Geçen yıl uzay uçuşunda bir dönemin sonu oldu – işte bundan sonra göreceğimiz şey

Geçen yıl, uzay uçuşu için çok önemli bir yıldı ve son 10 ila 15 yılda sektöre hakim olan en önemli olayların çoğunu sona erdirdi.

2010’daki durumu düşünün: Uzay uçuşu faaliyetlerine bir avuç büyük devlet uzay ajansı hakim oldu. NASA, derin uzay keşfi için net bir planı olmadan hâlâ saygıdeğer Uzay Mekiğini uçuruyordu. James Webb Uzay Teleskobu geliştirme cehenneminde. Rusya, o yıl Amerika Birleşik Devletleri ve Çin’in bir araya getirdiği kadar çok roket fırlatarak dünyadaki baskın fırlatma sağlayıcısıydı. O zamanlar Çin’in en uzun insanlı uzay uçuşu dört gündü. Son on yılda çok şey değişti.

2022 yılı bir dönüm noktasıydı çünkü 2010’dan bu yana birçok büyük hikaye sona erdi. Bu anlamda uzay uçuşlarında bir devrin sonu ve yeni bir devrin açılışı gibi görünüyor. Bu nedenle, bu hikaye, bu ana uzay hikayelerinden beşine bir göz atacak ve ardından 2020’lerin geri kalanı için bazı baskın hikayelerin ne olacağını tahmin etmeye çalışacak.

Önümüzde heyecanlı ama belirsiz bir yol var.

Geriye bakmak

James Webb Uzay Teleskobu. NASA, bu devasa ve karmaşık uzay teleskobunu geliştirmek için yaklaşık yirmi yıl ve 10 milyar dolar harcadı. Tüm olası saldırıları açıklayan sayısız makalenin konusu olmuştur, ancak aynı zamanda maliyet aşımları ve sonsuz gecikmeler de olmuştur.

Teleskop nihayet 2021 Noel Günü’nde fırlatıldı ve ardından 2022’nin ilk yarısını bilim araçlarını kapsamlı bir şekilde konuşlandırıp çalıştırarak geçirdi. Ama astronomlar sonunda onu gökyüzüne doğrulttuklarında, Harikalar Diyarı Web Teslimatı.

Bu teleskopu tasarlama, inşa etme ve Dünya üzerinde test etme süreci o kadar çok zaman ve para gerektirdi ki, böyle bir teleskopu bir daha asla göremeyebiliriz. Bir sonraki grup uzayda toplanabilir, Dünya’da değil. Ne olursa olsun, Webb’in gelişim dönemi sona erdi. Keşif dönemi başladı.

Uzun ve başarılı yaşasın.

Uzay fırlatma sistemi. Uzay ajansı çok ağır bir roket inşa etmeye çalışırken, bu, NASA’nın 2010 yılında yaptığı başka bir büyük geliştirme programıydı. Program yaklaşık 20 milyar dolar tüketti. Ancak Webb Uzay Teleskobu birçok yeni unsur içerirken ve en son teknolojiyi temsil ederken, SLS roketi bunu yapmadı.

Roket en başından tartışmalıydı çünkü SLS, Uzay Mekiğinin ana motorları, katı roket iticileri ve hatta birincil aşamasının çapı bile mekiğin harici yakıt deposuyla tam olarak eşleşen parçalarını yeniden yapılandırdı. Bu roket, NASA’daki ve onun Boeing ve Northrop gibi büyük yüklenicilerindeki çalışanları kazançlı işlerde tutmak için kongre tarafından zorunlu kılınan bir program olarak görülüyordu. 2000’ler ilerledikçe ve SpaceX gibi özel fırlatma şirketlerinin hükümetten çok daha verimli olduklarını kanıtladıkça, bu kararın gerekçesi giderek daha fazla desteklenemez hale geldi.

Ek bir hassas nokta, roketin başlangıçta 2016’nın sonunda fırlatılması gerekmesine rağmen, Kasım 2022’ye kadar fırlatılmamasıdır.

Ancak SLS füzesi fırlatıldıktan sonra görevini kusursuz bir şekilde yerine getirdi. Artemis I görevi, SLS roketinin Orion’u hedef yörüngesine getirmesiyle muhteşem bir başlangıç ​​yaptı ve bu, ilk fırlatma için dönüm noktası niteliğinde bir başarıydı. “Blok 1” destanı, SLS füzesinin gelişimini bu şekilde sonlandırır. Uzay hikayelerinin mutlu sonla bitmesi güzel.