Mantar karınca yetiştiriciliğinin kökeni dinozorları öldürme etkisine kadar uzanıyor

Zamanlama her şeydir

Tarımsal karıncaların soylarının izini en son ortak atalarına kadar sürmek, bu ataların Kretase sonundaki kitlesel yok oluş sırasında, yani dinozorları yok eden bir yok oluş sırasında yaşamış olabileceğini ortaya çıkardı. Araştırmacılar bu ikisinin neredeyse kesinlikle ilişkili olduğuna inanıyor. Mevcut modeller, kitlesel yok oluşa yol açan çarpışmanın ardından atmosferde o kadar çok toz oluştuğunu ve fotosentezin yaklaşık iki yıl boyunca durduğunu, bunun da bitki ömrünün çok az olduğu anlamına geldiğini öne sürüyor. Buna karşılık, çok miktarda ölü malzeme mantarların gelişmesine izin verecektir. Bu nedenle karıncaların ellerindeki imkanları kullanmaya uyum sağlamaya başlamaları şaşırtıcı değildir.

Bu, mantarlarla işbirliği yapan türlerin çok çeşitliliğini açıklamaktadır. Ancak organize tarımda yer alan türlerin çoğu, kitlesel yok oluştan yaklaşık 35 milyon yıl sonra, yani Eosen sonunda (yani günümüzden yaklaşık 33 milyon yıl önce) ortaya çıkıyor. Araştırmacılar, Oligosen dönemine geçişe eşlik eden iklim değişikliklerinin, mantar yetiştiren karıncaların evrimleştiği tropik Amerika kıtasının kurumasını da içerdiğine dikkat çekiyor. Bu, doğadaki mantarların mevcudiyetini azaltacak ve mantar türlerini kendi başlarına çoğaltabilen türler muhtemelen seçilecektir.

Bu aynı zamanda tarım karıncaları tarafından kullanılan maya türlerinin ve daha özel tarım mantar türlerinin kökenleriyle de tutarlıdır. Ancak yaklaşık 10 milyon yıl sonra ortaya çıktığı anlaşılan mercan mantarı yetiştiricilerinin kökenini hesaba katmıyor.

Bu çalışma bize karıncalardaki tarımın kökenine dair çok daha net bir resim ve karıncaların evrimine yol açmış olabilecek seçici baskılara ilişkin bazı makul hipotezler sunuyor. Ancak uzun vadede buradaki en büyük ilerleme, bu çalışma sırasında yaratılan kaynaklar olabilir. Sonuçta karıncaların davranışlarındaki değişikliklerin genetik temelini ve mantarların çiftçilerin ihtiyaçlarını daha iyi karşılamak için nasıl adapte olduklarını anlamak istiyoruz. Bunu yapabilmek için tarımsal türlerin genomlarını serbest yaşayan akrabalarıyla karşılaştırmamız gerekecek. Bu çalışma için toplanan DNA’ya eninde sonunda bu soruların yanıtını bulmak için ihtiyaç duyulacaktır.

Bilim, 2024. DOI: 10.1126/science.adn7179 (Dijital kimlikler hakkında).