6 Mart 2021 Cumartesi – tek dakika

Bu biraz tanımlanacak ama bana sadık kalın çünkü sadece teşekkür etmek istiyorum – evet, sen. Bu köşeyi geçen hafta yazdım (kaçırdıysanız, belki buraya tıklayın ya da aşağıdakiler her zamankinden daha az mantıklı olabilir) Stratford-upon-Avon’daki bir yemek masasında, ödünç alınmış bir hastane yatağının sadece iki oturduğu yerde otururken günler önce ve muhteşem bir kadın öldü. Her hafta olduğu gibi, metnimi daha sonra alt editörlere gönderiyordum ve günün ilerleyen saatlerinde, muhteşem illüstratörümüzü bir kez büyüleyen bir konu görüntüsünü nasıl aydınlatacağımı da önerdim. Bir sonraki hayata yükselen merhum halanın ruhunu martı içinde sardalya olarak tasvir etmeyi düşünmemiş olsa da anlayamıyorum.

Bir Cuma akşamı, nihai kanıtı gördüm ve bu, teyzesi Meg hakkında olduğu için, ortağım David’den acılı yeni bir ölüm ilanına tuhaf bir mizah çelengi ekleyerek saygısız olmadığımdan emin olmasını istedim. Her şeyin yolunda olduğunu ve özellikle cennete uçan güvercinin dokunaklı resmini beğendiğini söyledi. Bu noktada sessiz kaldı, manikürlü kanatlı ornitoloji bilgisine güveniyor ve yelkenle ilgili gerçeği asla açıklamıyordu.

Sonunda, o gece, hafta sonu nüshası, gelen kutunuza tam kahvaltı vaktinde gelmesini umarak Ether’e gitti. Teşekkür kısmı burada devreye giriyor, çünkü bir zaman diliminde birbiri ardına göndermeye başladığında, yazışmalar da geldi. Evet, taziyelerimi ve harika, okuyucularımızın daha önce hiç tanışmadığı bir kadınla bağlantı kurmanın yanı sıra onların hikayeleri – sizin – kayıp hikayeleri, son anda olmama, yaşlanmanın yansımaları ve geleceğe yönelik kişisel korkular. Belki geçicidir, ancak bu hafta bir şey oldu: bir e-posta iletişim patlaması. Ben gardımı düşürdüm ve belki yüzlerce okuyucu da yaptı. Florida’da Bruce, Melbourne’de Sally, Lima’da Emile, Malezya’da Chai, Amsterdam’da Eric, Lizbon’da Joao ve yazan veya yazmayan herkese – teşekkür ederim.

Şimdi, bir daire içinde el ele tutuşup dans etmeye başlamadan önce, tek eşli okuyucuların bilge sözleri, sevimli bir komşumuzdan aldığımız karta yerleştirilmelidir. Arka plan olarak bilmeniz gereken şey, onun dindar olmasıdır ve onun için en mütevazı hizmetleri bile yaparsanız, o zaman sizin için dua edeceğine söz verir (umarım bunda iyidir çünkü elimden gelen tüm yardıma ihtiyacım olacak almak).

Bu yüzden, belki de cennetsel bir vizyon (martı ve sardalya saçmalığının hiçbiri) ve bazı ciddi sözler içeren bir kart bekliyordum. Bununla birlikte, sırtında yatan, beyaz bir havluya sarılmış, her gözünde bir dilim salatalık bulunan tamamen beyaz bir köpek görüntüsü olan birini seçti. İlk başta bunun bozuk para olduğunu ve bunun ölü bir köpek olduğunu düşündüm; Köpeğimizin öldüğünü mü düşündün? Her halükarda, bu içgörü, kartın içine basılmış olan mesaj – “aman canım” noktası karşısında hayrete düşüyor. Her neyse, hafta boyunca bana anlatılmamış bir zevk getirdi. Dini düşüncesinin derinliği bu olsa da, bu duaların ne kadar ileri gideceğinden emin değilim.

Peki bir pazarlık için buna ne dersiniz? Cenaze iki hafta içinde gerçekleşecek – bu, bu haftadan sonra size göre en fazla iki sütun daha. Doğru dengeyi kurmaya söz verirseniz, o zaman bazı büyük şeyler hakkında konuşmaya devam etmeye ne dersiniz? Size önemli olduğunu düşündüğüm birkaç şey söyleyeceğim ve ayrıca geçen haftanın Commitment’teki köşesini okumamın akıllıca mı yoksa gerçekten korkunç bir fikir mi olduğunu açıklayacağım. (Endişelerimi dile getirdin; kilisede gerçekten “inkontinans pedi” diyebilir misin?)

Ve işleri sevimli ve Monocle tutmak için, belki miras hakkında da bir kelime alabiliriz – ne kadar küçük olursa olsun, olumlu bir iz bırakan bir şeyi nasıl yapabiliriz? Çünkü beni endişelendiren tek şey bu.