Webb Teleskobu, erken galaksileri ve Jüpiter’i keskin bir odak haline getiriyor

İlk bilimsel sonuçlar geçtiğimiz haftalarda ortaya çıktı ve teleskopun en derin uzayda gördükleri biraz şaşırtıcıydı. Bu uzak galaksilerin bazıları şaşırtıcı derecede büyük. Genel varsayım, ilk yıldızların tutuşmasından hemen sonra oluşan erken galaksilerin nispeten küçük ve çarpık olacağıydı. Bunun yerine, bazıları büyük, parlak ve iyi organize edilmiş.

İnanılmaz web teleskopu. Ama evren bundan daha fazlasıdır.

Santa Cruz’daki California Üniversitesi’nden bir gökbilimci olan Garth Ellingworth, “Modeller bunu öngörmez” dedi. “Evrende bunu nasıl bu kadar erken bir zamanda yapıyorsun? Bu kadar çok yıldız nasıl bu kadar çabuk oluştu?”

Bu küresel bir kriz değil. Rochester Institute of Technology’den astrofizikçi Jehan Kartaltepe, “Gerçek zamanlı olarak” yapılan çok hızlı bilimdir, dedi. Yeni teleskoptan veriler akıyor ve yeni makaleler döndüren gökbilimcilerin lejyonları arasında yer alıyor ve bunları akran incelemesinden önce hızla çevrimiçi yayınlıyor.

Webb, daha önce kimsenin görmediği şeyleri çok ince ayrıntılarla ve çok uzak mesafelerden görüyor. Gezegenin dört bir yanındaki araştırma ekipleri, kamuya açıklanmış verileri inceliyor ve en uzak galaksileri keşfetmek veya başka büyüleyici keşifler yapmak için yarışıyor. Bilim genellikle büyük bir hızla ilerler, bilgiyi giderek ilerletir, ancak Webb kamyonlarca çekici veriyi bilim adamlarının üzerine bir anda boşaltıyor. Mesafelerin ön tahminleri daha yakından incelendikten sonra revize edilecektir.

Kartaltepe, astrofizik teori ile Webb’in gördükleri arasındaki herhangi bir gerilimden kesinlikle endişe duymadığını belirterek, “Bir gün kafamızı kaşıyabiliriz ama bir gün sonra ‘Oh, şimdi her şey mantıklı’ diyor.

NASA, James Webb Uzay Teleskobu’ndan ilk görüntüleri yayınladı

ne şaşırttı Uzay Teleskobu Bilim Enstitüsü’nden gökbilimci Dan Koo, sevimli, disk benzeri galaksilerin sayısıdır.

Koo, “Erken evrenin, tüm bu yıldız oluşum kümelerinin olduğu ve her şeyin birbirine karıştığı bu kaotik yer olduğunu düşündük.” Dedi.

Erken evren hakkındaki bu varsayım, kısmen, erken topaklı, düzensiz şekilli galaksileri ortaya çıkaran Hubble Uzay Teleskobu gözlemlerinden kaynaklanıyordu. Ancak Hubble, “görünür” ışık da dahil olmak üzere elektromanyetik spektrumun nispeten dar bir bölümünü izler. Webb, kızılötesi radyasyonu izleyerek Hubble aralığının dışındaki ışığı toplar. Koe, Hubble ile “Daha soğuk yıldızları ve daha yaşlı yıldızları kaçırıyorduk. Gerçekten sadece ilginç küçük olanları görüyorduk” dedi.

Şaşırtıcı derecede büyük olan bu galaksiler için en kolay açıklama, en azından bazıları için, muhtemelen bir ışık aldatmacası nedeniyle bir yanlış hesaplama olduğudur.

Uzak galaksiler çok kırmızıdır. Astrolojik dilde “kırmızıya kayma” dırlar. Bu nesnelerden gelen ışığın dalga boyları, evrenin genişlemesi nedeniyle uzayabilir. Kızarık görünenlerin ve en yüksek kırmızıya kaymaya sahip olanların en uzaktakiler olduğu varsayılır.

