Devlet harcamaları enflasyonu körükledi – hazine bonosu

Hazine’deki ekonomistler tarafından yapılan araştırma, hükümet harcamalarının ve düşük faiz oranlarının Yeni Zelanda’nın sürekli yüksek enflasyon oranı üzerindeki etkisini vurguladı.

Araştırma, Stats NZ’nin Perşembe günü en son Tüketici Fiyat Endeksi (TÜFE) enflasyon rakamlarını yayınlamak üzere olduğu sırada geldi – enflasyon oranı şu anda yüzde 7,2’de.

Yakın tarihli bir notta, Hazine iktisatçıları, gördüğümüz yükselen enflasyonun arz ve talep bileşenlerini çözmeye çalıştılar. Ekonomistler, harcama ve enflasyon verilerine baktılar ve enflasyonun hangi kısımlarının talep kaynaklı, hangi kısımlarının arz kaynaklı olduğuna bakmak için modeller oluşturdular.

Araştırma, Hazine iktisatçılarının çalışmasıydı ancak Hazine’nin resmi görüşünü temsil etmiyordu.

Söz konusu olan çok önemli bir siyasi soru: talebin ana itici güçleri hükümet harcamaları ve Merkez Bankası’nın para politikası. Muhalefet, hükümetin ve Bankanın salgının vurduğu ekonomiyi canlandırmada ve kabul edilemez seviyelerde enflasyonu serbest bırakmada çok ileri gittiğini iddia etmeye çalışırken, hükümet çoğu ekonominin yüksek enflasyon yaşadığı gerçeğine işaret ederek suçunu hafifletmek istiyor. .

Bu araştırma muhalefetin haklı olduğunu gösteriyor.

Araştırma, “farklı modeller farklı tahminler verse de, modelin açıklayabildiği arz ve talep etmenlerinin geçen yıl yıllık enflasyona kabaca eşit miktarda katkıda bulunduğunu” buldu.

Arz ve talep, enflasyona kabaca eşit miktarda katkıda bulunurken, her zaman aynı anda eşit katkıda bulunmazlar.

Enflasyon, Merkez Bankası’nın 2021’de hedeflediği yüzde 1-3 aralığının dışında ilk kez yükselmeye başladığında, çoğunlukla hükümet harcamaları, Merkez Bankası ve o zamanlar sıcak olan Yeni Zelanda konut piyasası sayesinde talep tarafından yönlendirildi.

Raporda, “2021’den itibaren enflasyondaki toparlanma, başlangıçta teşvik edici para ve maliye politikası yoluyla talep tarafından yönlendirildi ve konut fiyatlarındaki hızlı artış ekonomik aktiviteyi artırdı” dedi.

Talep enflasyonu sabit kaldı ve o zamandan beri Yeni Zelanda’nın yüzde 6’lık enflasyon oranına yaklaşık yüzde 2 puan katkıda bulundu.

Ne yazık ki, talep enflasyonu, kendisinin yaklaşık iki puanlık katkısı olan arz enflasyonuyla birleşti. Bunun nedeni Ukrayna’daki savaş, işgücü kıtlığı ve kopmuş tedarik zincirleri gibi çeşitli faktörlerdi.

“[F]2021 yılının ikinci yarısında arz yönlü unsurlar enflasyonu hızlandırmaya devam etti. Hazine, arz ve talep faktörlerinin katkılarının 2022 yılına kadar nispeten istikrarlı olduğunu söyledi.

Rapora göre, arz ve talep faktörlerinin her biri enflasyonun yaklaşık üçte birine katkıda bulunurken, kalan üçte biri bilinmeyen faktörlerden kaynaklanıyor.

Ulusal Parti’nin finans sözcüsü Nicola Willis, raporun “enflasyonun dış ve küresel güçlerden gelen bir ziyaretçi olduğu fikrini” ortaya koyduğunu söyledi.

“Evet, küresel tedarik faktörlerinin Yeni Zelanda üzerinde bir etkisi oldu, ancak oyunda yerel sorunlar da var” dedi.

