30 milyon yıl önce korkunç bir kitlesel yok oluş oldu ve biz bunu yeni fark ettik.

Yaklaşık 33 milyon yıl önce Eosen çağının sonu, Dünya’da büyük bir değişim zamanına işaret ediyor. Bugün gördüğümüzün yavaş yavaş tersine çevrilmesiyle, sıcaklıklar düştü ve buzullar buzlu parmaklarını ekvatora doğru uzattı.

can kaybı Asya kıtası boyunca derindi. Ancak görünen o ki, Afrika’nın tropiklerin sıcaklığıyla korunan biyolojik çeşitliliği dramatik değişikliklerden etkilenmemiş. Ya da biz öyle düşündük.

Amerika Birleşik Devletleri’ndeki bir araştırma ekibi tarafından yakın zamanda yayınlanan bir araştırmaya göre, fosil kayıtlarına doğru şekilde bakmıyorduk.

Araştırma, bu soğuk değişim boyunca gelişmek şöyle dursun, Arabistan’daki ve Afrika kıtasındaki memelilerin dramatik bir düşüş yaşadığını ve 30 milyon yıl önce en yüksek çeşitliliklerinin yaklaşık üçte ikisinin yok olduğunu gösteriyor.

Her bir kayba neyin yol açtığı net değil ve geniş sıcaklık dalgalanmalarına ve bölgeyi sarsan yoğun volkanik aktiviteye rağmen, olasılıklar sıkıntısı yok.

Kaybın nedeni ne olursa olsun, yok olma olayının bıraktığı ekolojik nişler uzun süre boş kalmadı.

“Büyük bir yok olma olayının olduğu çok açık ve ardından bir iyileşme dönemi” o diyor Duke Üniversitesi biyoloğu Stephen Heritage.

Eosenden bir sonraki çağ olan Oligosen’e geçişteki iklim değişikliği hakkında bildiklerimizin çoğu, okyanus tabanından çıkarılan tortu çekirdeklerindeki oksijen izotoplarındaki değişikliklerin analizlerinden gelir.

Bu kanıtları deniz seviyesindeki dalgalanmalar ve buzulların büyümesiyle ilgili diğer birçok kanıtla eşleştirmek, bize gezegenimizin bir bütün olarak nasıl değiştiğine dair genel bir resim verir.

Bununla birlikte, yerel seviyelerdeki işaretler, daha çok burada ve orada ortaya çıkan fosillerin modellenmesine ve dikkatli bir şekilde incelenmesine bağlı olarak biraz düzensiz olabilir.

Karada alınan kayıtlar karışık bir tablo sunabilir, bu nedenle küresel soğumanın ekvator yakınındaki kütleler üzerindeki nihai etkisi hakkında tartışmaların olması şaşırtıcı değildir.

bir yandan bir ipucu var Kuzeydoğu Afrika’dan kaybolanlar, modern lemurların ata akrabaları gibi hayvanlardır. Diğer çalışmalardan sonra Afrika’nın neredeyse hiç çevresel değişiklik görmediğini veya belki de hiç görmediğini gösteriyor.

Fosil kayıtlarını yorumlamak, biraz düzensiz olma eğilimleri nedeniyle zor olabilir. Tüm türler titizlikle korunmuş kalıntılarını uygun bir yerde bırakmazlar, ancak doğru analitik araçlarla araştırmacılar hala bir avuç kemikten bir dizi bilgi toplayabilirler.

Ekip, etoburlar da dahil olmak üzere beş memeli grubunu temsil eden fosiller hakkında veri topladı. Hinodontlarİki grup kemirgen bir sincaba benziyor anomalive biri atalarımız tarafından işgal edilen iki grup primat.

Bu örneklerden araştırmacılar, her biri için tezahürlerin zamanlamasını ve bilinen kayıpları temsil eden bir aile ağacı oluşturdu. İstatistiksel araçlar daha sonra bilim adamlarına, belirli bölgelerdeki kayıpların küresel olaylarla bağdaştırılacak kadar büyük olduğu zamanlar hakkında daha iyi bir fikir verebilir.

Araştırmacılar, ilgili gruplar içindeki özelliklere bakarak, türlerin kaybolan hayvanlar tarafından boşaltılan nişleri doldurmak için nasıl çeşitlendiğini de görebilirler.

Örneğin bir hayvanın dişlerini alın. Uzun bir süre boyunca şekillerindeki ince farklılıklar, bir türün yeni bol miktarda bulunan bir besin kaynağına ne kadar çabuk adapte olduğunu bize söyleyebilir.

“Diş çeşitliliğinde önemli bir kayıp görüyoruz ve ardından yeni diş şekilleri ve yeni değişikliklerle bir iyileşme dönemi görüyoruz.” o diyor Salford Üniversitesi’nden baş yazar Dorian de Vries.

Bu arada, görünüşe göre asıl atalarımız en çok etkilenenler arasında. 30 milyon yıl önce insan dişlerindeki çeşitlilik neredeyse sıfıra indi. O kadar kötüydü ki, torunlarının yiyebileceği yiyecek türlerini kısıtlayan yalnızca bir tür diş morfolojisi kaldı.

Bu tür darboğazlar, evrimsel kayıtlar boyunca yaygındır. Bugün dünyadaki birçok ekosistem üzerinde oluşturduğumuz baskı göz önüne alındığında, türlerin onlara nasıl tepki verdiğini bilmek hayati önem taşıyabilir.

Bir bakıma dental tasarım bunu başardı. Öyle olmasaydı türümüz gün ışığını göremezdi.

“Gerçek bir sıfırlama düğmesiydi” o diyor Devries.

Bu araştırma yayınlandı iletişim biyolojisi.