Ancak toz, hesap verebilir. Toz, mavi ışığı emebilir ve vücudu kızarabilir. Bu çok uzak, kırmızı kaplı gökadaların bazıları çok tozlu olabilir ve aslında göründükleri kadar uzak (ve genç) değildir. Bu, gözlemleri astronomların bekledikleriyle yeniden hizalayacaktır.

Veya başka bir açıklama ortaya çıkabilir. Kesin olan şu ki, şimdilik, NASA ile Kanada ve Avrupa’daki uzay ajansları arasında ortak bir çaba olan 10 milyar dolarlık teleskop, Yeni notlar gönder Sadece uzak galaksiler için değil, aynı zamanda eve daha yakın şeyler için de Jüpiteryeni keşfedilen dev bir asteroit ve kuyruklu yıldız.

bu En son web keşfi Perşembe Açıklandı: WASP-39 b adlı uzak bir dev gezegenin atmosferinde karbondioksit tespit edildi. NASA Web projesi bilimcisi Nicole Colon’a göre, “bir ötegezegenin atmosferinde karbondioksitin ilk kesin tespitidir”. WASP-39 b’nin yaşanabilir olamayacak kadar sıcak olduğu düşünülse de, karbondioksitin başarılı keşfi, Webb’in vizyonunun ne kadar keskin olduğunu gösteriyor ve yaşam barındırabilecek uzak gezegenlerin gelecekte incelenmesini müjdeliyor.

Teleskop, Baltimore’daki Uzay Teleskobu Bilim Enstitüsü’ndeki mühendisler tarafından kontrol ediliyor. Görev Operasyon Merkezi, Johns Hopkins Üniversitesi kampüsünün kenarında bulunan enstitünün ikinci katında yer almaktadır.

Bir sabah, uçuş kontrol odasında sadece üç kişi çalışıyordu: operasyon kontrolörü Irma Araceli Kispi-Nera, yer sistemleri mühendisi Evan Adams ve komuta kontrolörü Kayla Yates. Verilerle dolu büyük ekranlara sahip bir dizi iş istasyonunda oturdular. teleskop.

NASA’nın Webb Teleskobu tarafından yakalanan görüntülerin içinde kozmik bir tur atın

Yates, “Genellikle iş liderliğinde yaşamıyoruz” dedi. Başka bir deyişle, kimse teleskopu joystick veya benzeri bir şeyle kontrol etmez. Büyük ölçüde bağımsız olarak çalışır ve haftada bir izleme programını karşılar. Uçuş kontrol odasından NASA’nın Greenbelt, Maryland’deki Goddard Uzay Uçuş Merkezine bir komut gönderilir. Oradan NASA’nın Pasadena, California’daki Jet Propulsion Laboratory’ye ve ardından Deep Space Network’e – Barstow, California ve Madrid ve Canberra, Avustralya yakınlarındaki radyo antenlerine gidiyor. Dünyanın dönüşüne bağlı olarak, bu antenlerden biri komutu teleskoba gönderebilir.

Baltimore’daki misyonun operasyon merkezinden uzun zaman önce bir sabah hazır olan insan kalabalığı kayboldu. teleskop fırlatma geçen Noel.

Adams, “Birkaç yüz kişiden sadece üçümüze çıkabilmemiz ne kadar başarılı olduğumuzun bir kanıtı” dedi.

Gözlem programı büyük ölçüde verimli olma arzusuyla belirlenir ve bu genellikle gökyüzünde birbirine yakın görünen şeylere, birbirlerinden milyarlarca ışıkyılı uzakta olsalar bile bakmak anlamına gelir.

Ziyaretçi, uçuş kontrol ekibinin teleskopun gördüğünü görmediğini fark edince hayal kırıklığına uğrayacaktır. Örneğin bir kuyruklu yıldızı, bir galaksiyi veya zamanın doğuşunu gösteren büyük bir ekran yok. Ancak uçuş kontrol ekibi, teleskobun yönünü açıklayan verileri okuyabilir – örneğin, “32 derece sağa, 12 derece eğim.” Ardından teleskopun nereye baktığını görmek için yıldız haritasına bakın.