Willis, İşçi Partisi’nin “harcamaları artırmaya alışkın” olduğunu söyledi.

Başbakan Chris Hipkins geçtiğimiz günlerde, enflasyon oranı üzerinde maddi etkiler yaratmanın oldukça büyük kesintiler gerektireceğini belirterek, harcamaları kısarak enflasyonu düşürme sözü veren politikacılara gerçekte ne kadar kesinti yapacaklarını ayrıntılı olarak açıklayarak meydan okudu.

Willis, National’ın ne yapacağına dair rakamlar vermeyeceğini söyledi, ancak gelecekteki ulusal bütçelerin “İşçi Partisi’nin alıştığı artan harcama düzeyine sahip olmayacağını” söyledi.

Willis, “Bugün size kesin bir rakam vermeyeceğim, ancak ilk bütçemizde yapacağımızı düşündüğüm şey, harcamaların bir kısmını yeniden tahsis etme kombinasyonu ve altyapı harcamalarının bir kısmını yeniden tahsis edeceğiz” dedi. Harcama seviyelerinin yükseleceği bazı alanların hala olacağını da sözlerine ekledi. Parti, sağlık ve eğitim harcamalarını artırma sözü verdi.

Enflasyonun ana kaynağının inşaat malzemeleri olduğunu kaydeden Willis, National’ın yakında bu alanda bir politikası olacağını söyledi.

“Dikey olarak entegre edilmiş tedarik zincirlerinin keyfini çıkarmaya devam ediyoruz. İnşaatçıların malzemeleri için adil bir fiyat alıp almadıkları konusunda bizim için hala gerçek sorular var.”

“Fiyatlarımızın adil olduğundan emin olmak için neyin gerekli olduğuna bakıyoruz” dedi.

Hükümetin enflasyona katkısı şimdiden düşüyor olabilir. Aralık GSYİH rakamları, merkezi yönetim tüketiminin Aralık çeyreğinde yüzde 2,8 ve Eylül çeyreğinde yüzde 1 düştüğünü gösterdi.

Devlet harcamalarının talep üzerindeki etkisini ölçen mali motivasyon, harcamaların net bir şekilde caydırıcı hale geldiğini gösteriyor. Mevcut projeksiyonlar, devlet harcamalarının ekonomideki payının yaklaşık yüzde 30’a düşeceğini gösteriyor – uzun vadeli ortalama.

Hazine raporu, Yeni Zelanda’nın arz tarafında ABD ve Avustralya gibi diğer ülkelere göre daha az enflasyona sahip olduğunu gösterdi.

Amerika Birleşik Devletleri’nde arz yönlü enflasyon, tüm yıllık enflasyonun yüzde 60’ını oluşturuyordu.

Yeni Zelanda’nın benzer deneyimi, muhtemelen pandemi boyunca yaşanan bazı arz yönlü şokların küresel doğasını yansıtıyor.

Bununla birlikte, arz yönlü şokların daha az etkisi, Yeni Zelanda’nın Ukrayna’daki savaştan kaynaklanan enerji enflasyonunun bir kısmından diğer ülkelere göre daha yalıtılmış olduğunu yansıtabilir. Raporda, talep faktörlerinin daha büyük katkısının, salgının ilk aşamalarındaki nispeten büyük politika tepkisini de yansıtabileceği belirtildi.

Infometrics CEO’su ve Ekonomist Brad Olsen, makalenin “söylediklerimizi pekiştirdiğini” söyledi: “Her iki tarafta da baskı var, ancak daha da önemlisi talep bileşeninin sürdürülebilir seviyesi.”

Olsen, “Geriye dönüp bakıldığında, herkes çok şey yaptığımızı biliyor, ancak buna ek olarak bence daha da fazlası, çok şey yaptığımız açıkken hızlı bir şekilde geri adım atmadık.”

Hükümetin, harcama seviyesini artırmak yerine yeni şeyleri finanse etmek için harcamaları azaltacağını ve mevcut harcamalara yeniden öncelik vereceğini açıkça belirttiğini söyledi.