Bir asteroitin Dünya’ya çarpmasından kaynaklanan enkaz Dünya’ya doğru gidiyor olabilir: ScienceAlert

26 Eylül 2022’de NASA Çift asteroit yönlendirme testi DART uzay aracı, daha büyük asteroit Didymos’un etrafında dönen küçük bir uydu olan Demorphos ile çarpıştı.

Bunu yaparken misyon, potansiyel olarak tehlikeli asteroitleri (PHA’lar) saptırmak için önerilen bir strateji olan kinetik çarpma yöntemini başarıyla gösterdi.

Ekim 2026 itibarıyla ESA Hera’nın misyonu Çift asteroit sistemiyle buluşacak ve bu gezegensel savunma yönteminin gelecekte tekrarlanabileceğinden emin olmak için çarpışmadan sonra Dimorphos’ta ayrıntılı bir araştırma yapacak.

Ancak kinetik yöntem, asteroitleri Dünya’yı tehdit etmeyecek şekilde saptırmayı başarabilirken, aynı zamanda Dünya’ya ve diğer gök cisimlerine ulaşabilecek enkazlar da oluşturabilir.

içinde Son çalışmaUluslararası bir bilim insanı ekibi, bu çarpma testinin aynı zamanda bu enkazın bir gün göktaşı şeklinde Dünya’ya ve Mars’a nasıl ulaşabileceğini gözlemleme fırsatı sunduğunu araştırdı.

Bir dizi dinamik simülasyonun ardından araştırmacılar, asteroitin fırlatılmasının on yıl içinde Mars’a ve Dünya-Ay sistemine ulaşabileceği sonucuna vardı.

Araştırma ekibi, araştırma görevlisi Dr. Eloy Peña Asencio tarafından yönetildi… Derin uzay dinamiği araştırması ve teknikleri DART grubu Milano Politeknik Enstitüsü.

Kendisine Barselona Özerk Üniversitesi’nden meslektaşları da katıldı. Uzay Bilimleri Enstitüsü (ICE-CSIS), bir parçası İspanyol Ulusal Araştırma Konseyi, Katalonya Uzay Araştırmaları Enstitüsü (IEEC) ve Avrupa Uzay Ajansı (ESA).

Makale son bulgularını detaylandırıyor çevrimiçi göründü Daha önce yayına kabul edilmişti Gezegen Bilimi Dergisi.

Peña Asencio ve meslektaşları, çalışmalarında elde edilen verilere güvendiler. İtalyan hafif CubeSat asteroit görüntüleme uydusu (LICIACube) DART görevine eşlik etti ve kinetik darbe testine tanıklık etti.

Bu veriler, ekibin saniyede birkaç on metreden saniyede yaklaşık 500 metreye (1.800 km/saat; ~1.120 mil/saat) kadar değişen yörüngeleri ve hızları da dahil olmak üzere fırlatmanın başlangıç ​​koşullarını kısıtlamasına olanak tanıdı. Ekip daha sonra NASA’nın laboratuvarındaki süper bilgisayarları kullandı. Navigasyon ve yardımcı bilgi tesisi (NAIF) fırlatılan malzemeye ne olacağını simüle etmek için.

Bu simülasyon, Demorphos gezegeniyle çarpışan yörüngesel bir görev tarafından üretilen üç milyon parçacığı izledi. Peña Asensio’nun Universe Today’e e-posta yoluyla söylediği gibi:

“LICIACube uzay aracı, çarpışmadan hemen sonra fırlatma konisinin şekli ve yönü hakkında önemli veriler sağladı.

Simülasyonumuzda parçacık boyutu 10 santimetre ile 30 mikrometre arasında değişiyordu; alt aralık, mevcut teknoloji kullanılarak Dünya’da gözlemlenebilen meteorlar üretebilecek en küçük boyutları temsil ediyordu. Üst aralık yalnızca santimetre boyutunda parçaların gözlemlenmesi nedeniyle sınırlıydı.

