20 Temmuz 2022 Çarşamba – Bir dakika

İki yıldan fazla bir süre önce Hong Kong dışındaki ilk seyahatimde Jakarta’ya yeni indim, son ziyaretimden (2019’da) bu yana en belirgin fark Kore kültürünün patlaması oldu. Doğu Asya cesaretinin etkisi, yeni havalı alışveriş merkezlerindeki birçok Kore tavuk restoranından metro istasyonlarının her yerinde BTS posterlerinin yer aldığı reklamlara kadar Endonezya başkentinde nereye bakarsanız bakın.

Dün metroda giderken, telefonundan Bahasa altyazılı bir K-dramı izleyen Endonezyalı bir adamın yanında durdum. Hallyu (“Kore Dalgası”) elbette yeni değil. Yüzünüzde eskisinden çok daha fazla. Güney Kore sinema ekranlarını aşıyor ve Endonezya sahnesinde de fiziksel bir iz bırakıyor. Hyundai, Doğu Jakarta’da yeni bir elektrikli araç fabrikası açtı ve çok ihtiyaç duyulan imalat işlerini kemer veya bağcık bağlamadan sağladı. Ülkelerin ve kültürlerinin, pahalı ayartmalardan vazgeçmek zorunda kalmadan yurtdışında iyi değerlendirilmeyi arzulayabileceklerine dair zamanında bir hatırlatma.

Fark ettiğim tek endişe verici eğilim, Selong Bölgesi’ndeki Jalan Junaurman’da her zamanki otelimin yanında açılan gibi plastik cerrahi ve cilt aydınlatması sunan ‘kozmetik’ kliniklerinin çoğalması. Buna rağmen, genel olarak Güney Kore kültürü köşede olumlu bir güç gibi görünüyor. Gerçekten de Washington ve Pekin bölgeyi iki karşıt kampa bölmeye çalışırken, Seul yumuşak gücün dost kazanmak ve insanları etkilemek için hala kullanışlı bir araç olduğunu kanıtlıyor.

James Chambers, Asya Editörü ve Monocle’ın büro şefidir. Hong Kong’da ikamet ediyor.