My Mac Studio, kendini ifade etmek için boş bir tuvaldir

Tamamen Marie Kondo’dan ibaret değilim ama Mac stüdyom bende her gün neşe uyandırıyor ve bunun nedeni şimdiye kadar sahip olduğum en hızlı bilgisayar olması değil. Ayrıca mesele Apple’ın ona verdiği ön portlar da değil, arkada yaşayan liman köyü de değil.

Bak, bu bıyık çıkartmasını evimdeki çekmecenin arkasında buldum. Nereden geldiğini bilmiyorum, sadece oradaydı ve bulduğum an onu nereye koyacağımı hemen anladım: Mac Studio’mun ortasına şaplak atmak. Bir süredir stüdyonun önünde bu şapşal surat olduğunu ve üzerine kıvırcık tokat atmak onu eve götürdüğünü düşünüyordum. Bu beni mutlu ediyor ve son zamanlarda bilgisayarıma bu ilavenin beni neden bu kadar mutlu ettiğini düşünüyorum.

Ortağım ve ben birkaç yıl önce eski evimizi başka bir eyalete taşınmak için sattığımızda, onu olduğu gibi satmak istedik. Pembeye boyamıştık ve içeride bazı duvarları duvar resimleriyle kaplamıştık – örneğin, yemek odasında bir çöl manzarası çizmiştim ve yatak odamızın duvarını eşimin özenle kapladığı geometrik bir desen. Bir emlakçı arkadaşımız bize tavsiyelerde bulunmak için etrafta koştuğunda, her şeyi gri veya beyaz gibi nötr bir şeyle boyamamız gerektiğini söyledi.

Bize potansiyel bir alıcının eve âşık olabileceği, yatak odasına girdiği, duvardaki karmaşık çizgileri gördüğü, “Oh hayır” diyebileceği ve sırf bu yüzden satın almamaya karar verebileceği söylendi. İnsanların kendilerini uzayda hayal etmek istediklerini ve her zaman zaten renkli bir duvarın ötesini görecek kadar yaratıcı olmadıklarını söyledi. Boş bir tuvale ihtiyaçları var.

O zamandan beri, aynı fikrin, en azından bazı insanlar için (ben dahil), Apple ürünlerinin tasarımında ve dolayısıyla aynı notları alan şirketlerin diğer birçok teknoloji ürününün tasarımında geçerli olduğu aklıma geldi.

Pek çok Apple aygıtı -dizüstü bilgisayarlar, masaüstü bilgisayarlar, telefonlar vb.- bu düz hiçlik alanlarına sahiptir. Özelliksiz uçakları çoğu zaman sadece mecbur kaldıklarında bozulur; Örneğin bir klavye veya bir USB-C bağlantı noktasıyla. Şirket bu günlerde artık ekranın altına “MacBook” bile yazdırmıyor. Buna sıkıcı demek kolay ama katılmıyorum.

Sadeliğin, örneğin temelde her oyun yönlendiricisinin tek nota görünümünden çok daha fazla kişilik kazandırdığını iddia ediyorum, bu da genellikle kafanızı karıştırır. bir şey, Her neyse.

Bazı insanlar bu tür şeylerden hoşlanır – ve sorun değil! ben de öyle yapıyorum Ama söylendiği gibi, bir dünya yaratmak için her türlü şey gerekir ve benim meslekten olmayan görüşüme göre tasarım her zaman olanla değil, bazen de olmayanla ilgilidir. Bir kişi MacBook Air ekranının arkasında geniş, yaratıcı olmayan düz bir alan görürken, başka bir kişi, gerçekten kim olduklarını yansıtmak için çıkartmalar, bir Sharpie ve hatta boyayla doldurabilecekleri bir tuval görebilir.

Ya da bilirsin, bıyık.