Kızgın ve kızgın olduğumda, yerel Türk hamamlarında kendimi huzurlu hissettim. Son gönderinin kapanması ne kadar üzücü | Emma Beddington

cArlile Konseyi Sadece kapatmak için oy verdi Kentin Edward dönemi hamamları ‘geçici olarak’ yenilenmeyi ve yeniden açılmayı bekliyor. Yeniden açılırsa, şu anki haliyle olmayacak: Giriş için 7,10 £, birçok sakin için haftalık düzenli bir etkinlik olacak kadar ucuz. En iyi senaryo, yerel Harrogate Hamamları gibi bitmeleridir: özel mülkiyete ait, “kendinizi şımartın” paketleri ve Himalaya tuzu tozu. Buraya giriş, çoğu insan için bir alışkanlık değil, bir zevk haline getiren en ucuz zamanda 20 sterlindir.

Şikayet etmiyorum. Birkaç Türk hamamı ile Şu anda Britanya’da halka açık, hareketin zirvesindeki yüzlerce kişiden yakınımda ve nazik bir tanesine sahip olduğum için şanslıyım, güzel ve bir ziyafete değer. Geleneksel ısıtmalı odalar ve buz banyosu dizisi, Asil bir Viktorya dönemi Mağribi rüyası – Koyu sarı taş, yeşil ve mavi sırlı karolar, mozaik mermer zeminler ve koyu renk ahşap kabinler.

Genellikle güzel hamamlardır veya uzun süredir kayıp ve hayatta kalan banyolardır. Bu kamusal alanlar, işlevsel olacak şekilde tasarlanmıştır, ancak bakmak için harikadır. Batı Londra’daki Porchester Hamamları – iyi bildiğim bir diğeri – 1920’lerin kıvrımları ve sütunları, dama tahtası karoları ve geniş merdivenleriyle MGM film setine benziyor. Türk hamamı hareketinin arkasındaki aktivistlerin, sivil yetkililerin ve tesadüfi suçluların -sağlıklı, politik, sosyal, paternalist- güdüleri ne olursa olsun, kalıcı bir iyilik yarattılar. Kitapçılar gibi (benzer antik çağlardan ve benzer şekilde tehlikede olan bir hareket), banyolar, kamusal olanakların neler olabileceği konusunda daha iddialı ve ilham verici bir çağın kalıntısıdır. Bir hediye, bir sivil cömertlik eylemi gibi hissediyorlar.

Bu belediye Türk hamamlarının ne kadar nadir olduğu düşünüldüğünde, pek çok kişinin neyi kaçırdığımızı bildiğinden ve bizim de kaçırdığımızdan emin değilim. Banyolar tamamen hijyenle ilgiliydi, ancak başlangıcından itibaren zihinsel sağlıkla da ilişkilendirildiler (bazıları 19. yüzyılda daha aydınlandı) Sanatoryumların kendi banyoları vardır.). Benden faydalandıklarını biliyorum. Porchester’ı yirmili yaşlarımın başında çok düşük gelgitteyken keşfettim. Saç dökülmesinden dolayı saçlarımı kaybetmiştim, kilo almıştım ve yeme bozukluğum vardı. Kendimi kaybolmuş ve vücuduma kızgın hissettim: Etimi çimdikliyor ve büküyor ya da uyluğumu yumrukluyordum.

O zamanlar Porchester sessiz ve loş bir yerdi – güzel ama çok sıkıcı. Tek ses, su damlacıklarının yankısı, dalma havuzundan ara sıra gelen sis ve insanlar kafeden tost ya da çay alırken alçak, tiz bir uğultuydu. Gerçekmiş gibi hissettim: farklı ısı derecelerinde oturan veya yatan, buharda sırılsıklam, sabunlu veya peeling yapan, esneyen, okuyan ve rahatlayan çıplak ve çıplak olmayan kadınlar.

Bu bir mucize değildi, ama birkaç saatliğine – ısıtma, soğutma, dinlenme ve dağıtma – başka hiçbir yerde nadiren hissettiğim bir huzuru hissettim. Böyle bir yerde gördüğünüz bedenlerin çeşitliliğinden bahsetmek klişedir (doğru, delikler ve kaslar, varisler ve yaralar ve saçlar var ve saç yok) ama bu, etrafınızda olmanın damlama, damlama, damlama etkisiydi. Kendilerine basit bir nezaketle sakince davranan kadınlar benim için çok derin bir şey yaptı. Hâlâ öyle: Kendinden tiksinme yeniden ortaya çıktığında (ve bazen ortaya çıkıyor), vücudumdaki yumuşak hayvanın aynı şeyi yapan diğerlerinin yanında sıcaklık hissetmesine izin veren bir veya iki saatlik sakinliğin yardımcı olacağını biliyorum.

Spa’yı arada sırada severim; “Toksinler” hakkındaki inançsızlığımı yorumlamaktan ve gelecekte kesinlikle bir serum kullanacakmışım gibi davranmaktan zevk alıyorum. Ancak hamamlar, ışıltılı yüz bakımlarından, bornozlardan, terliklerden ve yağmur ormanı müziğinden uzak bir dünyadır. Aynı anda farklı, daha sıradan ve olağanüstü bir şey sunuyorlar.

2019 yenilemesinden bu yana Porchester’a gitmedim; Umarım kalbini tutar. Emekliler, bakım alanlar ve maluliyet yardımları için bir taviz oranı olduğunu görüyorum; Sorun değil, çünkü bu yerler üç saatlik Bali gençleştirme ritüeline dayanabilen insanların koruma alanı olarak tasarlanmamıştı. Vücutlarına birkaç saat sıcaklık ve nezaket vermek isteyen herkes içindi. Şimdi buna her zamankinden daha çok ihtiyacımız var mı?

Bu makalede ele alınan konular hakkında bir fikriniz var mı? Mesajlar bölümümüzde yayınlanmak üzere değerlendirilmek üzere 300 kelimeye kadar bir yanıtı e-posta ile göndermek isterseniz, lütfen buraya tıklayın.