz Sadece düşük gelirli grupları değil, toplumun geniş bir kesimini de derinden etkiliyor. Enflasyon, işsizlik, yetersiz büyüme ve dış borç krizi, Türkiye’nin ekonomik geleceği konusunda ciddi kaygılar yaratıyor.

Küresel ekonominin bir parçası olan Türkiye de bu çalkantılardan derinden sarsılıyor.

Ancak sorun sadece ekonomiyle sınırlı değil. Türkiye’nin demokratik yapısı da ağır eleştirilere maruz kalıyor. Hukukun üstünlüğünün erozyona uğraması, yargı bağımsızlığının sorgulanması, basın özgürlüğünün kısıtlanması demokraside derin yaralar açıyor.

Bu olumsuz imaj, Türkiye’nin itibarını sadece yerel düzeyde değil, uluslararası düzeyde de zayıflatıyor. Suriye, Libya, Karadeniz gibi kriz bölgelerindeki bölgesel istikrarsızlıklar ve belirsizlikler Türkiye’nin geleceğine dair büyük soru işaretleri bırakıyor.

23 yıllık iktidarın bilançosu

AKP, Cumhuriyet tarihinin en uzun süre iktidarda kalan partisi olarak Türkiye’yi her alanda köklü dönüşümlere sürüklemiştir.

İlk iki döneminde altyapı ve özgürlükler konusunda atılan cesur adımlar ciddi bir halk desteği kazandı. “Komşularla sıfır sorun” politikası sonuçta işe yaramaz olsa da, önemli bir stratejik dış politika hamlesi olarak tarihe geçti.

Ancak son yıllarda ekonomik gerileme, siyasi belirsizlik ve sosyal huzursuzluk zorluklara neden olmuş ve artan siyasi ve sosyal istikrarsızlık hissi ülkeyi kritik bir aşamaya itmiştir. İktidar değişikliği ihtimali Türkiye için hem fırsatlar hem de riskler barındırıyor.

Bir yandan yeni liderlik, ülkenin köklü sorunlarına çözüm bulmak için gereken reformları ve yenilikleri getirebilir. Ekonomiyi yeniden inşa etme, demokratik kurumlara olan güveni yeniden tesis etme ve Türkiye’nin küresel sahnedeki konumunu yeniden tanımlama potansiyeli var. Yönetişime yönelik yeni bir yaklaşım aynı zamanda iklim değişikliği, enerji kıtlığı ve yapay zeka gibi teknolojik ilerlemelerden kaynaklanan zorlukların üstesinden gelmeye de yardımcı olabilir.

Muhalefet ne yapacak?

Ancak öte yandan, özellikle muhalefetin tam anlamıyla hazırlıklı veya birlik içinde olmaması durumunda, liderlik değişikliği de riskler taşıyor. Muhalefetin iç çatışmaları ve liderlik anlaşmazlıkları, CHP içinde de gördüğümüz gibi, onun etkili yönetim kabiliyetini zayıflatabiliyor.

Üstelik yeni hükümetin ekonomi, adalet sistemi ve dış politikayla ilgili acil sorunlara hızlı ve güvenilir çözümler sunamaması, siyasi bölünmenin ve toplumsal huzursuzluğun daha da artmasına yol açabilir.

Türkiye bir yol ayrımında. Önümüzdeki yıllarda mevcut hükümetin ya da muhalefetin yapacağı seçimlerin uzun vadeli sonuçları olacak. Bu kritik dönemi başarılı bir şekilde yönetebilmek için Türkiye’nin, milleti birleştirebilecek ve küresel güçlerle eşit düzeyde etkileşim kurabilecek güçlü ve vizyoner bir liderliğe ihtiyacı var.

Kısacası, iktidar değişikliği ihtimali reform umudunu beraberinde getirirken, aynı zamanda önümüzde duran devasa zorlukların da altını çiziyor. Muhalefetin tutarlı ve uygulanabilir bir plan ortaya koyabilmesi ve yetenekli bir liderlik sunabilmesi, Türkiye’nin mevcut krizleri aşıp karşı taraftan daha güçlü çıkıp çıkamayacağının belirlenmesinde hayati önem taşıyacak.