Apulia: dost canlısı insanların, cüretkar yemeklerin, antik tarihin ve mimari başyapıtların ülkesi

Güney farklı bir İtalya, kuzeyden daha fakir ve aynı zamanda daha kibar. Burada çirkin ve güzel yan yana oturuyor, tarihi binalar sessizce çöküyor ve gelenekler tarafından yönetilen hayat daha yavaş ilerliyor.

Uzun bir süre, Güney’in çoğu ziyaretçiler tarafından keşfedilmeden kaldı. Ama bu değişiyor ve şimdi Puglia, kırmızı toprağı ve sevimli trulli konik evleriyle İtalya’nın en yeni sıcak noktası. Helen Mirren’in burada bir yeri var.

Puglia güneydoğuda yer alır ve bu ülkenin çizme benzeri topuğu oluşturur. Asırlık zeytinlikler, kuru taş duvarlarla çaprazlama kesilen ve pırıl pırıl beyaz tepe kasabalarıyla noktalı topraklar boyunca uzanır.

Puglia, satın alınabilirliği, şarabı ve yemekleri, tarihi ve kültürü hakkında söylentiler yayıldı. Ancak Güney’in büyük bir kısmı gibi, nispeten bozulmamış ve kararlı bir şekilde İtalyan olmaya devam ediyor.

Puglia’nın ikonik görüntüsü, konik çatılı beyaz badanalı kireçtaşı trulli evlerle dolu Valle d’Iteria’daki Alberobello kasabasıdır. 14. yüzyıla kadar uzanıyor ve hikaye şu ki, garip tasarım, binalarda yüksek vergilerin olduğu bir zamanda geldi.

Kuru taş yapısı, bölgede vergi müfettişleri varsa Trullo’nun aceleyle sökülebileceği anlamına geliyordu. Bugün pek çok şey restore edildi ve Alberobello’nun pitoresk Rione Monti semtinde binden fazla koni var. Bu tramvayların birçoğu artık onlara akın eden turistlere hizmet vermek için hediyelik eşya dükkanları haline geldi. Tabii ki hala büyüleyici ve manzaralı ama Puglia’nın diğer kısımları daha az kalabalık.

Güneşin kavurduğu ovalardan yükselen bir tepenin üzerinde, bölgenin en güzel kasabalarından biri olan ve Beyaz Şehir olarak da bilinen Ostuni yer alır. Eski şehrini oluşturan dik ve dar sokakların labirentinde havalı barlar ve ilginç dükkanlar saklıdır.

Burada sabah Piazza della Liberta’da bir kahve ile başlar, süslü sütununda Aziz Oronzo’nun bir heykeli tarafından izlenir, belki biraz titet delle monach (rahibe göğüsleri anlamına gelir), bezle doldurulmuş tatlı hafif sünger kubbeler eşlik eder. Bazen fıstıkla tatlandırılmış muhallebi kreması.

Ostuni, ister zarif gül pencereli Gotik katedrale doğru kaygan parke taşlarının üzerinden, ister ovalardan denize doğru uzanan ve bu şehrin göz kamaştırıcı beyazlığını gerçek anlamda hissettiren manzaralar için surların etrafında dolaşmak için bir yerdir.

Başlangıçta, binalar pratik nedenlerden dolayı kireçle badanalandı – güneşi yansıtarak her şeyi serin tutuyor ve Orta Çağ’da antiseptik özelliklere sahip olduğu ve hastalıkların yayılmasını yavaşlattığı düşünülüyordu. Bugün hükümet, her şeyin beyaz ve ışıltılı kalması için her iki yılda bir yeniden boyamayı sübvanse ediyor.

Ostuni’nin dar sokaklarında Aperol spritz içmek için durabileceğiniz gölgelik yerler var – favorilerimden biri ana meydanın hemen altındaki Pausa Café. Puglia’da stozichini (atıştırmalıklar) olmadan içecek servisi yapılmaz. Çoğu zaman size sunulan şey bir tabak tarali’dir. Genellikle rezene veya acı biberle tatlandırılmış küçük, simit biçimli, çıtır çıtır galeta çubukları.Güney İtalya’nın her yerinde taralli bulabilirsiniz.

Bir başka rustik yerel atıştırmalık yiyecek ise frize. Bu iki kez pişirilmiş sert ekmek halkaları suda kısa bir süre yumuşatılır ve ardından zeytinyağı, otlar ve domateslerden yerel peynirlere, tütsülenmiş etlere ve beyaz hamsiye kadar her şeyle doldurulur.