Adams, “Andromeda ile diğer takımyıldızları arasında” dedi.

NASA’nın James Webb Teleskobu tarafından ortaya çıkarılan Jüpiter’in ‘inanılmaz’ görüntüleri

İşte Webb’in önümüzdeki aylarda bilimsel raporların yanı sıra yeni görüntüler vermesi gereken gözlemlerinden bir örnek:

araba tekerleği galaksisi: Yaklaşık 500 milyon ışıkyılı uzaklıkta, çarpıcı derecede güzel ve nadir bir “halka” gökada. Sıra dışı yapısı, başka bir galaksiyle çarpışmasının sonucudur. Bu onlardan biriydi Web ekibi tarafından işlenen ilk görüntüler Bir teleskopun neler yapabileceğini göstermek için.

M16, Kartal Bulutsusu: Galaksimizin içindeki bu “gezegenimsi bulutsu”, Hubble Uzay Teleskobu tarafından görüntülenen “Yaratılış Sütunları” lakaplı bir yapıya ev sahipliği yapmasıyla ünlüdür. Hubble’ın en ünlü görüntülerinden biri haline geldi ve görüntü çerçevesinin dışında sıcak genç yıldızlar tarafından aydınlatılan üç yükselen toz bulutunu gösteriyor ve bunların tümü NASA tarafından insan gözünün bir manzaraya benzediğini üretmek için yönetiliyor. Webb, Hubble’ın erişemeyeceği kızılötesi dalga boylarında ışık toplama yeteneği sayesinde, benzer bir çerçeveye sahip ancak yeni çözünürlük ve ayrıntıya sahip bir görüntü üretmelidir.

Jüpiter’in en büyük uydusu Ganymede: Güneş sistemindeki en büyük uydudur ve Merkür gezegeninden bile daha büyüktür. Bilim adamları, dünyadaki tüm okyanuslardan daha fazla su içeren bir yeraltı okyanusuna sahip olduğuna inanıyor. Webb projesi bilimcisi Klaus Pontopedan, teleskopun Jüpiter’in uydusu Europa ve Enceladus’ta gözlemlenenlere benzer kaplıcalar olan tüyleri arayacağını söyledi.

Kuyruklu Yıldız C/2017 K2: 2017 yılında keşfedilen bu kuyruklu yıldız, 500.000 mil uzunluğunda ve güneşe dönük, alışılmadık derecede büyük bir kuyruklu yıldızdır.

Büyük Çubuklu Sarmal Galaksi: Resmi olarak, “NGC-1365”, iki belirgin, kemerli kolu birbirine bağlayan merkezi bir yıldız şeridine sahip muhteşem bir klasik “çubuk” sarmal gökadadır. Yaklaşık 56 milyon ışıkyılı uzaklıkta.

Trappist-1 الكواكب Gezegen Sistemi: Bu yıldızın yörüngesinde yedi gezegen var ve bunların çoğu “yaşanabilir bölge”de, yani yıldızdan, yüzeyinde suyun sıvı olabileceği kadar uzaktalar. Gökbilimciler bu gezegenlerin atmosfere sahip olup olmadığını bilmek istiyorlar.

Draco ve heykeltıraş: Bunlar Samanyolu’na yakın cüce küresel gökadalardır. Gökbilimciler, hareketlerini uzun bir süre boyunca inceleyerek, yerçekimi işareti olan görünmez bir madde olan karanlık maddenin varlığı hakkında daha fazla şey öğrenmeyi umuyorlar.

Bu sadece kısmi bir liste. Orada görülecek çok şey var.

Gezegen astronomu ve Astronomi Araştırma Üniversiteleri Konsorsiyumu’nda bilim başkan yardımcısı olan Heidi Hamill, “Durmadan, 24-7, sadece bilim geriliyor” dedi. Bu çok büyük bir bilim çeşitliliğidir. Jüpiter’in parlak kırmızı noktasını gördüm – ancak iki saat sonra şimdi bu sarmal gökada M33’e bakıyoruz. İki saat sonra, şimdi adını zaten bildiğim bir ötegezegen arıyoruz. İzlemek harika.”