Elde edilen sonuçlar, bu parçacıkların bir kısmının, çarpışmadan sonraki hızlarına bağlı olarak, on yıl veya daha uzun bir süre içinde Dünya’ya ve Mars’a ulaşacağını gösterdi.

Örneğin, saniyede 500 metreden daha düşük hızlarda fırlatılan parçacıklar yaklaşık 13 yılda Mars’a ulaşabilirken, saniyede 1,5 kilometreyi (saatte 5.400 kilometre; 3.355 mil/saat) aşan hızlarda fırlatılan parçacıklar Dünya’ya yalnızca yedi yılda ulaşabilir. Ancak simülasyonları, bu mermilerden herhangi birinin Dünya’da gözlemlenmesinin muhtemelen 30 yıl kadar süreceğini gösterdi.

Ancak Peña Asencio, erken gözlemlere göre bu daha hızlı parçacıkların görünür meteorlar üretemeyecek kadar küçük olmasının beklendiğini söyledi.

“Ancak devam eden göktaşı izleme kampanyaları, DART’ın yeni (insan yapımı) bir meteor yağmuru yaratıp yaratmadığını belirlemede çok önemli olacak: önümüzdeki yıllardaki meteor izleme kampanyaları son sözü söyleyecek.”

“Dimorphos’un fırlatılan parçaları Dünya’ya ulaşırsa hiçbir tehlike oluşturmayacaklar. Küçük boyutları ve yüksek hızları onların atmosferde parçalanmasına neden olacak ve gökyüzünde güzel, parlak bir çizgi oluşturacak.”

Peña Asencio ve meslektaşları ayrıca gelecekteki Mars gözlem görevlerinin, Didymos’un bir kısmı atmosferinde yanarken Mars’taki meteorları görme fırsatına sahip olacağına dikkat çekiyor.

Aynı zamanda çalışmaları, bu meteorların ve atmosferde yanan diğer meteorların gelecekte sahip olabileceği potansiyel özellikleri de ortaya koydu. Bu, herhangi bir ‘dimorf’un açıkça tanımlanmasına olanak tanıyan, varış yönünü, hızını ve yılın zamanını içerir. Bu, DART’ı ve beraberindeki görevleri benzersiz kılan şeylerden biridir.

DART, temel bir gezegen savunma stratejisini doğrulamanın yanı sıra, çarpışmalardan çıkan gazların bir gün Dünya’ya ve güneş sistemindeki diğer cisimlere nasıl ulaşabileceğini modelleme fırsatı da sağladı. ESA’nın Hera misyonunda proje bilimcisi ve makalenin ortak yazarı Michael Kupers’in Universe Today’e e-posta yoluyla söylediği gibi:

“DART misyonunun benzersiz bir yönü, bunun kontrollü bir çarpma deneyi olması, yani çarpma tertibatının özelliklerinin (boyut, şekil, kütle, hız) tam olarak bilindiği bir çarpma olmasıdır.

HERA misyonu sayesinde DART etki alanının özellikleri de dahil olmak üzere hedefin özelliklerini de iyi bilebileceğiz. Fırlatılan nesnelere ilişkin veriler LICIACube’dan ve çarpışmadan sonraki yer gözlemlerinden geldi.

“Gezegen ölçeğinde, çarpan cisim, hedef, fırlatma bileşimi ve erken evrim hakkında bu kadar çok bilgiye sahip olan başka bir çarpışma muhtemelen yoktur. Bu, çarpma süreci ve fırlatma evrimine ilişkin modellerimizi ve ölçeklendirme yasalarımızı test etmemize ve geliştirmemize olanak tanır. veriler, balistik evrim modellerinin kullandığı girdi verilerini (kaynak konumu, boyut ve hız dağılımı) sağlar.”

Bu makale ilk olarak tarafından yayınlanmıştır. Bugün evren. Okumak Orijinal makale.