Daha güneyde, Lecce şehrinde fast food, puccia, sandviç ve pizza arası bir şey anlamına gelir. Odun ateşinde ekşi maya dilimlenir ve füme etler ve kremalı mozzarella veya belki biraz köfte ve zeytin ile doldurulur. Her puccia mekanının kendine has bir özelliği vardır.

Lychee’nin bulunabileceği Puglia’nın en güney noktası Salento olarak bilinir. Kayalık sahil şeridi ve beyaz kumlu plajların yanı sıra sert manzaralara sahip bir alandır. Lecce, altın kumtaşından oyulmuş muhteşem Barok binalarıyla ünlüdür. Ancak Roma tiyatrolarının kalıntılarından 16. yüzyıldan kalma bir kaleye ve bir zamanlar bu surlarla çevrili şehrin kapılarını oluşturan zafer kemerlerine kadar tarihin katmanları var.

Görünüşe göre her köşede, cephesi taş çörtenler, melekler ve gremlinlerle kaplı başka bir sıra dışı Barok kilise bulacaksınız. Lecce, “Güneyin Floransa’sı” olarak bilinir ve ana meydanı Piazza del Duomo, İtalya’nın en güzel meydanlarından biri olarak kabul edilir, ancak 100 yılı aşkın bir süredir devam eden son derece özenli Basilica di Santa Croce beni büyüledi. Tamamlamak.

Burada pek çok restorasyon çalışması yapılmış ama yine de müze değil, yaşayan bir şehir görünümünde. Amalfi moda butiği Antica Sartoria’nın bir ileri karakolu da dahil olmak üzere harika alışveriş yerleri var ve kasabanın Café Leches adında badem sütü şurubu ile karıştırılmış ve bağımlılık yaratacak şekilde ferahlatıcı kendi buzlu kahvesi var.

Yaz aylarında İtalyanlar, şezlong ve şemsiye için para ödediğiniz ve siz güneşlenirken içecek ve atıştırmalıkların getirildiği Lido’da bir günlüğüne sahile gitmeyi severler. Yaz aylarında plajlar, özellikle de Polignano a Mare’deki kireçtaşı kayalıkları arasındaki yarıklardaki kumsallar kalabalıklaşır.

En ünlülerinden biri, şehir merkezinin hemen yanında bulunan ve kayalıklardan Adriyatik Denizi’nin berrak sularına dalış yapmak isteyen gençler arasında popüler olan Lama Monachile – Cala Porto olarak da bilinir. Polignano a Mare ayrıca, kayalık uçurumlara tünemiş eski şehrin altındaki deniz mağaralarında tekne gezileri ve iyi hazırlanmış gelato sunmaktadır.

Kaçırılmaması gereken diğer sahil yerleri, tarihi merkezin anakaraya bir geçitle bağlı küçük bir adada yer aldığı, İyon Denizi kıyısındaki Gelibolu’dur. Benim favorim, beyaz kumlu plajları, sığ koyları ve kayalık kıyıları ile uzak doğu İtalya’daki sahil kasabası Otranto’nun yanı sıra mozaiklerle süslenmiş 12. yüzyıldan kalma Romanesk katedrali ve heybetli bir kalesi olan eski bir dağ kasabasıdır.

Ancak Puglia’daysanız, yaz aylarında bir müzik festivalinin düzenlendiği ve mekanın ışıklarla aydınlatıldığı beyaz tepeli Martina Franca kasabasına da gitmelisiniz. ve sahil kasabası Monopoli’ye. Ve hareketli ve hareketli Bari’ye. Heyecan verici Castellana Mağaralarını mutlaka görmelisiniz. Ve Al-Masiriya’da bir zeytin arazisindeki bir çiftlikte yaşıyordu. Ve Puglia mezelerinden oluşan bir yemek yiyin (ana yemek sipariş etme hatasına düşmeyin çünkü hindiba, deniz ürünleri, sebzeler, tütsülenmiş etler ve peynir, oh ve ekmek içeren fasulye pürenizi bir kez yedikten sonra, daha fazlasına yer yok) .

Puglia, dost canlısı insanların, cesurca tatlandırılmış yemeklerin, antik tarihin ve mimari başyapıtların ülkesidir. Artık İtalya’nın en iyi saklanan sırrı olmamasına şaşmamalı.

Nicky Pellegrino’nun son romanı PS Come To Italy Yeni Zelanda’nın Puglia şehrinde geçiyor ve 14 Mart’ta çıkıyor.